Terwijl het buiten sneeuwt schrijf ik deze blog. Eindelijk winter!! Met het ophalen van Tom bleek de winter zijn intrede gedaan te hebben… het was echt slecht op de weg! Daar hebben we dan maar een leuke tocht van gemaakt en veel gelachen onderweg (omdat ik in paniek raakte omdat de ABS continu in werking ging en omdat de ruitenwissers niet goed meer functioneerde met de sneeuw en de kou) in ieder geval was het een bijzondere reis van Tilburg naar Den Bosch. Tom zit goed in zijn vel en dat is fijn om te ervaren.

Maandag hebben we het officiële gesprek over de leerpunten na de observatieperiode. Dat is bij ons iets anders verlopen zoals jullie in het vorige blog hebben kunnen lezen. Het gesprek van maandag zal dus meer een formaliteit zijn. Verder gaat hier alles een beetje als vanzelf. (wahaa dat ik dat nog eens mag schrijven!) Vandaag is Tom met Sander en een vriend gaan sleeën, lekker van de dijk af naar beneden. Job zit ook wat beter in zijn vel en is de afgelopen 2 weken niet eerder van school naar huis gekomen. Hij heeft inmiddels twee gesprekken gehad met de maatschappelijk werkster van school en dat heeft hem gelukkig erg goed gedaan. We hebben voor de meivakantie een week in Turkije geboekt voor het hele gezin… ik ben benieuwd hoe dat gaat uitpakken. Dit was een verzoek van Job, hij wilde wel weer eens op vakantie naar Turkije. Toen de kinderen klein waren hebben we dat twee keer gedaan en blijkbaar heeft Job daar goede herinneringen aan! We gaan het maar zien en beleven. In ieder geval vind ik dat we wel toe zijn aan een vakantie. Bij voorbaat ga ik de lat niet hoog leggen dus het kan hopelijk alleen maar meevallen. Tom gaat binnenkort een cito toets doen en vandaar uit kan school bepalen waar ze hem in gaan laten stromen. Wel fijn dat er ook weer een school-traject loopt voor Tom dat is toch wat hij zelf het liefste wil: “ Naar school en later een baan hebben net als iedereen” zoals hij het zelf formuleert.