Zo, het jaar is alweer even op weg. Na een goed gesprek met de mensen van het Leo Kannerhuis is Tom gelukkig de week daarna terug gegaan naar de groep. Hij had er voornamelijk moeite mee dat hem was beloofd dat er na 3 maanden op de groep doelen zouden worden gesteld om aan te werken en dat dit nog niet gebeurd was. Dat gesprek stond gepland voor 6 februari.Door deze actie heeft Tom wel bereikt dat er nu al doelen zijn gesteld…(hoezo opkomen voor je eigen belangen haha)Tom gaf aan dat hij erg graag naar school wil gaan en dat hij niet zo lang wil wachten daarmee. Verder vertelde hij dat hij het niet fijn vind dat hij eerst op de dagactivering op moet starten met schoolse activiteiten en dat hij daarna pas naar de school zelf kan. Voor Tom is dit niet fijn, hij legde uit dat hij dan 2 keer moet wennen aan het lokaal/gebouw. tja, daar had niemand aan gedacht……
De mensen van het Leo Kanner huis gaan nu met school in overleg om te kijken of Tom direct in het schoolgebouw op mag starten en dan bijvoorbeeld een dagdeel per week om mee te beginnen. Het mooie is dat er nu wel ineens een hoop duidelijkheid is over hoe Tom het graag zou willen! Wat Tom ook belangrijk vind is dat hij op de hoogte gehouden wordt over het proces in deze. Dat is ook afgesproken. In de mail die ik deze week van zijn begeleidster kreeg vertelde zij dan ook dat Tom nu iedere keer hoort wanneer er een gesprek is en wat daar dan uit komt.Verder wist zij te melden dat het erg goed gaat met Tom en dat hij enorm positief is en goed werkt aan zijn doelen. Wat fijn dat dit zo uitpakt, wat in eerste instantie voor ons een erg vervelende situatie was pakt uiteindelijk heel positief uit. Chapeau voor Tom die opkomt voor zijn rechten! ( van wie zou hij dat nu hebben hahaa!) Job is na de kerstvakantie moeizaam opgestart op school. Hij kwam weer eerder naar huis omdat het op school niet lukte. Tijdens het “ verplichte” gesprek dat hij wanneer hij eerder naar huis komt met ons moet hebben kwam wel naar voren wat er speelt. Job is al sinds de lagere school bevriend met een klasgenoot. Deze klasgenoot is ook met hem “meeverhuisd” naar middelbaar onderwijs. Nu is het zo dat voor Job blijkbaar deze vriendschap meer lading heeft dan voorde desbetreffende vriend en daar heeft Job last van. Hij voelt zich buitengesloten. De vriendschap betekend voor hem meer dan voor deze vriend, en dat is lastig. Het is wel knap dat Job dit nu zelf doorziet en dat het probleem dus tastbaar wordt. Ik denk dat dit een les is die velen van ons een keer hebben meegemaakt in hun leven, dat neemt niet weg dat ik me maar al te goed kan voorstellen dat het erg moeilijk is voor Job…. Voor mijzelf ben ik nog steeds aan het tobben met mijn gezondheid. Mijn bijschildklier werkt te snel en daar moet ik waarschijnlijk aan geopereerd worden.( dat zorgt dus ook elke keer voor de nierstenenen) In het Jeroen Bosch ziekenhuis konden ze deze operatie wel doen maar ik had te veel vragen en twijfels bij de manier waarop en hoe ze dat wilden doen. Zij konden me geen goede antwoorden op geven. Ik ben nu doorverwezen naar Utrecht en wacht op een oproep van de arts daar. Ik houd jullie op de hoogte….