Belofte maakt schuld, dus hier is weer een blogje…. 😉

Diverse keren ben ik afgelopen weken begonnen met schrijven maar telkens haalde de tijd de blog in en was waar ik over wilde schrijven alweer achterhaald en ook niet belangrijk genoeg om alsnog over te schrijven. In januari heb ik pfeiffer gehad en dat heeft er ook niet aan bijgedragen dat ik met veel enthousiasme achter de pc wilde kruipen om eens van me af te schrijven, ik lag liever in bed. Maar nu het wat beter gaat en ik (aangespoord door deze en gene) ook weer wat te melden heb vond ik vanavond een goede avond om er eens voor te gaan zitten. Waar staan we inmiddels met onze prachtige  zoon  van 15 waar deze blog om draait. Tom verblijft op een behandelgroep van het Leo kannerhuis Brabant. Hij heeft een uur per week les en krijgt dan nederlands en wiskunde. Verder is het niet gelukt om een passende dagbesteding te vinden. Pogingen zijn er wel gedaan maar deze lopen telkens op niets uit. Tom is niet gewend om door te zetten, als iets niet precies is wat hij wil dan haakt hij af. Of is hij juist wel gewend om door te zetten, als ik na ga wat er de afgelopen jaren aan hem aangeboden is dan is het ook knap dat hij nog dingen wil proberen. Maar dat is voorbij. Nu even niet meer, zo geeft hij zelf aan, hij is klaar met proberen. Hij heeft me gevraagd om te stoppen met het zoeken zodat hij en wij niet meer teleurgesteld worden. Hij wil ook niet meer op de groep wonen, hij is klaar met behandelen, hij heeft zijn best gedaan. Volgens zijn zeggen kunnen ze hem daar niets meer bieden dan dat wij dat thuis kunnen. Het is ook bizar dat we al zo veel jaren bezig zijn met hulpverlening en dat niemand de juiste ingang kan vinden. Ik kan me niet voorstellen hoe dat voor Tom moet voelen, al die jaren dat er telkens opnieuw tegen hem gezegd wordt dat er weer wat gevonden is wat waarschijnlijk bij hem past, waar hij begrepen zal worden en naar school/dagbesteding kan gaan. En al evenveel keren blijkt het niet zo te zijn, dan is het geen vreemde wending, dat hij ons vraagt te stoppen met zoeken. Thuis wonen is geen ideale situatie, dat weten we uit het verleden maar ik ben het met Tom eens dat hij klaar is met behandelen. In Nederland is het niet mogelijk om onder de 18 met deze problematiek ergens te wonen (met uitzondering van zorgboerderijen) zonder dat daar behandeling aan vast zit. Althans, ik heb het nog niet kunnen ontdekken ondanks mijn uitgebreide zoektochten op internet en navraag bij deskundigen. (Mocht iemand informatie hebben dan is die van harte welkom!) Ik ben dan ook druk bezig om daar wat op te vinden…..