Even een log over hoe de eerste schooldag op het VMBO is verlopen voor Tom, er zijn al mensen nieuwsgierig, wat lief en attent van jullie!
Het weekend is goed verlopen, Tom is prima door alle Sint perikelen heen gekomen dat is al heel wat.
Vol goed moed stapte hij dan ook op maandag in de taxi naar school.
‘s Avonds merkten we al dat de spanning toe begon te nemen, Hij was snel geïrriteerd, zijn stem ging een octaaf hoger en hij was moeilijk te bereiken.
Uiteraard was het eten niet goed en heeft hij 2 happen op, waarna hij demonstratief van de tafel vertrok.
“ik wist het wel” blèrde zijn broer olijk, “het maakt niet uit naar welke school Tom gaat, het gaat toch fout”.
Olie op het vuur dus… in ieder geval wel bij mij maar dat heb ik maar zo gelaten pfff.
Tom reageerde er gelukkig niet op.
Met het naar bed gaan kwam het verhaal er uit, alles was onduidelijk voor Tom, het werk wat hij moest maken was niet duidelijk geïnstrueerd en afgebakend dus hij wist niet wat hij moest doen, toen de leraar zei “begin maar met werken uit je boek”, toen Tom daarop zijn vinger opstak om op die manier om meer uitleg te vragen werd hem verteld dat hij nu niets kon vragen en moest werken.
De klas was druk ingericht, er waren kinderen die onaardig tegen hem waren geweest, en hij had zich de hele dag “de nieuwe” gevoeld.
Tja een hele vervelende ervaring dus…
Ik wil nu absoluut niet suggereren dat school zich niet heeft ingezet, dit is puur een beschrijving van hoe Tom het beleefd heeft.
Tom was erg overstuur en in tranen, hij gaf aan dat zijn “overspannenheid” nog lang niet over was en dat we ons daarin niet moesten vergissen.
Daarin heeft hij waarschijnlijk ook gelijk.
Afijn, conclusie: Tom kon dinsdag niet naar school en is thuis gebleven.
Gelukkig hebben we met school voor morgenvroeg een afspraak om te bespreken hoe we dit aan gaan pakken.
Wat we nu enorm missen is de steun die we voorheen vonden bij een van de stafleden van Zcare (zoals jullie in het vorige log hebben kunnen lezen)
Zij gaf ons in zulke situaties advies, bruikbare tips, bood een luisterend oor en ging altijd mee naar de gesprekken op school, ook daar had zij een grote toegevoegde waarde met haar kennis en inbreng.
We merken nu echt dat we steken hebben laten vallen omdat niemand ons daar op heeft kunnen wijzen, en daar balen we van!
Wellicht was deze overstap voor Tom dan wat soepeler verlopen.
Maar goed, belangrijk is, dat we er van leren voor de toekomst, dit zal niet weer gebeuren.
Een volgende keer zorgen we dat we meer betrokken zijn bij een stap, zodat het voor Tom (en ons) wat fijner kan verlopen.
Ha, als Tom straks 18 is kan ik als ervaringsdeskundige mijn eigen adviesbureau beginnen!