Tijd voor een nieuw bericht!
De vakantieperiode zit er al weer bijna op.
Tom is de afgelopen 2 weken thuis geweest, de andere vakantieweken is hij op Herlaarhof geweest.
Omdat Herlaarhof een behandelcentrum is gaat het in de vakanties gewoon door.
Er is een week sluiting van de groep en daar mag je als je wil een week voor- of achteraan plakken.
Eerst is Tom 2 dagen met opa en oma op de camping geweest.
Daarna hadden we een week een camping in Italië geboekt en ik was erg benieuwd hoe het daar met Tom zou gaan verlopen..
Trouwe lezers weten dat het juist in onze vakanties vaak misging met Tom.
Gelukkig is het enorm goed gegaan!!
Nu Tom weer wat langer bij ons is geweest hebben we kunnen ervaren dat hij zijn positieve houding ook echt vast kan houden.
De autorit (37 graden en geen airco pfff) is goed verlopen dat wisten we ook al, op de een of andere manier kunnen we onze kinderen uren in de auto zetten zonder dat er telkens gekibbel of ruzie is geen idee waarom dat altijd goed gaat maar het is zo.
Bij aankomst op de camping had Tom het wel moeilijk en nam hij een hele negatieve houding aan en verkondigde luidkeels wat hem dwarszat: hij vond het niet leuk, het was anders als vorig jaar en zo door.
Hij moest duidelijk wennen aan de nieuwe omgeving en bleef een tijdje in mineurstemming mopperen.
Even hebben Sander en ik elkaar aangekeken en een blik gewisseld van: nee, hè het zal toch niet net als vorig jaar worden…
Ik zag al voor me dat we dat geen week vol zouden houden en dat we dan dus eerder naar huis zouden gaan.
Maar we hebben een tegenoffensief gestart door alleen maar tegen elkaar te zeggen wat we mooi, leuk en prettig aan de camping en caravan vonden en dat werkte!
Langzaam aan kon Tom mee op schakelen en werd zijn stemming beter!
Dat was voor mij het moeilijkste moment van de vakantie, een heel verschil dus met andere jaren!
Ik heb Tom diverse keren zien schakelen op momenten waar hij voorheen op zou blokkeren.
Hij is nu in staat om het probleem wat zich voordoet meer bij zichzelf te houden.
Soms benoemt hij het wel en draagt dan daarna meteen zelf een oplossing aan.
Komt hij niet met een oplossing dan reageren we er niet op en soms laat hij het dan ook gaan, anders vragen we hem: en hoe zou je dat op kunnen lossen?
Het is echt bijzonder dat hij dat in zo’n korte tijd voor elkaar heeft gekregen om zijn houding zo te veranderen!
Ook is hij in staat meer begrip op te brengen voor de wensen van de anderen in het gezin en ging hij dus zonder mokken mee een stadje bekijken.
Zelfs toen we een keer halsoverkop besloten om het programma om te gooien en ergens heen te gaan omdat ik nog wat souvenirs wilde kopen was het voor hem geen probleem en ging hij vrolijk mee.
Ik moet wel toegeven dat de meeste dagen er ook simpel uitzagen en volgens vast patroon waren: ontbijt- zwemmen- middageten- siësta -zwemmen- avondeten en dan nog ergens heen.
Dat geeft natuurlijk voor Tom (en iedereen) veel duidelijkheid en ook het siësta houden was denk ik wel goed, iedereen ging wat voor zichzelf doen, lezen, spelen, opruimen en Tom ging regelmatig op zijn eigen kamertje met de deur dicht een uurtje lezen.
Wat me ook opviel was dat het tussen Tom en Job wat beter ging, ze hebben veel samen gespeeld en eigenlijk geen andere vriendjes gemaakt op de camping.
Tom blijft nog wel te veel op Job’s huid zitten zoals op de slaapkamer die ze beide deelden telkens weer met zijn voet of hand job aanraken tot Job bijna ontplofte en wanneer Job het licht aan of uit wilde, wilde Tom het precies andersom, dat soort dingetjes.
Ophouden met plagen wanneer een ander dat heel duidelijk aangeeft blijft lastig voor Tom.
Toch heeft Job 4 nachten bij Tom op de kamer geslapen voordat hij is verhuisd naar het uitklapbed in het woongedeelte omdat hij niet meer bij Tom wilde slapen.
Tom heeft daar toen ook geen woorden meer over vuil gemaakt, waarschijnlijk had hij de rust van een kamer alleen ook nodig.
We kunnen dus terugkijken op een hele geslaagde vakantie!
Heerlijk om weer zo’n positieve ervaring te hebben met het gezin.