Ik schrijf altijd geen nieuws is goed nieuws, nou dat geld dus niet voor de afgelopen tijd!! Het wordt te veel om alle details nu meteen hier neer te gaan zetten dus ik beperk me nu tot een korte uitleg en de rest komt later.Verder vertoont onze laptop vreemde kuren(hij beslist zelf wanneer hij het doet en kan op elk willekeurig moment crashen, om het even later weer te doen..) en dat komt het schrijven voor mij niet ten goeden. Nu is het 4.30 in de nacht dus lekker rustig om even wat van me af te schrijven omdat slapen toch niet lukt… Afgelopen donderdag is de bom gebarsten hier in huis. Een opeenstapeling van verschillende dingen zorgden er voor dat Tom en ik samen zo escaleerden dat ik mijn ouders heb gebeld met de mededeling: jullie moeten nu komen want ik ben bang dat ik hem wat aan ga doen. Mijn onvervangbare ouders zijn onmiddellijk in de auto gestapt en hier naar toe gekomen. Gelukkig wonen ze vlakbij en waren dus snel hier. Sander was aan het werk en doet er dus langer over om vanuit zijn werk hier te zijn. Wat mijn ouders aantroffen was niet echt gezellig. Tom lag in de gang onder de jassen, achter een uitgeklapte paraplu en kon alleen nog maar keihard krijsen, ik zat in de bank en was er niet veel beter aan toe behalve dat het krijsen bij mij huilen was. Job had ik in een helder moment snel naar de buren gebracht. Het enige wat ik nog uit kon brengen was dat het zo niet langer kon en dat ik het niet meer kon. Schitterende situatie dus!!  Mijn arme ouders zijn zich wild geschrokken maar het was zoals het was helaas… Nu moet ik wel even kort wat achtergrond informatie geven, ik zal aankomende week wat meer op de log zetten zodat het wat duidelijker wordt, want jullie vragen je natuurlijk af hoe dit zo gekomen is. Ik ben de laatste 3 weken behoorlijk ziek geweest. Ik heb een flinke nierbekkenontsteking gehad waarvoor ik inmiddels aan de 4^e antibiotica kuur bezig ben.(de andere 3 bleken telkens niet aan te slaan) en ik heb last van een niersteentje in mijn nier. Tom is overal waar hij komt, school, CCL, Be-active en zelfs uiteindelijk bij ons de afgelopen weken min of meer vastgelopen en is door iedreeen daar flink op aangesproken. Alles staat met elkaar in verband en ik weet op dit moment niet goed meer wat oorzaak en gevolg is in deze kwestie, maar het feit is, dat Tom hier niet vrolijker van werd. Ik ook niet, hartstikke ziek en ook nog elke keer telefoontjes en verhalen van iedereen dat het niet goed ging en of we (soms meteen) op gesprek wilden komen. Sander probeerde me al het een en ander uit handen te nemen maar helaas is het me niet gelukt om mijn hoofd volledig in het zand te kunnen steken pfff al zou het maar voor 2 dagen zijn geweest dan was het al genoeg geweest denk ik… Enfin de bom moest gaan barsten denk ik. Sander en ik waren eerder in de week al een aantal dingen gaan bespreken en hadden al een aantal rigoureuze plannen bedacht om dit soort druk in de toekomst te gaan verminderen maar het was denk ik al te laat. De spanningen binnen ons gezin door de druk van buiten, het gedrag van Tom en mijn ziek-zijn waren al te hoog opgelopen. Een snelle oplossing moet dus worden gezocht nu. We hebben al wat acties ondernomen, daarover bericht ik jullie later en we hebben besloten dat we per direct voor Tom alle druk wegnemen. Dit houdt in, geen school, geen CCL, geen be-Active meer en privé even zo min mogelijk (sociale) activiteiten. Tom zit er echt helemaal doorheen. Om jullie een idee te geven, zoals hij het zelf zegt: stel dat mijn batterij bij 25 vol zit, dan zit hij nu op 1. Om hem weer op te laden heb ik voor elk nummer een week vakantie nodig. Dus 6 weken zomervakantie is te kort, dan zit ik nog maar op 7…. En…..iedereen zegt alleen maar wat ik fout doe, ik doe nooit iets goed, ik kan net zo goed dood zijn……Zoals wij het zien: Tom heeft de afgelopen weken overal de kous op de kop gekregen(waarschijnlijk ook wel door zijn eigen gedrag maar dat doet er heel even niet toe) en is dus overal en bij iedereen het vertrouwen kwijt. Dit moet langzaam aan weer worden opgebouwd in een rustige vertrouwde omgeving en dat is op dit moment voor mij erg zwaar. Ik laat jullie de komende dagen, als ik de energie kan vinden, weten hoe het gaat en zal ook nog wat meer proberen uit teleggen over de afgelopen weken. Ondertussen hebben we hier allemaal onze energie heel hard nodig om niet te verzuipen….