Vandaag was de grote dag van de nieuwe PGB-aanvraag.
Vandaag mochten we (voor ons gevoel eindelijk…)op gesprek bij Jeugdzorg om het nieuwe PGB aan te vragen van waaruit we de zorg thuis weer op kunnen pakken.
Vandaag was dus een belangrijke dag.
Omdat we al veel van te voren via de mail hadden voorbereid met de casemanager van jeugdzorg konden we meteen spijkers met koppen slaan en hoefde de casemanager ons nog maar enkele vragen te stellen,het meeste was voor hem al duidelijk.
Gelukkig ging het nu totaal anders dan het vervelende telefoongesprek waar ik een tijd geleden over schreef.
We voelen ons juist enorm begrepen en zijn uitermate gelukkig met de :”forse” indicatie die we vandaag toegewezen hebben gekregen.
Hulde aan jeugdzorg!
Of beter gezegd aan deze persoon want, zoals altijd staat of valt het met de persoon die je tegenover je hebt zitten en gelukkig hebben we echt het gevoel dat deze casemanager ons begrijpt en met ons mee wil denken.
Ik vraag me wel eens af of ze zich daar bewust van zijn, hulpverleners, dat zij in een gesprek (en soms het uitwerken van een aanvraag of verslag) bijzonder bepalend zijn in het leven van de hoofdpersoon en de mensen daarom heen.
Ik neem nu als voorbeeld de aanvraag van een PGB, zouden hulpverleners weten hoe enorm afhankelijk de aanvragers van hen zijn? Dat men van te voren al bedenkt wat men gaat zeggen en hoe men het gaat zeggen opdat het beste eindresultaat behaald wordt? Dat er tijdens een gesprek blikken tussen aanvragers worden gewisseld in de hoop dat de ene hetzelfde denkt als de ander en men niet tegenovergestelde dingen gaat zeggen?
In ieder geval is dat wat er bij ons gebeurd, ik ga er in mijn onwetendheid maar van uit dat anderen dat ook zo ervaren.
Het is namelijk zo dat er bijvoorbeeld een enorm verschil zit in ogenschijnlijk kleine dingen bijvoorbeeld of je een kind telkens opnieuw aan gaat sturen wanneer je wat van het kind verlangt OF wanneer je het niet opnieuw aanstuurt maar het van hem overneemt en dus zelf voor hem doet.
Heel kort door de bocht: het laatste verzwaard dus de aanvraag en daardoor krijg je wellicht meer klassen toegewezen. ( een klasse staat voor een aantal uren per week waar je hulp voor in kunt kopen)
Een hele klus dus om dat voor te bereiden en al te bedenken wat voor soort hulp je in wil gaan kopen en hoe je dat gaat verwoorden naar de casemanager.
Om het verhaal nog ingewikkelder te maken is het zo dat er een bedrag aan de klassen wordt gekoppeld en dat in de praktijk blijkt dat het bedrag meestal niet overeenkomt met de tarieven die hulpverleners hanteren.
Last but not least hoorde we vandaag dat wanneer we alle indicaties in PGB willen (je kunt ook kiezen voor natura en dan krijg je geen geld maar kies je met de casemanager een hulpverlener die alle zorg biedt en die zijn er maar weinig, de meeste zijn namelijk particulier en werken met een uurtarief, dus heb je daarvoor toch PGB nodig)je ook geen casemanger houd, je kiest er dan voor om alles zelf te doen en dus trekt Jeugdzorg zich terug.
Praktisch gezien houd dit in dat wanneer je tussentijds vastloopt en hulp nodig hebt je weer de hele mallemolen van Jeugdzorg ingaat en weken wacht voor je aan de beurt bent EN waarschijnlijk een andere casemanager krijgt waar je je verhaal weer van voor af aan mag doen.
Pfoei, met een casemanager is een telefoontje genoeg om de zaak weer te laten rollen….
Gelukkig was onze casemanager bereid om in het verslag te motiveren dat vanwege de “ambivalente” keuze van ons om Tom naar huis te laten komen( we zijn ons er van bewust dat het misschien niet gaat lukken) het toch nodig is dat er een casemanager blijft waar we op terug kunnen vallen.
Jullie begrijpen nu misschien een beetje wat voor ingewikkeld spel het is.
Maar dit alles mag de pret niet drukken, we zijn goed beslagen ten ijs gekomen en kregen volledige medewerking!
Dan is er altijd weer een moment van bezinning en besef, dat je zo’n groot budget ook niet voor niets krijgt, en dat er wel wat degelijk wat moet spelen wil je het krijgen, maar ook dat kan mijn jubelstemming nu niet veranderen!
We gaan aan de slag, het enige wat nu nog geregeld moet worden is het vervoer naar en van school naar huis of naar Z-care (haha 2 afleveradressen voor de taxi, ik zie de bui alweer hangen ;-))
1 februari here we come!!