Geweldig!!
Aan alle kanten wordt mij geadviseerd contact op te nemen met Herlaarhof.
Ik ben daar niet zo happig op omdat ik het een trage organisatie vind.
Ze hebben ook nog eens weinig kennis over HB in huis en afspraken maken is een drama, het duurt lang en als je er eindelijk een hebt dan is het mij al meerdere malen overkomen dat het een dubbele afspraak is.
Kortom het is niet mijn favoriete organisatie als het mijn kinderen betreft.
Maar goed we zitten nu in “crisis” dat moet indruk maken… daarbij willen we bespreken of medicatie een optie is dus hebben we een psychiater nodig.
(ik schrijf crisis al met haakjes omdat ik weer genoeg op de been ben om mijn gebruikelijke vechtlust weer te hebben en dus zelf vind dat het weer goed gaat)
Mijn poging om direct contact op te nemen met de persoon die ons vorige keer heeft geholpen liep op niets uit.
Ik werd door hem per mail vriendelijk verwezen naar het aanmeldteam omdat het te lang geleden is dat hij Tom gezien heeft.
De belofte die hij toen maakte dat we meteen contact op konden nemen als het nodig was lijkt hij voor het gemak te zijn vergeten….
GRRR…Ik voel de bui al aankomen maar bel toch naar het aanmeldteam.
Een vriendelijke juffrouw met vele trainingen in begripvol luisteren en kalmeren komt aan de telefoon.
Ik doe mijn verhaal aan haar alsof ik net zo veel trainingen heb gehad en daardoor blijft het een prettig gesprek, after all she’s just the messenger…denk ik maar.
Tja, verteld ze mij er moet inderdaad een nieuwe aanmelding komen en daarna gaat Tom op de wachtlijst, die is een half jaar.
Ik wil haar bijna feliciteren, das twee maanden korten dan zo’n jaar of 4 geleden, maar ik houd me in en vertel haar keurig dat ik dat niet acceptabel vind.
Geheel volgens de regels van de gesprekstraining luistert de juffrouw en geeft me gelijk in mijn gevoel.
Goed zo!!
Ik kom aan de telefoon met haar tot dezelfde conclusie als de vorige keer dat ik Tom aangemeld heb…… dan maar op een andere manier.
Tja, eerlijk gezegd zo vertrouwd de juffrouw me toe kan ze me geen ongelijk geven..
Ik deel haar dan ook maar mede dat ik zelf op zoek ga naar een kinderpsychiater, maar dat ze in de tussentijd Tom wel op de lijst mag laten staan je weet maar nooit, denk ik, misschien heb ik over een half jaar wel een ander probleem waar het handig voor is.
Ik ga dus op zoek naar het telefoonnummer van de kinderpsychiater die ons vorige keer geholpen heeft, dat is snel gevonden.
Het bandje aan de andere kant van de lijn geeft me instructie dat ik op maandag en woensdag kan bellen voor een afspraak.
Weer wachten dus…maar beter een paar dagen dan een half jaar…
Hopen dat we bij deze man eerder terecht kunnen.
Ps ik denk dat de verguizing goed gelukt is dus..wat dat betreft gaat het de goede kant op!!