Tom had dit jaar het plan opgevat om samen met een jongen uit zijn klas waar hij de laatste tijd regelmatig mee afspreekt mee te gaan doen aan de jeugdoptocht met carnaval.
Nu was dit voor ons geen grote verassing omdat Tom (en trouwens Job ook) voorgaande jaren ook al regelmatig heeft meegedaan.
Toen ze kleiner waren leek het ons wel leuk om ze mee te laten doen om zo ook het carnaval mee te geven in de opvoeding.
Niet dat wij zulke verwoede carnavallers zijn maar toch.. we wonen nu eenmaal in Brabant!
Tom heeft dus vorige week een aantal keren met zijn vriendje afgesproken om te gaan bouwen.
Vriendje had een skelter en daar zouden ze mee aan de slag gaan.
Aldus werden er dozen verzameld en werd er de eerste keer vlijtig gewerkt aan de grootste doos om deze passend te maken over de skelter.
Toen ik Tom op kwam halen zat er een gat in de door waar iemand met zijn hoofd doorkon en was er flink met tape gewerkt.
De keren daarna bleef het resultaat hetzelfde want in bomen klimmen, naar het zwembad gaan en gamen zijn natuurlijk dingen die je niet even aan de kant zet om een carnavalswagentje te bouwen!!
Zaterdag had ik dus al in de gaten dat ik zou moeten inspringen om er nog wat leuks voor te maken…
Het thema voor carnaval van knotwilgendam was dit jaar  “dr zit ginne steek aon los.”
Na wat brainstormen had ik wat bedacht, we zouden spelden ophalen bij oma en deze op een briefje steken met de tekst: “zit dr mee carnaval un steekse los bij jouw, mee dees speld repareerde um gauw”.
De doos zou Sander zondag mee op de skelter maken en we hadden nog wat A4tjes met teksten als: “KWD(Knotwilgendam) militair transport ter voorkoming van losse steken” en “Burgers houwt moed mee ons spelde komt ut goed.”
Het militair sloeg op het verkleedkostuum van Tom die wilde dit jaar als militair piloot verkleed.
Zo gezegd zo gedaan, het zou toch nog best leuk worden, in ieder geval hadden we wat met het thema gedaan.
Jammer genoeg belde de eigenaar van de skelter drie uur voor de optocht op dat hij het niet zo zag zitten om mee te doen aan de optocht met alleen een doos op een skelter.
Ik heb hem en zijn moeder nog uitgelegd dat we nog wat leuke dingen erbij hadden verzonnen en dat het echt wel de moeite was om mee te doen maar hij wilde echt niet.
Gelukkig konden we wel de skelter en de doos lenen.
Niet getreurd belden we neef Bas om te vragen of hij mee wilde doen en de briefjes met spelden mee uit wilde delen aan het publiek.
Bart vond het een leuk idee en laat het nu net zo zijn dat hij ook dit jaar als militair verkleed ging, helemaal goed dus!!
Job wilde niet meedoen en alleen maar kijken naar de optocht.
Om half twee zou de optocht beginnen en stonden we klaar.
De animo voor de jeugdoptocht was minimaal, er waren maar 6 deelnemers in totaal dit jaar!
Nou ja zo beurde ik Tom en Bas op, dan hebben jullie waarschijnlijk wel een prijs!!
Voor het eerst was het zo dat de jeugdoptocht voor de grote optocht uitliep, en niet op een andere dag was, zodat we toch een leuk publiek hadden.
Zelf maar even een jas met legeropdruk en een helm van Job opgezet zodat ik niet al te veel uit de toon zou vallen waneer ik mee zou lopen.(tja om ze nu helemaal alleen te laten gaan vond ik ook zo wat..)
De optocht verliep goed en kwistig deelde Bart, en soms ik, ook de briefjes met de spelden uit.
De volgende dag was de prijsuitreiking en togen we allen naar Hotel Prinsen om te gaan horen of we hadden gewonnen.
Algauw werden de winnaars bekend gemaakt en bleek dat Tom en Bas de eerste prijs voor de individuele loopgroepen gewonnen hadden!
Een mooie beker en 20 eurowas de buit!
Dat was nog eens leuk!
Minder leuk was het voor de jongen waar de skelter van was…. Die kwam ook even kijken wat of Tom en Bas gewonnen hadden….
Het viel hem natuurlijk vreselijk tegen dat hij nu geen geld gewonnen had!
Eigenlijk, zo vond hij, had hij recht op een gedeelte van het geld en was hierover flink aan het onderhandelen gegaan met Tom.
Gelukkig is Tom wat dat betreft niet zo beïnvloedbaar en bleef hij volhouden dat de jongen zelf had gekozen om niet mee te doen.
Na even met de jongen (en later ook met zijn moeder die het er helemaal mee eens was dat de jongen geen recht had op het geld) gesproken het hebben en hem te hebben uitgelegd dat wij hem alle kans hadden gegeven om mee te doen was de boze bui gelukkig weer over.
Carnaval was dus weer geslaagd dit jaar!!