Mmm ik heb heerlijk genoten van de afgelopen weken waarin er geen vuiltje aan de lucht scheen te zijn!
Genoeg om nu met positieve energie aan de slag te kunnen met het nieuws dat het met Tom niet goed gaat op school.
Het voor mij inmiddels bekende telefoontje kwam gisteravond.
De leerkracht belde dat Tom zijn werk slecht maakt in de klas en dat de grens van de leerkracht bereikt is.
Voor diegenen die al langer meelezen zal dit ook geen schokkend nieuws zijn.
(Ik moet trouwens zeggen dat ik niet weet hoe het kan dat een aantal oude logs verdwenen zijn op deze site en niet terug te vinden…gelukkig heb ik ze zelf wel bewaard)
Wat wel goed nieuws is, is dat ik merkte dat het me minder emotioneel raakte!
Natuurlijk is het vervelend om te horen en moet er actie ondernoemen worden, maar het raakte me niet meer in mijn ziel.
Ik kon het telefoontje rustig beantwoorden en ondertussen rationeel bedenken wat de stappen zijn die we moeten gaan nemen.
Ik voelde me zelfs niet aangevallen toen ik (voor de zo veelste keer) door school bevraagd werd over de manier waarop we thuis met Tom omgaan!
Ik vind nog steeds dat zij daar weinig mee te maken hebben maar ik voel me niet meer aangevallen en kan het rustig naast me neer leggen.
Ik WEET gewoon dat wij het thuis goed doen.
Verder hoorde ik een aantal dingen waar ik het ook helemaal niet mee eens ben zoals dat de leerkracht Tom heeft gezegd dat als hij zijn werk niet maakt hij maar terug moet naar groep 5,
Ja pff dat station zijn we gepasseerd van groep 4 terug naar de kleuterklas omdat de leerkracht het niet meer trok, we hebben het allemaal al meegemaakt.
Dat is ook niet reëel en moeten ze dus ook niet zeggen tegen Tom.
Ook is het een beetje kinderachtig om te gaan roepen tegen Tom dat hij hoogbegaafd is en dus mar moet laten zien wat hij kan( de aantijging van de leerkracht tegen het hoogbegaafde kind die elke ouder van een hoogbegaafd kind wel kent…)
Maar goed met het vingertje wijzen heeft geen zin, samenwerken is de beste remedie.
Dat gaan we dus ook doen.
Ik heb er dan ook voor gekozen om er aan de telefoon niet inhoudelijk op in te gaan, dat kan beter op een later tijdstip wanneer de emoties bij de leerkracht wat gezakt zijn en dan nog wil ik het positief brengen want ik ga er van uit dat leerkrachten er niet zijn om kindjes te pesten maar om ze te helpen.
En als ze daar als mens ook nog van leren en groeien dan is dat helemaal mooi meegenomen, daar zijn we tenslotte voor op deze planeet.
Om alle emoties te doorleven.
Maandag is er een gesprek en gaan we de dingen op een rijtje zetten.
Ik hoop dat dat al een hoop onrust bij de leerkracht weghaalt.
In het verleden is dat in ieder geval meestal wel gelukt!
Ik weet niet wat jullie vinden, maar ik ben trots op mezelf omdat ik merk dat ik gegroeid ben de afgelopen jaren en dat ik het wat meer los kan laten in de goede zin van het woord!
Dit kon ik niet alleen dus voor iedereen die altijd meeleeft en meedenkt en waar ik zo af en toe eens lekker kan  spuien……THANKSSSSSSS een dikke knuffel voor jullie allemaal!!