Verantwoording

Ja, ik weet het, het is lang geleden dat ik geschreven heb…
Aangezien er nu mensen gaan bellen haha heb ik vanavond tijd vrij gemaakt om weer eens wat op de site te zetten.
Het gaat nog steeds goed met Tom op school!!
Heerlijk om te ervaren dat de mensen van school buiten de kaders willen en kunnen denken.
Ook al gebeurt er wel eens wat minder leuks, ze blijven(tot nu toe) positief en zien de leuke kanten van Tom.
Wel is het zo dat de juf aangaf dat ze zich toch wel enigszins verkeken had op de problematiek van Teun, ze had niet verwacht dat de begeleiding zo intensief zou zijn.
Ik ben ook trots op Tom, vanuit een situatie waarin hij helemaal was vastgelopen in het onderwijs is hij vrijwel meteen hele dagen naar school gegaan en kan het redelijk volhouden!
Tot nu toe is hij 3 keer geblokkeerd in de ochtend met naar school gaan.
Hij “stapt met zijn verkeerde been uit bed” en wil dan helemaal niets dus ook niet naar school.
Afspraak met school is dat we hem dan toch brengen (dat doen we dan zelf, de taxi is geen optie) en dat we school even bellen.
Dat gaat als volgt in zijn werk: Tom blokkeert en geeft aan niet naar school te willen.
Wij blijven neutraal en zeggen dat hij naar school moet en dat hij leerplichtig is.
Tom geeft dan meestal aan dat hij denkt dat het niet gaat lukken en is dan vaak boos/verdrietig en kruipt in een hoekje van de bank.
Dar blijft hij zitten en doet niets meer.
Wij geven dan aan dat we hem wanneer hij niet met de taxi gaat zelf brengen en vragen hem zijn schoenen en jas aan te doen.
Verder vragen we of hij zelf naar de auto wil lopen en zeggen daarbij dat wanneer hij dat niet doet we hem op gaan pakken en in de auto zetten.
Het lukt Tom helaas niet om een van deze dingen uit te voeren wanneer hij geblokkeerd is.
Wanneer het tijd is leggen we jas en schoenen in de auto en pakken Tom met zijn tweeën op.
Tom biedt weerstand door te trappelen en alles wat hij vast kan pakken(deuren e.d.) ook te pakken om zo tegen te werken.
De deur van de auto staat al open en we zetten Tom op de achterbank alwaar hij als een zielig hoopje ellende blijft zitten en meestal dikke tranen met tuiten huilt.
Gedurende deze actie proberen wij zo neutraal mogelijk te blijven.
Het schept natuurlijk wel hilarische situaties vooral wanneer nietsvermoedende buren net op dat moment hun hond uitlaten.
Die ogen rollen bijna uit hun kassen haha….!
Maar goed het neutraal blijven lukt steeds beter en wij ervaren het als zeer prettig dat we op deze manier toch nog enigszins respectvol met hem om kunnen gaan.
We luisteren namelijk wel naar wat hij zegt en geven ook aan dat we hem horen en dat we hem zelfs begrijpen maar, houden we vol… hij moet naar school.
Ik vind wel dat de tweede en derde keer Tom al wat rustiger was als bij de eerste keer.
Het is natuurlijk voor hem natuurlijk wel duidelijk op deze manier.
Op school aangekomen staat er al iemand bij de poort om ons op te vangen en zo nodig te assisteren.
Gelukkig is dit nog niet nodig geweest, Tom stapt zelf uit en mag meteen de klas ingaan zodat hij niet op het drukke schoolplein hoeft te wachten.
Verder heeft Tom een eigen hoekje mogen creëren waar hij zich op school terug kan trekken
Hij heeft er voor gekozen om een groot kussen in het magazijn te leggen omdat, zoals hij het zelf zegt, het daar tenminste lekker rustig is.
Hij maakt werkjes op school en heeft zelfs al wat toetsen gemaakt!
In zijn klas zit een jongen die vlak bij ons woont en vooralsnog klikt het wel tussen die twee dus dat is ook erg fijn.
Twee weken geleden hadden ze een 2-daags schoolkamp.
Sander en ik zijn afwisselend een dag mee geweest en we hebben er voor gekozen om Tom thuis te laten slapen.
Het ging best aardig al merk je goed dat Tom enorm moeite heeft met het aanpassen aan de groep.
Een keer ging het gigantisch mis, Tom was bij een speeltoestel met de kleintjes aan het spelen.
Een van de leerkrachten maakte Tom het compliment dat hij dat zo goed deed. (logisch, die ukjes luisteren wel naar hem, en doen wat hij wil, maar ik moet toegeven hij is daar dan ook heel begaan en liefdevol mee bezig)
Vervolgens had de leerkracht gezegd (en dat had ik niet gehoord) dat Tom wel de leiding mocht hebben over dat speeltoestel.
Daar ging ze de mist in….
Tom kan absoluut niet met een dergelijke verantwoording om gaan, hij neemt dit letterlijk en heel serieus.
Het gevolg was dat toen de grotere kinderen mee kwamen spelen zij zich exact aan de regels van Tom moesten houden.
Dus wachten op de beurt en pas wanneer Tom het zei mochten ze op het toestel.
Nu weet ik dat Tom dit redelijk eerlijk zal proberen te doen maar ik weet ook dat kinderen niet luisteren naar andere kinderen van dezelfde leeftijd.
Dus de kinderen gingen toch op het toestel of trokken anderen er af om zelf een plaatsje te bemachtigen.
Je kunt je voorstellen dat voor Tom die houdt van afspraken en duidelijkheid dit geheel niet meer te overzien was!!
Maar hij had wel de “taak” gekregen om leiding te houden over het toestel.
Als het hem dan op een vriendelijke manier niet lukt, zal hij ook de “overtreders” letterlijk van het toestel afhalen en dat gebeurde dus ook.
Gelukkig zag ik dat er wat gaande was en kon ik nog net voorkomen dat Tom een kind aanvloog.
Tjonge, wat was Tom boos, ik moest zo wat boven op hem gaan zitten om hem tegen te houden, het enige wat hij nog kon schreeuwen was dat alle kinderen van het toestel af moesten.
Hij voelde zich compleet machteloos dat hij de situatie niet meer onder controle had.
Gelukkig kon ik het hele verhaal met kleine beetjes uit hem pellen in het uur dat volgde.
Ja een uur, het kost wel wat tijd haha maar het is vaak de moeite.
Ik wijt het mede aan de Ritalin dat hij de laatste tijd steeds meer en beter onder woorden kan brengen wat er speelt.
Gelukkig maar want zo leer ik hem steeds beter kennen.
Ik bedoel maar, wat je ziet is een kind wat alles wil regelen over een toestel en dat kinderen die niet luisteren er af haalt, als je verder kunt kijken blijkt het dus een kind te zijn die zijn opgedragen taak enorme consequent uit wil voeren en vast loopt wanneer dat niet gaat.
Voorheen kon hij vaak niet aan me uitleggen wat er in zijn beleving gebeurd was en gaf het vaak een negatief gevoel bij hem en bij mij.
Niet dat ik er nu vrolijk onder was, juist niet ik schaamde me dood joh!
Allemaal nieuwe kinderen en andere ouders en leerkrachten en Tom ging zo uit zijn dak als ik in jaren niet gezien heb, op deze grote uitbarsting was zelf ik niet voorbereid!
Plaatsvervangende schaamte dus maar later dus ook opgelucht dat ik er achter kon komen wat er was gebeurd.
Nou die fout zullen ze op school niet snel meer maken denk ik haha harde les maar wel duidelijk, geef Tom nooit de eindverantwoordelijkheid over andere kinderen want hij neemt het te serieus en zal uit onmacht waarschijnlijk vastlopen er zijn te veel onzekere factoren in het spel voor hem om zo’n taak goed uit te kunnen voeren.
Verder heeft Tom bijna alles goed mee kunnen doen op het kamp en dat vond ik al knap gezien het feit dat de kinderen en leerkrachten nog redelijk nieuw voor hem zijn en dit soort drukke en onvoorspelbare gelegenheden zo wie zo moeilijk voor hem zijn.
Ik moet zeggen dat de Ritalin goed aanslaat, Wat ik hierboven al aangaf, Tom blijft rustiger in conflict- en stressituaties en kan beter onder woorden brengen wat er in hem omgaat.
Hij is veel opgewekter en kan gemakkelijker schakelen. Fijn dus!

Geef een reactie