Afgelopen week hebben we overleg gehad op school.
Aan de orde kwam hoe we nu verder moeten gaan handelen.
Iedereen is het er over eens dat het voor Tom het beste is dat hij ergens intern begeleid gaat worden.
Op de manier zoals we het nu doen zit er niet voldoende vooruitgang in de ontwikkeling van Tom.
Op school is hij niet meer gaan werken dan hij deed, en ondanks dat hij thuis wel kleine stapjes vooruit gaat is ook dat niet voldoende om op deze manier verder te gaan.
Een zware beslissing voor ons als ouders maar we zijn er wel zo’n beetje naar toe gegroeid.
De vraag is nu wat de geschikte opvang is voor Tom.
Er zijn 2 opties, Herlaarhof en het Leo Kantershuis, beide vangen kinderen met deze problematiek op, aan ons als ouders nu de taak om uit te zoeken welke het beste bij ons en bij Tom past.
Op dit moment zijn we dus informatie aan het vergaren over beide instellingen.
We hebben wel besloten dat we willen dat Tom 24 uur opgevangen gaat worden en niet naar een dagbehandeling gaat.
Hiervoor hebben we meerdere redenen:
Als we beginnen met dagopvang en het blijkt niet (voldoende) aan te slaan moeten we alsnog over gaan tot 24 uur opname, en dan ga je weer een stapje “achteruit”.
Daarbij komt dat Tom vervoer met een taxi tot nu toe telkens weigert dus dat alleen al is een reden om niet voor dagopvang te kiezen.
Verder zal het waarschijnlijk erg zwaar worden voor Tom en als hij dan de avonden thuis komt krijgen wij waarschijnlijk enorme problemen met hem in de thuissituatie.
Ik schrijf het hier allemaal plastisch op maar zo is het echt niet, het heeft heel wat gesprekken en tranen gekost om tot deze beslissing te komen.
We hopen maar dat het uiteindelijk een verbetering wordt voor hem en dat we na die periode wat meer rust krijgen in het gezin.
Vooralsnog hebben we geen idee wat voor tijdspad dit traject gaat hebben, alles is afhankelijk van wachtlijsten en plaats in de instelling.
Tom weet nog van niets…… het heeft in onze ogen weinig zin om hem nu informatie te gaan geven die we zelf nog niet eens duidelijk hebben zoals waar en wanneer het plaats gaat vinden.
Het zou hem alleen maar meer onduidelijkheid geven.
Vorige week was er een dag en ook vandaag lukte het hem weer niet om naar school te gaan en is hij thuis geweest ook daarin lijkt hij dus niet vooruit te gaan, hij wordt nog steeds overvraagd.
Wanneer hij wel gaat zijn het halve dagen en dat zal denk ik ook wel zo blijven tot de volgende stap wordt gezet.
Afgelopen weekend zou hij eigenlijk weer beginnen met typles maar dat is helaas ook niet gelukt, het blijkt (ondanks dat hij het zelf graag wil) toch te veel gevraagd.
Het begint dan ’s ochtends al met spanning en die loopt op door de dag tot het moment dat hij moet gaan alles is dan te veel en hij is erg snel geprikkeld.
Hij gaf zelf aan dat het waarschijnlijk niet zou lukken en dus hebben we maar afgebeld.
Het heeft weinig zin om hem met zo veel stres daar naar toe te brengen.
Jammer maar het is zo.
Verder zien we hem in de thuissituatie wel hele kleine stapjes maken en die gaan in ieder gavel voor- en niet achteruit op dit moment!