Omdat Tom bij de vorige tandartscontrole 2 gaatjes bleek te hebben mochten we begin januari terug komen bij de tandarts.
Tom zag er tegenop wat begrijpelijk is want je weet nooit helemaal precies wat er dan gaat gebeuren en dat soort dingen leveren voor Tom vaak stress op.
Sander knoopte met hem een gesprek aan en daarin gaf Tom aan dat hij het prikje om te verdoven erg vervelend vind, dat was gelukkig gemakkelijk op te lossen, hij kwam zelf tot de conclusie dat hij helemaal geen verdoving zou nemen.
Ik had van te voren nog geïnformeerd bij welke tandarts we zouden komen, we zitten namelijk in een praktijk met meerdere tandartsen en dat kan dus wel een wisselen, het was onze eigen tandarts.
Op de bewuste ochtend ging ik hem op de groep ophalen, Tom was opgewekt en ontspannen.
Onderweg kletste we wat over koetjes en kalfjes en al snel waren we bij de tandarts aangekomen.
Nu werd het toch wat moeilijker voor Tom.
Terwijl we even in de wachtkamer moesten wachten bedacht hij dat het misschien wel niet meer nodig was om de gaatjes te laten vullen en dat hij toch liever weer meteen naar huis wilde.
Als argument bracht hij naar voren dat het mogelijk is dat je een gaatje door goed poetsen weer dicht kunt krijgen.
Tja, ooit in een ver verleden heeft een tandarts dat inderdaad tegen hem gezegd, ik heb geen idee of het waar is en waarschijnlijk ging het indertijd ook om een klein gaatje in een melktand.
Ik heb me niet tot de discussie verleiden en kort gezegd dat de gaatjes er nog zaten en dat ze echt gevuld moesten worden en dat het nu ging gebeuren, zo heb ik het geleerd tijdens Tom’s verblijf op Herlaarhof en dat wilde ik nu dus meteen testen.
Ik zat er heel stoer en uiterlijk onaangedaan bij toen ik hem dat zei, maar vanbinnen was ik voorbereid op elke situatie die zou kunnen gaan ontstaan Haha!
Gelukkig nam Tom het aan en werd ik bevestigd dat het inderdaad de juiste manier is om Tom aan te spreken(weer een positieve ervaring voor mij, waardoor het vertrouwen in mezelf en Tom groeit!) We werden naar binnen geroepen.
Terwijl Tom plaatsnam op de stoel vertelde hij de tandarts dat hij enorm zenuwachtig was voor wat er zou gebeuren en dat hij geen verdoving wilde.
De tandarts nam het goed op en vertelde dat ze alles heel goed aan Tom zou gaan uitleggen, mocht hij te veel pijn krijgen kon hij altijd nog een verdoving krijgen.
Verder het bekende verhaal dat hij zijn hand op mocht steken al er wat was tijdens de behandeling.
Eerst maar eens even naar de gaatjes kijken gaf ze aan.
Zo gezegd zo gedaan de tandarts keek naar de gaatjes en haalde het spiegeltje weer uit zijn mond dat was voor Tom het teken om een regelrecht vragenvuur op haar af te schieten.
Zijn de gaatjes diep, welke is het diepst, duurt het lang om ze te vullen, duurt het bij de ene langer dan bij de andere, welke spullen ga je gebruiken, wat gaat die andere mevrouw doen(de assistente) mag ik wel slikken, en zo meer.
De tandarts nam alle tijd om uit te leggen en ging (goedzo!) niet al te veel en te diep op de vragen in en Tom was een beetje gerustgesteld.
Het ging beginnen, en het ging perfect!!
Kort en helder legde ze telkens uit wat ze ging doen, deed alles 5 tellen lang waarbij ze hardop meetelde en stopte dan consequent even zoals afgesproken, die tijd gebruikte Tom uiteraard om telkens weer een aantal nieuwe vragen te stellen en voordat ik kon zien dat Tom een keer bewoog en zijn hand omhoog stak (waarschijnlijk wilde hij het even controleren) gaf ze hem aan dat ze zag dat zijn hand een beetje omhoog kwam, WOW wat een duidelijkheid en veiligheid kon ze hem bieden!
Ik weet niet of deze tandartsdame een speciale cursus voor angstige mensen heeft gedaan of dat ze het uit ervaring zo goed deed maar het was onvoorstelbaar.
Waarschijnlijk weet ze wel dat Tom autisme heeft omdat ik een keer zijn autipas heb meegenomen en de assistente heb gevraagd daarvan een aantekening te maken in zijn dossier.
Zelfs Tom was onder de indruk en constateerde tijdens een korte pauze de tandarts precies wist hoe het voor hem het fijnste was.
Ik heb werkelijk waar drie kwartier (ja zo lang heeft ze de tijd genomen voor hem en zijn kleine 2 gaatjes) zitten genieten.
Wat een mooie positieve ervaring voor Tom die altijd erg opziet tegen dit soort dingen, Hulde voor onze tandarts!!