Tom gaat tot de zomervakantie niet meer naar school, dit hebben wij samen met de directeur besloten en we hebben toestemming gehad van de leerplichtambtenaar.
Wij willen graag dat Tom in die tijd een zinvolle dagbesteding krijgt en zijn dus eind vorige week aan de slag gegaan om te kijken hoe we dat kunnen gaan invullen.
Na een beetje creatief denken en bellen blijkt het gelukkig niet zo’n groot probleem te zijn om iets te vinden.
De zorgboerderij, waar Tom al een aantal keren geweest is, geeft aan dat Tom daar welkom is en ook stichting Manosol wat in ons dorp zit heeft wel een dagplaatsje.
Zondagavond heb ik een brief geschreven naar bureau Jeugdzorg om hen om een verhoging van het PGB te vragen.
Ik heb in deze brief het probleem duidelijk gemaakt, verteld wat wij denken dat een goede oplossing is en hen gevraagd zo snel mogelijk contact met ons op te nemen.
Maandagochtend waagde ik natuurlijk eerst een telefoontje naar Jeugdzorg want je weet maar nooit…stel dat ik dezelfde dag al de goede persoon te pakken zou krijgen…haha.
Helaas de meneer die ik moest hebben was er pas woensdag weer.
Niet getreurd, gevraagd om een notitie neer te leggen dat hij ons moet bellen en de brief via de post en de fax alvast naar Jeugdzorg gedaan.
Op woensdag kreeg ik keurig een telefoontje van de meneer, hij had de notitie gezien maar vroeg zich af waar het over ging…….Kort uitgelegd wat er was en verteld dat er per post en per fax ook een uiteenzetting van het verhaal bij hem moest zijn.
Nou hij zou het gaan nazoeken en gaan nakijken of hij wel diegene is die ik moet hebben en ik zou donderdag worden terug gebeld.
Tom is op dit moment nog lekker op vakantie met mijn ouders, volgens mijn ouders geniet hij van alle leuke dingen die ze doen dus dat is mooi.
Toen ik hem aan de telefoon had klonk hij ook wel opgewekt en vertelde vrolijk wat hij allemaal gedaan had.
Het was wel saai dat er verder geen kinderen waren op de camping en hij wilde wel al afspreken hoe laat hij vrijdag weer thuis komt maar verder hoorde ik geen klachten.
Gisteren zijn Sander en ik gaan kijken bij de vlinder in Reek.
Dit is een school die gespecialiseerd is in kinderen met autistisch spectrum stoornissen.
Het verkooppraatje klonk goed, de mensen waren leuk, en de kinderen die we zagen hadden een normale intelligentie.
De nadelen vonden wij dat de klas waar Tom in zou komen in een oud gedeelte van het gebouw zit en dat het een half uur rijden bij ons vandaan is.
Vooral dat laatste weegt zwaar, omdat Tom zelf heeft aangegeven liever niet langer dan een kwartier in de taxi te willen zitten wanneer hij naar een andere school moet.
Donderdagmiddag heb ik een gesprek op school met de onder andere de ambulante begeleider van de Zwengel.
Dit is een school verbonden aan herlaarhof in Vught dus dat zou ook een mogelijkheid zijn.
Wat betreft mijn gezondheid, het gaat wat beter, ik kan nu ook echt even rusten natuurlijk maar ik denk dat het steentje er nog zit, ik kan morgen weer bij de specialist terecht dus dan weet ik hopelijk meer.