Zondagavond heb ik Tom terug naar de groep gebracht. Zoals ik vorige keer al schreef is het idee dat groepsleiding zich meer aan de (nieuwe) regels gaat houden en zouden deze nieuwe regels zondagavond worden gepresenteerd. Voordat ik Tom terug bracht heb ik nog telefonisch contact gehad en begreep daaruit dat alles goed was uitgeschreven en onderbouwd. Prima! Dacht ik, Dan gaan we er voor! Nadat we alle spullen weer in de kast hadden was er dus een gesprek.

De dame waar we het gesprek mee hadden overhandigde ons beide keurig een mapje met daarin de regels en het dagprogramma. Tom had wel het een en ander aan te merken op het dagprogramma, nu was ik daar ook op voorbereid, maar niet dat er ook een aantal dingen boven tafel zouden komen waar het personeel niet goed heeft gefunctioneerden de impact die dat op Tom heeft gehad.( lees: teleurstelling) Daar schrok ik toch wel een beetje van. Een les dus voor mij, dat ik zeker vaker contact moet houden en door moet vragen hoe en wat er gedaan wordt naar aanleiding van het behandelingsplan. Verder legde de dame uit dat het de bedoeling is dat een ieder zich aan het dagprogramma moet houden en dat het begint met opstaan en ontbijten. Dat is iets wat Tom niet goed lukt. Dat raakte Tom enorm, hij gaf aan dat hij geenszins van plan was zijn bed uit te komen zo lang er niets geregeld is dat hij naar school of naar dagopvang kan en dat dit alles al zo’n 3 a 4 maanden stil ligt en dat hij telkens te horen krijgt dat er ” zo snel mogelijk” gesprekken gaan komen maar dat die er nooit van komen.  Oei, daar stond hij dus in mijn ogen volledig in zijn recht. (maar we mogen niet vergeten dat Tom hoge eisen stelt en dat hij er zelf heeft besloten om niet meer naar dagbehandeling te gaan zo lang het niet aan zijn voorwaarden voldoet, de vraag is dan of zijn verwachtingen en eisen reëel zijn, daar moet ik me nog in gaan verdiepen) De dame had het er ook moeilijk mee en kon niet goed uitleggen hoe dit zo gekomen is. Zij is in die tijd ook niet op de groep werkzaam geweest dus we kunnen het haar ook niet aanrekenen. Ze beloofde Tom dat ze morgen contact op zou nemen met dagbehandeling om zo snel mogelijk tot een gesprek te komen. Tja, logisch dat Tom dat niet meer serieus nam. Verder gaf ze aan te begrijpen dat Tom erg boos en gefrustreerd is dat er niets gebeurd en dat hij hele dagen op zijn kamer zit. Heel lief en oprecht geprobeerd, dat voelde ik wel, Tom echter  minder, hij werd heel emotioneel en vroeg haar of zij dan daadwerkelijk wel eens een paar maanden op een kamer had gezeten zonder dat er uitzicht was op een dagbesteding. Nee, dat had ze natuurlijk niet aan den lijve meegemaakt. Waarop Tom dan ook hardop de conclusie trok dat ze dus niet mocht zeggen dat ze begreep hoe hij zich voelde. Tja, dat is Tom ten voeten uit, hier zie je een echt asperger. Goed, het gesprek verliep dus niet echt goed. De dame bleef terug komen op het feit dat Tom om 8 uur op moet staan en hij bleef aangeven dat hij dat niet gaat doen als hij geen dagbesteding heeft die goed geregeld is. Ik snap de houding van Tom heel goed, het is niet duidelijk en hij heeft geen doel om op te staan dus dat maakt het opstaan wat voor hem al moeilijk is, nog moeilijker. De dame kwam vervolgens met het individuele plan voor Tom. Fijn! dacht ik, ze heeft wat gedaan met de informatie uit ons telefoongesprek! Tom en ik kregen allebei een a4tje met daarop het programma toegespitst voor Tom. Woehaaa!!!! ik zag direct een grote fout en het duurde zo’n 10 seconden voor Tom het ook zag….. op het programma stond dat Tom pas om 13.30 naar dagbehandeling gaat. Voor die tijd stonden er dingen op de groep gepland. Tja, daar ging de dame helemaal nat…. pfff alles wat ze had gezegd over het op tijd opstaan in de ochtend werd nu door Tom weggewuifd. “Trouwens” , zei tom,” ik hoef dus helemaal mijn bed niet uit want hier staat dat ik pas om 13.30 naar dagbesteding ga, dus waarom zou ik vroeg opstaan??” Mijn tenen trokken uiteraard krom van deze domme fout. Ik hoor mezelf nog zeggen afgelopen week aan de telefoon tegen de dame dat alles staat en valt met het presenteren van een goed plan. En dat het zo belangrijk is dat het een kloppend plan is. Foei! wat een slechte voorbereiding!! Tja, ik hoef jullie niet uit te leggen dat de rest van het gesprek alleen maar op weerstand van Tom stuitte. Ik heb op dat moment niet gezegd wat ik er van vond omdat ik vind dat ik voor de duidelijkheid voor Tom altijd achter het team moet staan. De dame bleef veel tegen Tom praten en ook herhaaldelijk zeggen dat het verwarrend was dat zij nu het verkeerde plan had gepresenteerd. Ik zag Tom in zichzelf keren en begreep dat ze op moest houden met praten en nog meer informatie geven. We hebben het gesprek dan ook beëindigd. Zo, wat was ik teleurgesteld, dit was precies wat ik geprobeerd had haar aan de telefoon duidelijk te maken,  dat er niet moest gebeuren….. Tom was even niet meer aanspreekbaar en we hebben hem gezegd dat hij rustig kon blijven zitten, dat wij naar beneden zouden gaan en dat hij en wanneer hij er klaar voor was ook kon komen. Beneden aan de trap brak ik en schoot helemaal vol, in tranen heb ik vanuit emotie gereageerd en gezegd dat ik het onacceptabel vond dat zij de volgende dag  onder deze voorwaarden zouden eisen van Tom dat hij direct naar dagbesteding zou gaan. Gelukkig was de dame vol begrip en gaf ze aan dat dat zeker niet het geval zou zijn. We zijn even in de tuin gaan zitten om na te praten. Al snel kwam Tom naar beneden en nam hij weer deel aan het gesprek, wat nu een veel luchtigere toon had. Ik vind het  knap van Tom dat hij dan zo kan schakelen en weer open staat, ik merkte bij mezelf dat de emotie nog hoog zat maar dat wilde ik uiteraard niet aan hem laten merken. Uiteindelijk is alles redelijk goed afgerond en ik geloof ook echt wel dat deze dame Tom oprecht goed wil helpen. De toekomst zal leren of het gaat lukken! Inmiddels is het dinsdagavond en heb ik vernomen dat het goed gaat met Tom. Hij moet erg wennen aan zijn nieuwe eetplek (eerst in een ander clubje) maar vandaag was hij al de hele maaltijd mee aan tafel gekomen. Verder heeft hij gisteren een gesprek gehad met de dame die we zondag hebben gesproken en vandaag met haar en de coördinator van de dagbesteding. Deze dame heeft zich dus aan haar woord gehouden. Het laatste nieuws is dat hij heeft aangegeven dat hij morgenmiddag naar dagbesteding gaat! Super! Ik ben benieuwd!