Inmiddels is Tom alweer een tijdje thuis en ben ik nog steeds in jubelstemming Vooralsnog verloopt alles erg soepel. Het is sowieso heerlijk dat Tom weer deel uit maakt van ons gezin, dat we weer “compleet” zijn. Het CCL is opgehouden te bestaan maar gelukkig is het overgenomen door de organisatie Feniks Talentbegeleiding. Een en ander was wel spannend maar Tom heeft het begin daarvan vorige week goed doorstaan. Op dit moment is Feniks ook op dezelfde locatie in Sterksel dus dat geeft veiligheid, Tom kan er op dezelfde manier naar toe reizen en de omgeving is hetzelfde. Ik begrijp van Tom dat er ook nog veel (bekende) jongeren en personeelsleden zijn die ook bij het CCL waren dus dat is ook fijn. We hebben twee informatieavonden gehad en die hebben we als erg positief ervaren dus we gaan er van uit dat het goed gaat komen! Verder heeft Tom op eigen initiatief binnenkort een gesprek bij een ICT bedrijf voor een werkstage, ik ben heel benieuwd of daar wat moois uit gaat komen! Alleen al het feit dat hij er zelf voor gaat en het enthousiasme op kan brengen op dit soort dingen te ondernemen maakt mij erg gelukkig. Eens te meer blijkt maar weer dat het bij Tom draait om intrinsieke motivatie, als die er is dan is hij tot veel in staat! Verder is het ook gezellig om hem in huis te hebben hij zorgt voor gespreksonderwerpen die Job ook aanspreken en daardoor komt Job wat meer uit zijn schulp. Job was natuurlijk de afgelopen jaren een beetje “enigstkind” in huis en zat “opgescheept” met twee ouders die niet zijn taal spraken. Door de terugkeer van Tom zijn er nu vaker gespreksonderwerpen die hij ook interessant vind. Het voelt voor mij  soms ook alsof ik Tom opnieuw leer kennen. Hij is natuurlijk vanaf zijn 13e tot zijn 16e niet bij ons geweest en er zijn veel kanten van hem die ik nog niet ken. Hij verbaast me regelmatig met  zijn uitspraken en de wijsheid die hij al heeft. Ik houd de jubelstemming nog even vast!