Dit weekend was Tom weer een heel weekend thuis.
Het was dit keer vooral voor ons heel leerzaam!
Met de eetsituaties bleven wij nog in ons oude patroon hangen terwijl Tom al leek te zijn.
Het gebeurde bijvoorbeeld dat Tom een opmerking plaatste over iets wat hij minder fijn vond aan het eten en dat Sander en ik als reactie daarop meteen actie ondernamen en het voor hem “op wilden lossen”.
Dit gebeurde notabene twee dagen achter elkaar en pas na de tweede dag zagen we wat we zelf fout deden haha!
Ja, ik lach nu, maar voor Tom was het echt niet leuk hij kreeg niet de kans om, zoals hij nu leert, zelf een oplossing aan te dragen en was daar behoorlijk verdrietig over.
Gelukkig kon Tom achteraf (nadat hij eerst boos op zijn kamer had gezeten) bij beide keren uitleggen dat wij niets hadden hoeven doen omdat hij eigenlijk zelf al een oplossing had bedacht of dat het maar een opmerking was.
Hij gaf aan in de war te raken wanneer wij meteen ingrijpen..
Tja hij had helemaal gelijk wij zaten meteen weer in de molen zoals het hier draaide voor Tom naar Herlaarhof ging….
We hebben toen aan Tom uitgelegd dat het niet zo handig was wat we gedaan hadden en afgesproken dat wanneer er weer eens iets met het eten is (en er is bijna altijd wel wat met het eten dus we hoeven niet lang te wachten vermoed ik ..) We eerst eens niets doen en afwachten.
Daarna kunnen we eventueel met Tom bespreken hoe hij het op kan lossen.
In eerste instantie moeten bij ons voortaan de alarmbellen gaan rinkelen in zo’n situatie.
STOP, achteroverleunen en afwachten hoe Tom het zelf aanpakt.
Nou dat was een aardige spiegel voor ons!
Ik heb dit naderhand ook op de groep aangegeven en de begeleidster vond het “knap” dat we zelf de situatie al geanalyseerd hadden en het leerdoel voor onszelf er al uitgehaald hadden.
Tja, als je 2 keer dezelfde fout maakt moet er toch een belletje gaan rinkelen.
Maar goed wanneer je in de situatie zit merk je niet snel dat je vanuit je oude patroon handelt dat besef kwam pas toen Tom zijn kant van het verhaal vertelde en als een soort buitenstaander objectief naar de situatie keken.
Ok wijze les dus!
Jammer was wel dat de tweede keer gebeurde net voor we Tom terug moesten brengen en hij dus nog verdrietig was toen hij mee moest naar Herlaarhof.
Maar ik moet bekennen dat het mijn pret over het inzicht wat we gekregen hadden niet kon drukken…haha
Ik merk aan Tom dat hij op dit moment zijn draai wel gevonden heeft op Herlaarhof en dat hij ook opgewekt dingen verteld die hij de week heeft meegemaakt en wat voor spelletjes hij met de kinderen heeft gedaan.
Het gaat een plaatsje krijgen bij hem, en bij ons.
Ondertussen dat Tom op Herlaarhof een aantal praktische zaken leert proberen we thuis dit met Job ook meteen te doen.
Het grappige is natuurlijk dat we het tegen job maar een keer hoeven zeggen en dat hij het daarna redelijk zelfstandig uitvoert.
Ja ok, hij “vergeet” nog steeds dat hij om  20.15 naar boven moet en dat hij dan moet zorgen dat hij zelf al drinken en een koekje op heeft maar veel andere dingen gaan als vanzelf.
Ja, we maken met zijn allen dus een mooi leerproces door!