Vandaag bleef er een klasgenootje van mijn zoon eten.
Ik had beloofd aan mijn kinderen om frietjes te bakken en dat klonk haar ook goed in de oren.
Aldus werd met haar moeder overlegd en al snel was alles in kannen en kruiken.
Onder het eten begon mijn zoon geluiden te maken, voor ons is dit bijna zo gewoon dat het niet eens meer opvalt maar voor haar was dit bijzonder.
Tom doet dit ook altijd in de klas, was haar commentaar.
Ik besloot te reageren met een neutraal o.
Maar daar nam ze geen genoegen mee, uitgebreid werd door haar uitgelegd dat Tom vaak harde geluiden maakt in de klas en ook tijdens toetsen en dat zij daar last van had, vooral tijdens de eerdergenoemde toetsen.
Tja hoe reageer je dan als moeder.
Natuurlijk heeft ze volkomen gelijk en zeker mag het gezegd worden.
Ik vond het zelfs goed dat Tom hoorde dat zij er last van had want wie weet, denkt hij volgende keer aan haar als hij weer eens een geluid wil maken.
Tom maakt ook helemaal geen werk vervolgde ze haar verhaal, soms doet hij helemaal niets op een dag!
Zij gaat er waarschijnlijk vanuit gaat dat ik helemaal niet weet hoe Tom zich gedraagt in de klas.
Helaas is het tegendeel waar.
Ik weet wel degelijk hoe mijn zoon zich gedraagt in de klas en als ik er op een zonnige dag eens een keertje niet aan denk, of wat ook wel eens gebeurt niet aan wil denken dan wordt ik meteen teruggefloten omdat de juf me dan voor of na school wel even influistert wat er zoal wel en vooral wat er niet gebeurd is.
Ik begrijp natuurlijk dat juf mij op de hoogte wil houden van het wel en wee van mijn kind en stel dat meestal ook erg op prijs, alleen vind ik het wel eens fijn om me een paar dagen van de domme te houden.
Even net doen alsof er niets aan de hand is.
Even gewoon moeder zijn……………
Af en toe heb ik het idee dat ik naast moeder ook pedagoog, psycholoog en persoonlijk adviseur van school ben.
Natuurlijk realiseer ik me dat ik hier zelf ook aan meehelp door me het liefst overal mee te bemoeien, vooral wat betreft schoolse aangelegenheden!
Het is dan ook volkomen terecht dat de juf me op de hoogte houdt van de gang van zaken omtrent mijn zoon en ik kan niet van haar verwachten dat zij aan mijn buitenkant ziet dat ik daar toevallig die dag eens even geen zin in heb.
Het is dus aan mij om hier een goede weg in te vinden.
Mijn eerste stap in die richting is dat ik heb besloten om volgend schooljaar eens geen klassenmoeder te zijn.
Voor diegene die niet bekend zijn met het fenomeen klassemoeder: je bent het eerste aanspreekpunt van de leerkracht naar ouders als er hulp gewenst is met aktiviteiten op en rond school, meestal komt het er op neer dat je dus zelf ook meehelpt bij alle aktiviteiten en tevens dagen aan het leuren bent om andere ouders te vinden.
Je bent dus vaak op school en spreekt dus ook vaker leerkrachten.
Dit heeft in mijn ogen enorm veel voordelen vooral omdat je ook ziet wat school allemaal doet voor de kinderen en je op een leuke manier met de kinderen zelf bezig bent maar in mijn situatie lijkt het me wel eens verfrissend om er eens een jaartje tussenuit te zijn.
Nou dat is dan het eerste voornemen eens kijken of ik er door de tijd heen nog een paar meer kan verzinnen!