We zijn alweer een paar weekje verder. Inmiddels zijn wij er een beetje aan gewend geraakt dat Tom niet meer thuis is. Wij zijn aan het wennen aan de nieuwe situatie. dat heeft zowel voor ons als voor Job de nodige voeten in aarde. Ik merk dat Sander en ik vooral genieten van de rust en ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik merk dat ik die rust ook hard nodig heb. Ik heb absoluut geen zin in verplichtingen, en merk dat ik zelfs dit blog een beetje laat verslonzen… maar goed dat accepteer ik en neem ook de rust en doe veelal even niets en dat voelt heerlijk!! Bij Job komen de afgelopen dagen flinke emoties bovendrijven en dat uit zich in flinke huilbuien, arm manneke… hij kan zelf niet goed onder woorden brengen wat er speelt maar feit is dat het hem erg veel verdriet doet. Gelukkig laat hij ons (nog) toe en is er ruimte voor ons om aandacht aan hem te besteden. Ondertussen is het voor Tom even wat moeilijker op dit moment. Hij heeft het goed naar zijn zin op de woongroep maar ook daar is het,net als thuis voor hem moeilijk om aan alle verplichtingen en verwachtingen te voldoen. Op dit moment lukt het hem niet altijd even goed om uit bed te komen en naar de dagopvang te gaan. Gelukkig gaat de begeleiding er heel respectvol mee om en blijven ze hem positief benaderen. Dat is echt een cadeautje!! Wij  hebben dan ook het volste vertrouwen in hen, al blijft het lastig om weer te moeten horen dat Tom een ( in mijn eigen woorden samengevat) soms lastig geval is waar ook zij soms geen raad mee weten. Afgelopen week is Tom een avond weggelopen ( de twittervolgers zijn al op de hoogte) van de groep. Om 23.45 werden we gebeld door de groep met de mededeling dat Tom al vanaf ongeveer 20.00 weg was. De begeleiders hadden al de gehele avond gezocht en Tom niet kunnen vinden. Een van zijn mede groepsgenoten voelde zich verantwoordelijk en was mee gaan zoeken. Uiteindelijk heeft juist hij Tom gevonden. Wat is dat dan een cadeau, zo lief dat zo’n jongen Tom dan vind. Tom wilde niet met hem mee terug en gaf aan dat hij “ vandaag” niet terug zou gaan naar de groep. De jongen is dus onverrichter zaken teruggekeerd naar de groep. De groepsleiding stond op het punt de politie in te schakelen. Om 24.02 uur heeft Tom aan een voorbijganger de weg terug gevraagd naar de groep. Zo vertelde hij het ook aan ons, “ik wilde die dag niet terug.” Het feit dat hij dus om 24.02 uur wel terug wil gaan geeft maar weer eens te meer aan hoe letterlijk je soms de boodschappen in taal moet nemen bij dit soort mensen…. gelukkig is alles goed afgelopen en is hij rond 24.30 weer heelhuids op de groep aangekomen.. Op vrijdag Is Tom weer een weekend naar huis gekomen. Wij hebben hem zaterdagmiddag weggebracht naar Rotterdam waar hij een verjaardagsfeest had van een vriendin die hij nog kent van Herlaarhof. Hij mocht daar bijven logeren tot zondagmiddag en alles is goed verlopen, dus Tom heeft een leuk weekend gehad! Aan komende vrijdag hebben we gesprek met de maatschappelijk werkster van het Tom’s groep en hebben we aansluitend gepland om te gaan lunchen met Tom. Hopelijk wordt dat gezellig, ik kijk er naar uit en Tom ook, tenminste dat begreep ik vanavond aan de telefoon van hem!!