Volgens mij heb ik jullie nog niet gemeld dat Job mee mocht doen met sova-training.
Voor diegenen die het turbo-woord niet kennen het is sociale vaardigheidstraining.
Ik heb dit idee uiteraard niet zelf verzonnen, het was een idee van school.
Ik weet nog dat ik zelf bijna beledigd was toen we de brief kregen dat Job was uitgekozen (jawel het is een voorrecht) om mee te doen aan de sova-training.
Naar mijn idee was er weinig mis met het opkomen voor zichzelf van Job, het tegengestelde is eerder waar het mag wel eens een beetje minder.
Navraag bij de IB-er van school wiens naam onder de brief stond leverde me geen concrete voorbeelden op waarom Job zou moeten deelnemen.
Zij wist me te melden dat ze Job het jaar daarvoor(toen ze hem een dag per week les gaf) al in aanmerking vond komen voor een training omdat hij in haar ogen sociaal niet altijd even goed uit de hoek komt op school.
Op mijn vraag of er meerdere kinderen deel zouden gaan nemen met vergelijkbare problematiek wist ze me te vertellen dat het een diverse groep was maar dat er niet alleen kinderen meededen die niet mondig genoeg waren.
Verder verwees ze naar de juf die blijkbaar ook Job op de lijst had gezet.
Ik had er geen goed voorgevoel bij, moederinstinct?? Haha!
En vroeg de IB-er of ik contact op mocht nemen met maatschappelijk werk die de training zou gaan verzorgen op school.
Dat mocht.
Ik heb gebeld met hen, en uitgelegd dat het ging om een Hb-kind met een negatief zelfbeeld, en overheersend gedrag en hen gevraagd of dit paste binnen de training die zij geven.
Ik kreeg een positief antwoord.
Sander had ondertussen op mijn verzoek nog met de juf en de cursusleidsters gesproken en was overtuigd van de noodzaak voor Job om mee te doen aan de cursus.
Job wilde zelf ook enorm graag meedoen aan de cursus en had er helemaal zin in, waarschijnlijk hebben alle kinderen zin in een cursus als het maar onder schooltijd is en ze uit de les mogen…..haha!
Mijn gevoel was nog steeds niet goed maar alle informatie leek er toch op te duiden dat deze cursus Job goed zou doen, plus het feit dat hij enorm graag mee wilde doen gaf bij mij de doorslag om akkoord te gaan.
Al moet ik eerlijk zeggen dat ik sceptisch was…
Goed Job begint aan de cursus en al snel blijkt dat Job zelf helemaal niet weet waarom hij moet deelnemen aan de cursus, hij moet een opdracht invullen, daarin moet hij aangeven aan welke punten hij wil gaan werken, ze geven wel 20 voorbeelden maar Job komt tot de conclusie dat hij alles al kent en weet dus dat hij hooguit wil leren hoe hij meer vrienden maakt.
Ik vul het samen met hem maar in zoals hij het zegt maar vind het op zijn minst raar dat hij zelf niet goed weet waarom hij aan de cursus mee doet.
Ik kan het hem zelf ook niet goed uitleggen omdat ik het zelf ook niet helemaal begrijp, school heeft mij geen eenduidig antwoord kunnen geven hierop.
Afijn, elke week maak ik braaf de opdrachten, jaja ook voor de ouders zijn er opdrachten het is niet zo dat het kind een cursus doet , nee het hele gezin mag zo wat mee op cursus….
Gaande weg merk ik aan Job dat hij al wat minder enthousiast wordt en bij les 4 heeft hij er helemaal geen zin meer in en weigert zelfs om de opdrachten te doen.
De cursus is volgens hem saai en de opdrachten simpel….
Ik ben het grondig met hem eens maar ja dat wil ik natuurlijk niet tegen hem vertellen…..
Na les 4 volgt een telefoontje van een van de cursusleidsters dat Job zich niet aan de groep conformeert en dat hij het gezag van de cursusleidsters niet accepteert.
Ze vraagt mij wat ze hier mee aan moet.
“Story of my life” denk ik, hulpverleners die mij vragen wat ze met mijn kinderen aan moeten…..
Pfff wie is hier nu de maatschappelijk werker en trainer van de cursus… zodra een kind dus niet precies doet wat de cursusleidster voor ogen heeft wordt het ineens een probleem!
De juffrouw deed uitgebreid verhaal en het was me duidelijk dat ze even moest spuien.
Ik heb haar maar gelaten, het langs me heen laten gaan en me ondertussen weer eens bedacht dat ik toch eigenlijk met mezelf had afgesproken dat er niemand meer met mijn kinderen mocht werken die niet zelf hoogbegaafd is of tenminste affiniteit heeft met hoogbegaafdheid.
De cursusleidster stelde voor om na de ouderavond die een paar dagen later zou zijn even verder te praten.
Dat leek me een goed idee tenslotte kun je je afvragen bij wie het probleem nu ligt, past het kind niet bij de cursus of past de cursus niet bij het kind?
Ook wat betreft het niet accepteren van gezag vraag ik me af wiens probleem het in dit geval is, maar ja dat heb ik maar even voor mezelf gehouden haha.