Zo, ik was benieuwd of het iemand op zou vallen wanneer ik niet schrijf, aangezien er maar zo weinig reacties komen op mijn stukjes.
Dat is dus inderdaad zo, haha!
Rond de feestdagen kregen we van iemand een lieve kerstwens met de vraag hoe het bij ons ging en afgelopen week informeerde een oude vriendin hoe het ging omdat ik al zo’n tijd niets had geschreven.
Dus…….
Nou ja voor diegenen die dan toch weer eens hier zijn zal ik jullie bijpraten.
December is eigenlijk zonder al te veel horten en stoten verlopen.
De vakantie bleek toch wel weer lang te zijn om de kids goed bezig te houden maar we hebben ons er doorheengeslagen haha!
In Januari kwamen de gebruikelijke paniekaanvallen op school wat voor diegenen die deze site al wat langer bezoeken bekend in de oren moet klinken.
Wederom was de leerkracht bezorgd omdat Tom niet zo veel deed in de klas en wederom kwam de vraag hoe het nu verder moet op school (en of dit dan wel de juiste vorm van onderwijs is..)
Tom stond weer geregeld op de gang omdat hij zijn werk niet maakte en werd door de leraar vrolijk naar huis gestuurd met de mededeling dat wanneer hij niet wilde werken hij de middag niet terug hoefde te komen naar school.
Heerlijk wanneer ze dat soort dingen zeggen tegen een kind met een stoornis in het autistisch spectrum…ik heb meerde keren als een minister moeten praten om hem die middag naar school te krijgen.
Wanneer hij die dag bij een oma was konden we het vergeten en ging hij dus niet meer naar school want dat was tenslotte wat de leraar had gezegd.
Verder hadden ze ook zonder hem van te voren in te lichten zijn plaats in de klas veranderd omdat er een ander kind kwam en dat was op zijn oude plaats gezet..ook een slimme zet!!
Nou ja jullie kennen het verhaal… ik ga niet verder in detail treden!!
Na een goed gesprek waarin ik ook heb aangegeven dat dit een jaarlijks terugkerend iets is (de directeur was er verbaasd over dat ik dit zei maar nu weet hij het meteen ook voor volgend jaar..) zijn we denk ik allemaal weer vol goede moed en tevreden uit elkaar gegaan.
Tom is duidelijk weer erg aan het groeien wat betreft het uiten van zijn emoties naar Sander en mij toe en daar ben ik heel erg blij om!!
Hij kan steeds beter onder worden brengen wat er gebeurd bv. Wanneer hij vastloopt op school en kan dan aan mij vaak feilloos aangeven waar het hem aan ligt.
Ook zie ik steeds vaker emotie tijdens deze (zeer waardevolle en ook hele intieme) gesprekken.
Doordat ik dus meer informatie verkrijg van Tom kan ik beter als spreekbuis fungeren en kunnen we hem beter helpen!
Dat als spreekbuis fungeren zal nog wel even nodig zijn, voorlopig eerst dit maar eens uitbereiden en daarna werken om Tom zelfstandiger te krijgen wbt het voeren van gesprekken.