Even snel een update.
Vanaf het begin van de week zien we een terugval bij Tom.
Dingen die we sinds de opname op Herlaarhof niet meer gezien hebben, zien we nu weer terug komen.
Tom is snel geïrriteerd, vraagt veel om hulp bij dingen die hij eerder zelfstandig kon, hij maakt veel geluid en is erg bewegelijk en lijkt dit ook niet te kunnen sturen, wanneer er druk is loopt hij vast en trekt zich terug op zijn kamer.
Ook situaties als eten zijn weer moeilijker, hij schuift het bord weg omdat het eten niet precies smaakt zoals hij verwacht, oei dat is lang geleden dat we dat zagen….
Hij heeft ook het idee dat wij extra op hem letten en voelt dit als negatief.
Navraag op school en bij anderen die Tom begeleiden leverde hetzelfde beeld op, iedereen ziet een verandering in gedrag.
Het is echt sneu om te zien.
Ik zie hem worstelen en zo enorm zijn best doen om alles goed te laten verlopen en het lukt hem maar amper…dat breekt mijn hart.
Nu is het zo dat het op het werk van Sander niet zo goed gaat en dat er wegens economische redenen ontslag is aangevraagd.
Dit brengt natuurlijk even wat spanning met zich mee, ondanks dat Sander en ik het positief blijven zien. (elk einde is een nieuw begin!)
Maar Tom zal dat zeker opmerken( hij is ook op de hoogte) en daar op reageren.
Wat is dan wijsheid, het kan zijn dat het daar aan ligt, omdat zo iets zeker bij Tom spanning oplevert.
Moet je dan weer beginnen met medicatie??
Zonder medicatie zag ik ook een Tom die veel vrolijker was en meer zichzelf.
Ik heb er lang over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen(tijdens een telefoongesprek met iemand die er begrip voor had) dat ik toch vind dat we de medicatie weer op moeten pakken ook al is het in dit geval een externe factor die de stress veroorzaakt.
Dit soort dingen gebeuren nu eenmaal en als blijkt dat het voor Tom te veel spanning oplevert dan moeten we dat verzachten.
Als dat kan met medicatie dan moet het maar zo zijn.
We kunnen hem niet groot brengen in een klinische omgeving waar alles altijd voorspelbaar en hetzelfde is.
Zo zit de wereld niet in elkaar.
Gisteren was Jelle er even niet en heb ik met Tom een goed gesprek gehad.
Ik heb aangegeven dat ik zie dat hij zo zijn best doet en dat het niet goed lukt, dat het even te moeilijk is.
Tom beaamde dit en gaf aan dat hij dit zo niet lang meer vol kan houden.
Wat knap dat hij dat zo kan verwoorden!
Vandaag heb ik dan ook de arts gebeld en overlegd of we de risperdal(risperdion) weer kunnen opbouwen.
Ik heb aangegeven dat we graag met een halve dosering willen beginnen, dat is dan 0.25 mg. omdat ik hoop dat we op die manier de “echte” Tom zo veel mogelijk kunnen behouden met al zijn vrolijkheid….
De arts vindt het een prima idee dus we gaan daar nu mee starten.