Beste meneer/mevrouw,
Sinds juni 2008 staat onze zoon bekend met syndroom van Asperger bij jullie op de wachtlijst.
We hebben begrepen dat we pas in februari voor een intake terecht kunnen.
Dit vinden wij zeer zorgwekkend.
In het verleden zijn wij bij jullie onder behandeling geweest en omdat het toen redelijk goed ging hebben we samen met de behandelaar afgesproken dat we even geen ondersteuning nodig hadden en dat we zodra dit wel het geval was weer contact op zouden nemen.
Dit hebben we afgelopen zomer gedaan en tot onze verbazing kregen we te horen dat we opnieuw moeten aanmelden.
Vanaf de zomer gaat het niet goed met Tom.
Hij geeft aan dat zijn batterij leeg is, dat hij geen zin heeft om te leven en dat alles te veel is.
Na een vervelende ervaring bij weekendopvang wil Tom nergens meer heen en wordt de belasting voor het gezin erg zwaar.
Tom gaat in die tijd ook niet naar school.
Alles wat “moet” kan aanleiding zijn om vast te lopen, dit trekt Tom door tot in de kleine dingen zoals niet willen drinken, geen tanden poetsen, niet eten, niet regelmatig willen douchen.
Al deze zaken leveren een strijd op, dit duurt nu al maanden en is voor ons bijna niet meer vol te houden.
Verder kan Tom als hij vastloopt agressief worden, hij gaat met meubilair gooien en heeft al een aantal keren zijn jongere broer Job aangevallen, op deze momenten kunnen wij hem fysiek bijna niet de baas en we zijn dan ook bang dat het een keer verkeerd uit zal pakken.
Wanneer Tom zo boos is moeten we hem met twee volwassenen oppakken en naar zijn kamer brengen(of in ieder geval uit de situatie halen), dit is fysiek enorm zwaar omdat Tom zich heftig verzet.
Broer Job heeft erg last van de situatie, het is voor hem bijna niet meer te doen in huis, hij moet altijd en overal rekening houden met Tom en past zich continu aan.
Wanneer hij dit niet doet krijgt hij onmiddellijk problemen in de vorm van verbaal of fysiek geweld.
Job trekt zich letterlijk en figuurlijk steeds meer terug, ook afspreken met vriendjes doet hij bijna niet meer, hij durft gewoon niet, hij is onzeker en bang voor Tom.
Wij als ouders maken ons grote zorgen om de veiligheid van Job binnen het gezin en ook om zijn ontwikkeling in het algemeen in deze gezinssituatie.
Voor ons als ouders is de situatie ook onhoudbaar geworden, we leven continu in spanning en lopen onze tenen.
Tom is zich soms bewust van de situatie en geeft dan aan het verschrikkelijk te vinden dat hij anderen pijn doet maar op de meeste momenten is hij niet in staat tot zelfreflectie en wil er niet over praten of ontkent dat het gebeurd is.
Tom weet wel dat de situatie ernstig is, dat hebben we met hem besproken, hij lijkt dit ook te begrijpen en we zien dat hij enorm zijn best doet om ons en de omgeving niet teleur te stellen maar met regelmaat heeft hij zoals hij zelf zegt zichzelf niet onder controle.
Na de zomer is Tom gestart op speciaal basisonderwijs.
Dit ging redelijk al moeten we Tom met regelmaat letterlijk oppakken en op school brengen omdat hij het niet op kan brengen te gaan en volledig blokkeert.
Het taxivervoer wat geregeld is met de gemeente loopt ook spaak omdat het voor Tom moeilijk is om in een groep vervoerd te worden.
Zo is het al eens voorgekomen dat Tom volledig over zijn toeren uit de taxi is weggerend terwijl die bij een ander kind voor de deur stond te wachten.
Met hulp van andere ouders hebben ze hem toen thuis gebracht.
Bovenstaande houd dus in dat wij hem zelf van en naar school vervoeren wat een grote aanslag is op de dagelijkse gang van zaken in het gezin en gevolgen heeft voor het op tijd brengen en halen van zijn broer Job.
Op dit moment lukt het Tom weer niet om hele dagen naar school te gaan en er is dan ook afgesproken dat hij halve dagen gaat.
In overleg met de huisarts zijn we in de zomer gestart met Ritalin, dit heeft enige verlichting gebracht maar de problemen blijven fors.
Tom probeert alle zaken in huis te dirigeren en af te dwingen en gaat overal over in onderhandeling.
De Ritalin is dan ook verhoogd maar Tom heeft complete zorg nodig.
Tom weigert soms ook de medicatie in te nemen wat weer voor de nodige spanningen zorgt.
Voor meer uitleg verwijzen we jullie naar het rapport van Jeugdzorg wat naar jullie is toegezonden en waarin zij ook hun zorg uitspreken en goede begeleiding adviseren.
Vanochtend heeft onze huisarts telefonisch contact met jullie gehad om de ernst van de situatie te bespreken.
Wij vinden het belangrijk dat Tom en ons gezin goed begeleid wordt zowel op gebied van medicatie als gedrag en vinden dat jullie als jeugdzorg daarin je verantwoordelijkheden hebben.
We willen jullie dan ook wijzen op de ernst van de situatie dan ook met klem verzoeken om eerder in aanmerking te komen voor een intake gesprek.
Wij wachten op uw antwoord.