Netjes op de afgesproken tijd ging de deurbel. De journalist van het Brabants Dagblad stond voor de deur. Gelukkig “voelde” deze man direct goed. Al vrij snel had ik het idee dat hij wel begreep wat autisme inhoud en wat het is om in een gezin een kind met autisme te hebben. Dat gaf mij vertrouwen dat het interview ook goed verwoord zal gaan worden door hem. Tom was erg open en heeft veel verteld. Het was  bijzonder dat er ook  dingen ter sprake kwamen die ik nog niet eerder van hem heb gehoord. Of dat nu lag aan de manier van vragen stellen van de journalist of dat Tom nu ouder is en dingen veel beter kan verwoorden als toen ze hem indertijd overkwamen dat weet ik niet maar het was soms echt verhelderend.  Even later kwam er een fotograaf  die Tom en Sander en mij op de foto heeft gezet. Ik bennatuurlijk ontzettend nieuwsgierig hoe het stukje gaat worden. Het stukje zal geplaatst worden in de november bijlage  van het brabants dagblad Bont ( ik dacht de derde vrijdag van november?)  dus we moeten nog even geduld hebben. Vooraf zou de journalist het wel aan ons doorsturen zodat Tom het kon lezen en eventuele aanpassingen door kon geven. We hebben dat in in in middels ontvangen en Tom heeft nog wat aanpassingen doorgegeven van feitjes die niet klopte. Uiteraard begint het stukje met een pittige ” trekker” zoals dat dan heet. Iets waardoor de lezer naar het verhaal wordt getrokken. Niet direct iets waar ik heel blij mee ben maar wel iets wat de journalist opvallend vond. Dat is dan maar zo. Ik hoop alleen dat het kleine stukje wat is overgebleven van het interview van ruim een uur niet nog verder ingekort gaat worden, ik ben bang dat dan de essentie van het verhaal verloren gaat. Ik zal het stukje ter zijner tijd op deze site plaatsen.