Ik heb al geschreven hoe het gesprek en de maandagmiddag zijn verlopen.
Toen ik Job opgehaald heb bij oma heb ik het onderweg aan Job uitgelegd.
Job kreeg tranen in zijn ogen en gaf aan dat hij het zielig vond voor Tom die nu weer nieuwe vriendjes moet gaan maken.
Ik heb Job gezegd dat ik er ook van moest huilen waarop Job zei dat de tranen van de zon kwamen. (…)
Later vroeg Tom aan Job of hij “het al wist” Job ze van wel en Tom vroeg hem of hij het tegen niemand wilde vertellen.
Dat beloofde Job.
Die avond vroeg Tom of ik naar zijn kamer kwam voor een praatje, ik zei hem dat het goed was en dat ik papa ook zou roepen.
We hebben toen met zijn drie-een wel een uur gepraat over wat er gaat gebeuren.
Ik vind Tom zo dapper het lijkt alsof hij het accepteert.
De vragen die hij had hebben we opgeschreven met als doel ze volgende week mee te nemen naar het gesprek op Herlaarhof.
Inhoudelijk zijn we niet ingegaan op zijn vragen en dat werkt goed, zo krijgen we ook geen discussie met hem en laten we anderen de vragen beantwoorden.
Wij kunnen nu ouders blijven en met hem meeleven, en dat doen we ook.
Tot nu toe verloopt het dus goed!
Vanochtend duurde alles wat langer bij Tom, hij blokkeerde niet maar ik moest hem enorm achter zijn veren zitten, we waren echt te laat om naar school te rijden en toen heb ik ervoor gekozen hem de keuze te geven of hij wel of niet wilde gaan.
Liever niet zei hij en zo hebben we het gedaan.
Natuurlijk moet hij naar school maar laten we eerlijk wezen…ik zou ook niet naar mijn werk/school gaan als ik in zo’n situatie zou zitten….
Ik hoorde van Sander dat hij vandaag ook praktische vragen had zoals hoe gaat het nu als ik verf nodig heb voor min hobby (warhammer game zelf maken) en als ik een boek nodig heb, wat dan?
Daarin konden we hem meteen geruststellen met de mededeling dat wij daar dan voor zorgen en dat het maar 15 minuten rijden is van ons naar Herlaarhof.
Het voelt goed dat hij het nu zelf weet, ik voelde me de afgelopen tijd toch bezwaard dat we dingen achter zijn rug aan het regelen waren.
Nu is de kogel door de kerk, we staan er op dit moment ook volledig achter nu is het bespreekbaar.
Ik hoop dat deze positieve houding van Tm blijft nogmaals ik ben super trots op hem!
Verder wederom iedereen bedankt die ons op wat voor manier dan ook (heeft) (ge)steund om dit pad te bewandelen!