Na het schrijven van de vorige blog heb ik nog gebeld met de groep van Tom. Elke week krijgen we een mail van zijn vast begeleidster met daarin de dingen die gebeurd zijn zodat we op de hoogte zijn van hoe het met Tom gaat. De mail van woensdag was niet zo optimistisch. Tom zit weer in een neerwaartse spiraal ( komt moeilijk uit bed, wil niet naar dagbehandeling, trekt zich terug) en groepsleiding weet niet goed wat te doen. In de mail kwam ook de vraag naar voren of wij handvaten hadden om Tom uit deze neerwaartse spiraal te halen. Helaas is dit precies waar wij met Tom ook al die jaren tegen aan zijn gelopen en kon ik dus groepsleiding geen hulp bieden. Wel trek ik de conclusie dat dit dus ook nu weer terug keert in het leven van Tom en dat het iets is wat bij Tom  hoort. DIT IS TOM. Soms gaat het goed en soms gaat het niet goed.

Wanneer het niet goed gaat dan is het ook erg zwaar op de eerste plaats voor Tom zelf en daarnaast ook zeker voor diegenen die direct in zijn omgeving zijn. De kunst is denk ik dat Tom gaat accepteren dat dit bij zijn leven hoort…Dat zal nog niet gemakkelijk zijn omdat Tom nu de omgeving(s factoren) de schuld te geeft van zijn problemen. We zullen hem duidelijk moeten maken dat dit ook te maken heeft met wie hij is en hoe hij met het leven en wat er van hem gevraagd wordt om kan gaan. Een hele uitdaging dus. Het helpt denk ik wel dat wij als ouders inmiddels accepteren dat Tom is wie hij is en dat ook mag zijn. Dat houdt ook in dat hij dus waarschijnlijk de rest van zijn leven hulp nodig zal hebben, en niet meer bij ons zal kunnen wonen. We zijn dus weer een stapje verder in het acceptatie proces!