Ik heb al vaker geschreven over het feit dat hoogbegaafd en autisme rode draad zijn in mijn leven en dat het in de familie zit. Sinds kort heeft mijn neefje ook de diagnose Asperger gekregen. Dat was geen verrassing, we wisten het al; hij is als Tom maar dan veel milder. Alles wat werkt in de omgang met Tom werpt ook bij mijn neefje vruchten af. Van duidelijkheid creëren tot hem met rust laten wanneer hij boos is, van niet op de foto willen omdat hij zich niet blij voelt en dus niet kan lachen, tot dezelfde juf op basisonderwijs waar het enorm mee klikt. Gelukkig ging het met neefje altijd goed op school zodat hij regulier basisonderwijs heeft gedaan en nu naar vervolgonderwijs gaat. Om dat zo goed mogelijk op hem af te stemmen hebben zijn ouders er voor gekozen om hem te laten testen en zo waar rolde uit de onderzoeken bovenstaande diagnose. Neefje zelf gaf aan het wel een beetje “gek” te vinden en ook dat hij ” dus gelijk” had toen hij tegen zijn vrienden vertelde dat hij “ anders” was. Mijn neefje zou op Herlaarhof uitleg krijgen over autisme met behulp van Brain Blocks en het leek hem wel fijn dat Tom mee zou gaan en aldus hebben zij samen met zijn moeder een aantal sessies gehad. Vandaag was de laatste sessie en daarin zou  mijn neefje samenvatten wat hij heeft geleerd. Hij mocht daarom mensen mee nemen. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd in mijn familie en zo kwam het dat zijn ouders, hun oudste zoon, opa en oma, ik en Tom er vandaag bij waren. Er moesten extra stoelen gehaald worden omdat de dame die  de brainblocks sessies gaf niet voorbereid was op zo veel mensen. Dat deerde haar totaal niet, ze gaf aan blij te zijn dat er zo veel belangstelling was voor de uitleg van mijn neefje. Met behulp van de blokken heeft mijn neefje, af en toe mee geholpen door Tom, een heldere uitleg gegeven van alles wat hem op Herlaarhof geleerd is over hoe het in zijn hoofd anders is dan bij de meeste mensen. Ik vond het mooi om daarbij te zijn. De dame van Herlaarhof gaf af en toe een aanzet en de jongens pakten het verhaal dan over en gaven voorbeelden uit de dagelijkse praktijk met behulp van de blokken. Voor ons als familie geen schokkend nieuws gelukkig en zoals Tom op de terugweg fijntjes opmerkte : “waarschijnlijk weten wij al veel meer van Asperger dan die mevrouw. Daar heeft hij wellicht gelijk in maar dat neemt niet weg dat dit proces voor mijn neefje heel waardevol kan zijn. Tussen alle uitleg en blokjes op tafel vond ik die ene opmerking zo prachtig tekenend: de dame legde uit dat veel mensen het geluid van een sirene op de achtergrond kunnen ” wegdrukken” wanneer zij in een gesprek zitten maar dat het voor mensen met autisme vaak net zo hard binnenkomt als datgene wat in de kamer gezegd wordt. Iedereen was het daarmee eens maar mijn neefje wilde daar toch nog aan toevoegen dat ” heel nieuwsgierige mensen” ook afgeleid zouden zijn…… geweldig!!