Afgelopen week was Job ziek.
Het vreemde was dat we weinig aan hem konden merken, hij voelde niet warm, was niet hangerig en had een goede eetlust.
Nu is het bij Job altijd moeilijk om er goed achter te komen wat er bij hem speelt maar dit keer verdacht ik hem er ernstig van schoolziek te zijn.
Ik maakte met hem de afspraak dat hij naar school zou gaan en dat juf mij mocht bellen als het niet goed zou gaan.
Op school heb ik het zo ook aan de juf uitgelegd maar daarbij de kanttekening gemaakt dat ik dacht dat er wat anders speelde.
Rond 11 uur werd ik gebeld door school of ik Job wilde komen halen.
Op school aangekomen bleek hij aangegeven te hebben zich helemaal niet lekker te voelen, hij had hoofd- en buikpijn.
Juf had Job apart genomen en hem uitgelegd dat er twee soorten ziek zijn.
De eerste is dat je een lichamelijke ziekte hebt en de tweede is dat je psychisch ziek bet en daar uit voortkomend kun je lichamelijke klachten krijgen.
Job kreeg van haar de opdracht om na te denken welke van de twee bij hem het geval was.
Ine eerste instantie was Job er verzekerd van dat hij alleen een verkoudheid had maar naarmate de dag vorderde veranderde hij van mening.
Met het naar bed gaan vertrouwde hij me toe dat hij misschien toch wel last had van psychisch ziek zijn.
Daar zijn we samen over in gesprek gegaan.
Job vertelde dat hij het wel heel saai vind op school, echt goede voorbeelden kon hij niet geven verder als: “veel werkjes zijn saai”kwam hij niet.
Overigens vind Job het thuis ook saai, hij tekent aan dat hij niets heeft om mee te spelen haha!
Naar mijn idee krijgt Job dan ook nog steeds niet genoeg uitdaging aangeboden op school.
Alweer hoor ik van de juf dat er andere kinderen in Job’s klas zijn die extra uitdaging krijgen, kinderen die leergierig zijn en zelf aangeven dat ze extra werk willen maar waarvan niet bekend is of ze hoogbegaafd zijn.
Hetzelfde verhaal als een paar maande geleden met het extra rekenclubje waar Job pas na flink aandringen van onze kant in mocht…..
Nu dus weer zo’n voorbeeld pffff maar weer sterk aangedrongen bij de juf dat Job toch echt ook baat heeft om mee te doen aan dit soort activiteiten.
Het bevestigt alleen maar weer eens dat juf er zelf niet echt in geloofd!
Juf maakt zich wel net als wij bezorgd om het zelfbeeld van Job, tja dat is lastig en zeker waneer een leerkracht er niet helemaal in geloofd en blijft zeggen dat job “het niet laat zien”.
Daar kan een kind best “ziek”van worden.
Op mijn verzoek wil ze nu wel gaan proberen om Job eens werk uit groep 6 aan te bieden, dat al fijn.
Het is ook echt niet zo dat ze niet wil, het blijkt alleen maar weer dat ze niet snapt wat hoogbegaafd is en al zeker niet het verschil ziet tussen een hoogbegaafd en intelligent kind.
Dus…. Aan mij weer de blijde taak om alle mogelijkheden te zien en voor te kauwen.
Ha, leuk dat takenpakket, moeder, (pedagoog, psycholoog,?) het opvangen en telkens blijven motiveren van gestreste leerkrachten en het continu aanreiken van ideeën hoe ze het kunnen doen(minstens een keer per week een gesprekje tussendoor met een van de leerkrachten) en daarbij het evenwicht te vinden tussen wat ik (voor mijn kinderen) wil en het proberen de leerkrachten niet te veel voor het hoofd te stoten….met al mijn wensen.
En natuurlijk niet te vergeten de boel thuis en op het werk draaiende houden, ach jullie lezen het weer, ik hoef me niet te vervelen!