Tom verzameld altijd veel.
Het liefst dozen.
Het formaat maakt niet uit, schoenendozen speelgoedverpakkingen, dozen waar hij zichzelf in kan verstoppen als het maar een doos is!
Soms maakt hij dingen van die dozen, een robotpak, een stad en zelfs een paar keer een bijzet-tafel waar hij dan zelf in verborgen zit.
Dat laatste wordt dan opgetuigd met een kleed en naast de bank geparkeerd, een bezoeker wordt daarna met een tafel geconfronteerd waar aan de zijkant handen uitsteken waar je bijvoorbeeld je sleutels op kunt leggen, dit alles is natuurlijk vrij serieus dus is het zaak dat iedereen zijn lach in houd.
Maar goed, de verzameling dozen wordt telkens groter met behulp van welwillende familieleden en vrienden die ik ook zeer dankbaar ben wanner we een keer per maand naar het stortje gaan….) en zo stond vandaag zijn kamer weer eens helemaal vol met zeker 15 dozen.
Iedereen was de deur uit en ik vond het weer eens tijd voor de maandelijkse opruimbeurt.
Alle dozen bracht ik naar de berging en heb meteen zijn kamer weer eens goed schoongemaakt.
Morgen mag papa dus naar het stortje en die is daar ook weer blij mee….
Toen Tom thuis kwam uit het CCL vertelde ik hem dat hij eens op zijn kamer moest gaan kijken.
Het is altijd een spannend moment want soms moeten de dozen of na enige onderhandeling van mijn kant gelukkig maar een aantal van de dozen weer terug naar waar ze vandaan kwamen.
Ik was dus erg benieuwd naar de reactie van Tom.
Met een stralend gezicht kwam hij even later naar beneden en riep glunderend : er staat een nieuwe doos op mijn kast!
Ik moest even mijn hersens pijnigen maar al snel begreep ik wat hij bedoelde, in een van de andere grote dozen zat namelijk een hele mooie stevige schoenendoos die ik achteraan boven op zijn kast gezet had om nog even te bewaren.
Ik heb mijn gezicht in de plooi weten te houden toen ik tegen hem zei dat het verassing was…eerlijk gezegd had ik er al niet meer aan gedacht dat ik die doos daar had neer gezet en ik vond het ook knap dat hij dat juist opgemerkt had, terwijl zijn hele kamer totaal opgeruimd was!
Dat alle andere dozen weg waren was hem niet opgevallen of was blijkbaar niet belangrijk voor hem!
Zo zie je maar weer dat dingen heel anders kunnen lopen dan je denkt, ik had me al voorbereid op een hele onderhandeling met een teleurgesteld kind en nu stond er een heel gelukkig kind voor mijn neus!