Het is echt weer december hier in huis.
Tom heeft het enorm moeilijk en gooit overal deuren dicht…
De afgelopen dagen hebben we hem weer een aantal keer op school op moeten halen, ook het logeerweekend op Herlaarhof verliep niet goed en zaterdagavond zat hij er zo doorheen dat we hem ook daar hebben moeten ophalen.
Vanavond had ik een flinke encounter met hem over een paar sokken, het ging eigenlijk nergens over, maar hij liep er op vast en ging al schreeuwend en smijtend met deuren naar zijn  kamer.
Dat heb ik lang niet meer gezien.
Ik vond dat ik zijn gedrag in deze situatie niet hoefde te pikken, en ging achter hem aan.
Dat leidde tot meer frustratie en ik kreeg allerlei verwensingen naar mijn hoofd geslingerd.
Toen ik boven op de gang voor zijn deur stond ging de deur open en spuugde hij naar mij.
Dat ging me toch echt even te ver!
Ik ben zijn kamer binnengegaan en heb hem vastgepakt en verteld dat hij zo niet met mij om hoeft te gaan,  dat er voor diegenen die dit soort dingen doen geen plaats is in ons huis.
Nu zit hij nog steeds boven en wenst niet met mij te praten.
De leraar heeft de afgelopen dagen soortgelijk gedrag meegemaakt, wanneer hij met Tom ergens over wil praten luistert Tom niet en draait zijn hoofd weg.
Wat ik terug hoor van de leraar, pakt die het netjes en zeer respectvol  aan en wil hij afspraken maken met Tom om het voor hem zo duidelijk mogelijk te maken maar Tom weigert om mee te werken en het gesprek aan te gaan.
Jammer dat hij dat doet, het zou hem zo veel meer opleveren als hij het gesprek zou aangaan….
Een vriend van ons gaat elke woensdagmiddag met Tom fietsen of een andere sportactiviteit doen.
Afgelopen woensdag informeerde hij van te voren of Tom er die middag klaar voor was, dat leek wel zo te zijn in mijn beleving.
Helaas blokkeerde Tom 2 minuten voor dat deze vriend hem kwam ophalen en ging het hele feest dus niet door.
Dat kan gebeuren, dat is zo maar het is wel erg vervelend als je dan hoort dat de bewuste persoon die dag allerlei dingen had verzet om het fietsen met Tom door te kunnen laten gaan….
Kort samengevat is er dus op dit moment eigenlijk niets wat Tom aankan, alles is hem te veel en dat is pittig.
We zijn ons er van bewust dat we niet dezelfde weg in willen gaan als voorheen, de weg waarin alles om Tom draait.
We hebben nu, heel stoer, min of meer samen afgesproken dat  we het aankijken tot januari maar dat er dan wel een vooruitgang te zien moet zijn.
Als dat niet zo is…..
Ik schrijf het met tranen in mijn ogen , maar dan moeten we inzien dat het niet haalbaar is om Tom thuis te laten wonen.
Pfff dat doet wel even iets om het zo op te schrijven, het staat nu zwart op wit en dat maakt een hoop emotie los….