Zo das weer even geleden…
De vakantie van Sander en mij is inmiddels voorbij maar de kinderen hebben nog tot half augustus vrij.
Onze vakantie in Frankrijk is naar omstandigheden goed verlopen.
Over het algemeen gezien zijn er maar een paar voorvallen geweest, iedereen was redelijk ontspannen dus we hebben het samen gered!
Wat opviel was dat we duidelijk konden merken dat Tom enorm zijn best deed.
Een aantal keren trok hij zichzelf terug op zijn kamer zonder verdere bombarie en een aantal keren konden we duidelijk merken dat hij zich inhield.
Uiteraard zijn er ook momenten geweest dat ik met Tom thuis moest blijven van een uitstapje omdat hij op dat moment blokkeerde of dat we hem naar zijn kamer moesten brengen maar die hadden op de vakantie in ieder geval niet de overhand.
Soms wel erg vermoeiend ik heb er een stukje over geschreven dat zal ik na dit stukje plaatsen.
Jippeee dachten we een kleine stijgende lijn….
We hebben er van genoten en dat is goed geweest, we hebben het nu hard nodig.
Sinds een dag of 2 gaat het weer slecht.
Tom weigert alles, wil niet naar de boerderij, volgens hem is het te veel en verkondigd luidkeels dat hij geen orders opvolgt of zwijgt en geeft totaal geen reactie.
In zijn beleving is een opmerking van mijn kant dat hij zijn ranja op moet drinken omdat het met dit weer goed is om regelmatig te drinken, een order. ..hij  heeft dus vandaag 1 glas water op..
Tot 16.00 uur heeft hij niets gegeten want hij wist niet wat hij moest eten(ik heb hem wel 15 dingen aangedragen maar dat was allemaal niet goed)
Het zinnetje `maak het niet te laat` vanavond om 22.30 veroorzaakt de reactie `daar heb jij niks mee te maken`.
Zo kan ik nog legio voorbeelden opnoemen…
Ik merk dat het hele gezin weer op eieren loopt, zolang alles maar gaat als Tom het wenst is er vrede zo niet dan lopen de spanningen meteen op.
Het gevolg is dat wij allemaal automatisch meer gaan doen wat Tom wil en dat gaat ten koste van onszelf.
Ik heb dat vandaag dan ook bewust zo min mogelijk gedaan dus vandaar waarschijnlijk zijn heftige verzet.
Ik heb met hem besproken dat het zo niet kan dat hij zich aan afspraken moet houden en aan de huisregels dat hij niet alles naar zijn hand kan zetten, dat hij moet laten zien dat hij mee wil werken.
Op dat moment wil hij niet echt reageren maar later bijvoorbeeld met het avondeten, is hij heel lief, vraagt om extra groenten (doet hij normaal nooit) hij weet dat we groenten belangrijk vinden, geeft Sander een Hi/Five met de woorden zo maar daar heb ik zin in, en eet voorbeeldig zijn bord leeg en zegt ook nog eens dat het gesmaakt heeft…in mijn ogen doet hij dan erg zijn best om te laten zien dat hij wel wil.
Het verdrietige is alleen dat het voor mij niet meer opweegt tegen de moeilijke momenten…een aantal uur strijd en spanning tegen een paar momenten dat het goed gaat.
Ik begreep van de begeleidster van de zorgboerderij dat zij de laatste keer ook enorm moeite heeft gehad om hem gemotiveerd te krijgen, ik zie de bui dus al weer hangen…het zal toch niet zo zijn dat hij daar ook weer afhaakt…
Wij zijn zo ongeveer door onze trukendoos heen, ik moet eerlijk zeggen dat wij geen oplossing meer weten.
Het is niet te doen als Tom zich zo heftig tegen alles verzet en we telkens in een strijd verwikkeld zijn.
Iedereen is afgebrand…..we houden net onze hoofden boven water….
Ons laatste redmiddel voordat we over zouden moeten gaan op uit huis plaatsing is op dit moment medicatie.
Ik ga dus morgen een afspraak maken bij de huisarts om te zien of we op hele korte termijn iets van medicatie kunnen krijgen.
Morgen komt er iemand van de organisatie studenten voor PGB, zij gaat met Tom en Job naar het sportiom om te zwemmen.
Het is de eerste dag dat ze komt en de bedoeling is dat zij in de vakantie elke week een dag iets leuks met de kinderen gaat doen.
Ik hoop dat het een leuke dag wordt zodat de sfeer morgenavond weer wat beter is hier in huis, het is in ieder geval een uitje wat Tom en Job heel leuk vinden dus wat dat betreft zit het wel goed.