Afgelopen week  was het zo ver, Tom en ik hadden een gesprek met de middelbare school in de buurt en de leerplichtambtenaar( lpa).
In mijn vorige blog vind je daar meer informatie over de aanleiding hiervoor.
Het was een heel aangenaam gesprek waarin Tom goed heeft kunnen aangeven wat hij nodig heeft. Voor mij was het nu eens fijn om te ervaren dat mijn belangrijkste taak vandaag het vervoer heen en terug betrof, de rest kon Tom bijna zonder mij
De eindconclusie was dat dagonderwijs niet wenselijk is voor Tom en dat er binnen het samenwerkingsverband geen passende oplossing is. Tom zal dan ook niet worden besproken in het samenwerkingsverband maar als ik het goed heb begrepen wordt er wel melding van gemaakt. Zowel school als lpa vinden dat Feniks de juiste oplossing is voor Tom. De lpa adviseerde ons dan ook om de vraag voor bijdrage in reiskosten bij de gemeente neer te leggen. We zijn dus een stapje verder en ook nog sneller dan ik had verwacht. Dit is mede te danken aan de voortvarendheid van de lpa. Wat fijn om te merken dat er mensen zijn die zo mee willen denken! Ik kreeg van haar de contactpersoon door die bij de gemeente gaat over leerlingenvervoer. Toen ik die belde was die al op de hoogte van onze situatie. Nog een pluim voor de lpa! Nu moeten we het standaard pad gaan lopen en heb ik gisteren een officiële aanvraag ingediend bij de gemeente om tegemoet te komen in de vervoerskosten. Ik ben erg benieuwd wat daar uit gaat komen, ik houd jullie op de hoogte! De aanvraag bij de ziektekostenverzekeraar voor bijdrage in de reiskosten is afgewezen. Verder zijn we voor Tom op zoek naar een stageplaats in ICT in omgeving ‘s-Hertogenbosch. Het zou top zijn als hij op die manier kan gaan leren en als iemand hem die kans zou willen bieden. Ik heb een oproep gedaan op Facebook en hoop dat veel mensen het willen delen. De lpa heeft aangeboden dat ze, indien nodig, mee wil gaan op gesprek om uitleg te geven en Tom te ondersteunen. Verder is Tom deze week gaan kijken bij de woonruimte die zijn begeleidster samen met haar partner heeft opgezet. Een voormalige groepsgenoot woont daar nu. Blijkbaar is het Tom goed bevallen, hij kwam thuis met de mededeling dat hij ook ( daar) zelfstandig wil gaan wonen. Ik had dit al wel een beetje aan zien komen, ondanks dat Tom altijd aangaf dat hij het niet leuk vond op de behandelgroep, merkte we wel dat hij het contact met (sommige) groepsgenoten erg leuk vond. Dat is nu natuurlijk weggevallen. Thuis is het ” saai” en Tom heeft niet veel sociale contacten kunnen opbouwen in de buurt omdat hij de afgelopen drie jaar niet thuis heeft gewoond. Ik kan me voorstellen dat hij dat mist. We hebben hem aangegeven dat hij de mogelijkheden kan onderzoeken en dat wij hem zullen steunen. In ieder geval vertrekt hij dan op eigen initiatief en vanuit huis dus dat zal hem en ons een heel ander gevoel geven!