Ik heb een boek gelezen over Asperger.
(een asperger relatie door gisela en Christopher slater- walker. Isbn 9057121891)
Ik kan dit boek aan iedereen die op een of andere manier met Asperger te maken heeft aanraden!
Het gaat weliswaar over een getrouwd stel dat beschrijft hoe de Asperger hun relatie beiinvloed maar ik vond er toch heel veel herkenning in en heb er weer van geleerd.
Een paar dingen heb ik hieronder overgenomen uit het boek omdat ik denk dat het jullie zal helpen Tom beter te begrijpen.
Wat me het meest geraakt heeft is hoe de partner van de man met asperger sommige dingen zo goed verwoord.
Ze schrijft bijvoorbeeld ik citeer: voor mij is het moeilijkste aan het Asperger-syndroom dat mensen zo snel geneigd zijn autistisch gedrag van een intelligent persoon als opzettelijk acosiaal en manipulatief te zien, terwijl het dat bijna nooit is…bij Aspergers is, voor iemand die niet bekend is met autisme, meestal geen duidelijk kenmerk aan te wijzen dat ondubbelzinnig duid op een handicap.
WBT communicatie:
Aspergers hebben moeite met het lezen van non-verbale communicatie waardoor ze een groot deel van de communicatie niet (goed) oppikken De vrouw schrijft:. Zelfs na 12 jaar met een Asperger te hebben samengeleefd, overkomt het me nog regelmatig dat ik zijn eenlettergrepige antwoorden ten onrechte als onaardig interpeteer. Ik praat met hem anders dan ik met anderen praat, en het is ook een hele inspanning, die misschien te vergelijken is met speken in een vreemde taal…. verder nemen Aspergers veel dingen letterlijk. Dus een vraag als “wil je koffie of thee?”zal een Asperger beantwoorden met “ja”. Iemand die niet autistisch is zal uit de context waarin de vraag wordt gesteld begrijpen dat de echte betekenis van de vraag was: “Wat wil je liever, koffie of thee?’ Men denkt bij dit soort situaties al gauw dat het opzet is, zo’n nutteloos, vaag antwoord, terwijl dat helemaal niet het geval is. .De mans schrijft:.Op doorsnee feestjes heb ik dezelfde problemen als alle Aspergers:onvermogen om deel te nemen aan “beleefde”gesprekjes( , ogenschijnlijk gebrek aan belangstelling voor anderen, onwil om mee te werken enz. Dit soort gelegenheden zijn voor Aspergers vaak ook slopend.Door het moeilijk in kunnen schatten van wanneer je aan de beurt ben om wat te zeggen in een gesprek, en het niet zien van non-verbale communicatie gaat er nog al eens wat mis. De vrouw: ..Verder is het voor iemand met Asperger moeilijk om deel te nemen aan alle daagse gesprekjes omdat die voor hen weinig betekenis hebben. Veel van dit soort gedachtenwisselingen tussen mensen die elkaar kennen gaan dus niet zo zeer om de woorden die worden uitgesproken, maar zijn eigenlijk een manier om te zeggen: “ik ben in je geïnteresseerd.” Op dat punt heeft een Asperger moeite met een gezellig gesprek, omdat hij zich niet bewust is van de werkelijke betekenis ervan. Daar komt nog bij dat alle woorden betekenis hebben voor hem. Aspergers gebruiken weinig woorden maar de woorden die ze gebruiken zijn belangrijk. Doorgaans spreken ze in hele zinnen ook al zijn die maar een woord lang, terwijl de meeste mensen maar een eind weg praten: hun gesprekspartner pikt de essentie wel op. Iemand met Asperger mist het vermogen om te deduceren, dus als je niet exact zegt wat je bedoeld, bestaat de kans dat het verkeerd wordt uitgelegd, en kunnen deze mensen de je tekst woordelijk herhalen om te bewijzen dat je gezegd hebt wat je niet bedoelde! Dus hoewel ze een uitstekend gevoel hebben voor ironie in een literaire context, waar je die kunt verwachten, kunnen ze een ironische opmerking in een alledaags gesprek letterlijk opvatten.
Een voorbeeld uit het boek: Iemand vraagt de man met Asperger of hij een fijne dag heeft gehad. Hij antwoord met “ja.” Dit geeft de uitwisseling iets definitiefs: dat de spreker het bij dat ene woordje laat, lijkt te beduiden dat hij het gesprek niet wil voortzetten, in plaats van dat hij niet weet hoe het verder moet. Later probeerd zijn vrouw hem duidelijk te maken dat de vraag een blijk van interesse was en dat hij die moest belonen met iets meer dan een “ja”of “nee”. De man vraagt om een voorbeeld van een wat langer antwoord en zijn vrouw oppert dat hij iets zou kunnen zeggen als”Het was vandaag nogal druk op de snelweg.”. De man kijkt haar verbijsterd aan en antwoord: Maar dat is het toch elke dag.” Dat geeft aan hoe ingewikkeld het sociale verkeer tussen mensen is, vooral de “gezellige”gesprekjes waarin de woorden die we zeggen iets anders betekenen dan we bedoelen.
WBT  emoties:
De Asperger man schrijft:Laat duidelijk zijn dat ik gezegend ben met het volledige scala aan emoties……Er zijn echter emoties die ergens halverwege evocatie en expressie geblokkeerd raken….Ik heb enorme problemen met het verbaal uiten van affectie. Dat is niet louter een kwestie van gene of verlegenheid. Ik snap dat het voor anderen moeilijk te begrijpen is maar het kost  me een enorme wilskracht om mijn vrouw te vertellen wat ik voor haar voel…schrijven is een methode die wellicht vruchtbaarder zou zijn.
De vrouw schrijft: Men denkt wel dat Aspergers nors en onverschillig zijn omdat zij moeite hebben met empathie. Volgens mij klopt daar niets van. Waar het vaak om gaat, is de perceptie van iemands lijden. Als een Asperger het lijden herkent, leeft hij mee en zie je wel degelijk tranen en boosheid. Wanneer iemand ziek is staat de Asperger klaar om te helpen en heeft hij een praktische oplossing bij de hand. Hij is echter niet is staat de sussende meelevende geluiden te laten horen die vaak net zo doeltreffend zijn als de praktische oplossing….Ik ben er ook aan gewend geraakt er niet op te rekenen dat er iets gebeurt als ik er niet om vraag. Ik heb geleerd duidelijk te zijn over wat ik wil: een knuffel, een kopje thee of wat voor troostends dan ook. Wanneer je iets van iemand met Asperger verlangt zul je dat die persoon expliciet duidelijk moeten maken door het te verwoorden.
WBT werken:
Het volgende viel me op omdat wij daar ook met Tom op school tegen aan lopen:
Het manco bij iemand met Asperger is dat hij zelf geen initiatief toont en niet vooruit kan denken…een verantwoordelijke baan is dus meestal niet geschikt.
Mensen met Asperger hebben behoefte aan sturing en duidelijkheid.
Nou was een opsomming van de dingen die voor mij er uit sprongen en zeker heel herkenbaar zijn.
Hopelijk hebben jullie er wat aan!