Het is weer december, de moeilijke maand. Tom heeft ons al diverse malen gebeld dat hij “het niet meer trekt” op de groep. Gelukkig hebben we hem elke keer nog kunnen terug verwijzen naar de groep(-s leiding). Afgelopen vrijdag hebben we hem samen opgehaald. Hij gaf toen al direct aan dat hij niet meer terug wilde naar de groep. Zijn kamer was een toonbeeld van hoe hij zich op dit moment voelt. Overal lag rommel. Op de grond, op zijn tafel, en zijn bed was ook al lang niet verschoond. Zijn hele zitzak lag vol met was die nog gevouwen moest worden en wastafel was heel vies en verder lag de hele vloer vol met zand vanwege de modder onder zijn schoenen. Onder zijn bed lag een deken en  daarbij stonden 2 geluidsboxen en de kleine kerstboom met kerststal die hij van mijn moeder en zus heeft gekregen. Als Tom onder zijn bed kruipt is dat een teken dat het niet goed met hem gaat. Hij ervaart de kleine ruimte onder zijn bed dan als veilig, en trekt zich daar terug met een paar dingen die belangrijk voor hem zijn. De kamer was erg donker, alle gordijnen waren gesloten en de verwarming stond erg hoog. Kortom in mijn beleving een klamme, donkere en vieze ruimte. Sander en ik hebben Tom geholpen om zijn kamer weer te ordenen. We weten uit ervaring dat hem dit zelf nu niet lukt en dat het helpt om het samen te doen. Ik heb de was gevouwen, wat opgeruimd en de wasbak schoongemaakt. Tom heeft zijn kamer gezogen met de stofzuiger en Sander heeft gedweild. Tenslotte nog even het bed verschoond en de kamer zag er weer een stuk beter uit. Toen ik de gordijnen open deed begreep ik waarom Tom die dicht had gelaten. Bij het raam tot aan de grond achter zijn bureau stond buiten een natte kapotte doos met allemaal plastic en ander afval er in. Het andere raam achter zijn bed zat vol met een dikke laag bruine smurrie. Volgens Tom was het poep, door een boze medebewoner op het raam gesmeerd. Ik heb schoonmaak spullen gepakt en de smurrie, dat iets van peperkoek bleek te zijn, van het raam gehaald. Tja, ik weet dat Tom een levendige fantasie heeft, maar zelfs zonder dat, is natte peperkoek bijzonder gemakkelijk te verwarren met poep. Neem dat gegeven in je hoofd en bedenk dan dat Tom met regelmaat last heeft van smetvrees en het is direct duidelijk waarom de gordijnen op zijn kamer gesloten waren! De doos met plastic en ander afval heb ik in de container gegooid. Zo, opgeruimd staat netjes nu kon dat in ieder geval geen reden meer zijn voor Tom om niet terug te willen naar de groep. Het weekend thius is rustig verlopen tot deze middag. Tom bleef volharden dat hij niet terug wil naar de groep. In zijn beleving is er niets te doen en wordt er ook niets ondernomen om hem daarin te helpen. Nu weten we dat het december is en dat Tom altijd heel veel wil wat hij zelf niet waar kan maken. Maar het vervelende feit blijft dat hij het wel als waarheid ziet. Aan ons nu de taak om uit te zoeken in hoeverre hij daar wel of niet gelijk in heeft. In februari hebben we een breed overleg waarin de stand van zaken wordt besproken en de leerdoelen voor Tom. Tom is het daar niet mee eens. hij geeft aan dat hij al vanaf september op de groep is en dat er na 3 maanden zou worden besproken wat de leerdoelen zouden gaan worden. daar heeft hij dan dus helemaal gelijk in. Zeker voor iemand met autisme is een afspraak erg belangrijk en die kan niet zo maar worden veranderd of niet nagekomen. Tom vind dan ook dat groepsleiding verzaakt door pas in februari een overleg in te plannen. Verder is hij erg ontevreden over hoe een aantal dingen verlopen. Sommige terecht, andere niet maar dat ziet Tom vanuit zijn eigen beleving en waarheid. We hebben echt veel moeite moeten doen om hem zo ver te krijgen dat hij vanavond terug gaat naar de groep. We gaan aansturen om zo snel mogelijk een gesprek te hebben. pff hopelijk wil hij tot die tijd wel blijven….