zo weer een log na lange tijd. Ik moet opbiechten dat ik even een time out nodig had, even niet schrijven en gewoon beleven. Maar nu voelt het weer goed om een log te schrijven. Uiteraard is er weer veel gebeurd, dus ik moet even denken waar ik ga beginnen. Ik denk dat het wel eens verfrissend is om eens met Job te beginnen. Job krabbelt op uit een hele moeilijke tijd. De overstap naar middelbaar onderwijs was moeilijk voor hem. Hij heeft zich een beetje vastgeklampt aan een vriend van het basisonderwijs en is met hem meegelopen.
Deze jongen is volgens Job veranderd sinds hij op middelbaar onderwijs zit. Wat ik er van begrijp is deze jongen nu een van de populaire jongens in de klas geworden en heeft Job erg zijn best gedaan om daar bij te horen. Dat is niet zo goed gelukt. Wij hadden al het gevoel dat Job zich te veel aanpaste en daar is hij nu zelf ook achter gekomen. Een en ander is geëscaleerd tijdens een computerspel waarbij Job en twee van de “populaire” jongens uit de klas aan het spelen waren. Job heeft blijkbaar iets gedaan in het spel wat niet leuk was en is daar door de andere twee op aan gesproken. Dit leidde tot een woordenwisseling waarbij Job hele vervelende dingen heeft gezegd over de moeder van zijn voormalige vriend. Job dacht blijkbaar dat dit stoer was maar de twee anderen dachten daar (terecht) anders over. Dit hele gebeuren leidde ertoe dat zijn voormalige vriend niet meer met hem naar school wilde fietsen en dat de andere jongens uit het fietsclubje ook een kant moesten kiezen en Job dus te horen kreeg dat niemand meer met hem naar school wilde fietsen omdat hij zo’n lelijke dingen had gezegd over de moeder van zijn voormalige vriend. Dit hakte er behoorlijk in bij Job en hij wilde niet meer naar school uit angst dat hij in elkaar geslagen zou worden. Het vervelende was dat dit net in de proefwerkweek was…. Gelukkig hebben we met hulp van school kunnen regelen dat hij die dag later naar school kon om toch zijn proefwerken te maken. Inmiddels hadden wij kunnen achterhalen bij Job wat er gebeurd was en hebben we contact gehad met de ouders van de voormalige vriend om af te spreken dat Job bij deze jongen diezelfde dag zijn excuses aan kon gaan bieden. Uiteraard keuren wij het ook niet goed dat Job vervelende dingen zegt over iemand moeder. Daar hebben we met job ook over gesproken en dat is hem nu wel duidelijk! Zo gezegd zo gedaan, Job is terecht zijn excuses aan gaan bieden. Dit alles heeft er toe geleid dat Job “uit de gratie” is bij de populaire club op school. Hij fietst nu alleen naar school en “hoort er niet meer bij” . Een pittige straf dus, die er wel in hakt bij Job. We zijn nu 3 weken verder en er is nog niets veranderd. Job heeft denk ik zijn les wel geleerd, alleen wordt zijn fout hem (nog) niet vergeven. Dat is wel sneu om te zien maar zo is het leven… Job is er nog wel verdrietig om maar heeft wel in de gaten dat het in de pubertijd dus draait om mee lopen en populair zijn. Een wijze les die hij al jong leert. Op dit moment zegt hij tevreden te zijn met het feit dat er ook even geen druk op hem ligt om “ er bij te horen”. Neemt niet weg dat ik het wel sneu voor hem vind dat hij nu een einzelganger is. Maar evengoed heel trots ben dat hij dus al doorheeft hoe het werkt en heeft geleerd dat je niet zo maar dingen kunt roepen over andere mensen zonder daarvoor de consequenties te dragen. Ik denk dat hij het aan de ene kant moeilijk heeft maar aan de andere kant ook leert om bij zichzelf te blijven en zich niet aan te passen aan de meute en dat is wel knap als je pas 12 jaar bent. School heeft ook zorgen om Job en we hebben al wat gesprekken gehad. Ik moet zeggendat het zorgplan op het d’outremont college voor Job en ons goed werkt. Zij pakken het goed op en blijven in gesprek met ons en met Job, complimenten voor deze school! Vooralsnog hebben we het idee dat het sinds vorige week met kleine stapjes vooruit gaat met Job. Hij komt niet meer eerder uit school omdat het “ niet lukt” en het hem “ te veel wordt” dus wellicht heeft het aanpassen hem veel energie gekost en gaat dat nu beter nu duidelijk is dat hij er “ niet bij hoort”. Gelukkig hebben we thuis nu tijd en energie om Job zo veel mogelijk te helpen om deze vervelende tijd door te komen.
Dan is Tom er natuurlijk ook nog. Op dit moment gaat het niet zo goed met hem. Hij kan niet altijd uit bed komen en het lukt hem de afgelopen weken ook niet om naar de dagopvang te gaan. Blijkbaar zit hij dus weer in een negatieve spiraal. Dit is niet nieuw, dit kennen we van Tom. Op de groep doen ze ontzettend hun best om hem structuur te bieden zodat het zo gemakkelijk mogelijk is voor hem. Tom heeft het wel weer voor elkaar gekregen om een aantal regels te versoepelen en dat werkt dan weer tegen hem ondanks dat hij dat niet in de gaten heeft. Grappig, we hadden een gesprek en Sander kon zo een aantal afspraken benoemen die gemaakt zijn en waar Tom weer een draai aan heeft gegeven zodat ze voor hem beter uit komen. Grappig dat Sander dit opmerkte. Groepsleiding in ikzelf had het niet in de gaten, maar het is wel een terugkerend patroon bij Tom dat hij deze regels weer zo oprekt dat ze voor hemzelf niet meer genoeg houvast bieden en hij er weer last van heeft dat het niet duidelijk genoeg is voor hem. Mogelijk heeft dat er mee te maken dat hij nu weer in een impasse zit. Mooi dat wij er weer van leren en ook de mensen van het Leo Kanner huis! Ik vind het wel erg prettig om te bemerken dat ik weet dat Tom niet goed in zijn vel zit maar dat ik wel het vertrouwen heb dat de groepsleiding het goed doet, ik heb niet meer de behoefte om hen te gaan vertellen hoe ze het moeten doen. Het geeft me rust te weten dat zij het “ net zo goed” doen als dat Sander in ik het zouden doen. Samen met hen kunnen we Tom de zorg bieden die hij nodig heeft en dat is fijn.
Aankomende donderdag wordt ik in Utrecht geopereerd aan mijn bijschildklier. Ik heb dan een weekje rust en dan gaan we met zijn vieren een weekje naar Turkije, ik ben benieuwd wat dat gaat brengen! Ik laat het jullie weten!