Zoals ik al eens eerder heb geschreven hebben velen in mijn omgeving besloten dat ik mijn kinderen niet op kan voeden.
Omdat mijn kinderen zich nu eenmaal niet gedragen zoals men van kinderen van die leeftijd verwacht.
Tja, af en toe twijfel ik er ook wel eens aan….
Bijvoorbeeld vorige week toen ik werd uitgenodigd door de juf van mijn jongste zoon.
Er waren wat kleine probleempjes in de klas en deze hadden vooral betrekking op het gedrag van mijn zoon.
Nadere uitleg verschafte mij de informatie dat hij het gedrag van zijn oudere broer kopieerde.
Nu is bij mijn oudste zoon inmiddels vastgesteld dat hij Asperger heeft dus ik kon me enigszins voorstellen dat het gedrag van mij jongste niet altijd even prettig is als hij zijn broer nadoet.
Omdat ik voorzichtig wil zijn om het gedrag van mijn jongste meteen als kopiegedrag te omschrijven vroeg ik de juf naar een voorbeeld.
Mijn zoon had samengewerkt met een ander kind en had daarbij slechts halve aanwijzingen gegeven aan de ander, dat de ander aan het eind van de opdracht er dus niets van begrepen had ging er bij mijn zoon niet in en het jongetje werd met een welgemeend “duh, dat snap je toch zeker wel” beloond.
De juf trok dus de conclusie dat mijn zoon weinig sociaal inzicht heeft.
Nu kan dat heel goed zo zijn maar ik hoorde toch ook nog wat anders in het verhaal, namelijk dat het moeilijk is als je sneller denkt dan anderen.
Zie dan maar eens begrip op te brengen voor die ander!
Voorzichtig heb ik juf gevraagd of het zou kunnen zijn dat mijn jongste zoon net als mijn oudste ook wat sneller denkt dan de meeste kinderen in de klas.
Ja, dat beaamde juf meteen hij is volgens haar erg intelligent en kan zeer snel verbanden leggen.
Gelukkig heb ik dus geen problemen met een juf die het fenomeen hoogbegaafdheid mocht dit bij hem ook van toepassing zijn, niet accepteert.
Nu nog maar hopen dat ze ook begrip heeft voor de andere manier van denken die deze kinderen vaak hebben en dat ze zich niet alleen toelegt op het verrijken en verdiepen in de klas.
Ik zat er toch wel een beetje mee in mijn maag en besloot dit voorval aan te kaarten bij een hulpverlener die mij bijstaat als ik met mijn oudste zoon ergens niet uit kom.
Al snel kwamen we tot de conclusie dat het niet zo zeer kopiegedrag hoeft te zijn maar dat het evengoed zo kan zijn dat mijn jongste gewoon het verkeerde “oefenmateriaal” heeft thuis.
Normaal leren kinderen sociaal gedrag door dit te oefenen bij broers en zussen en bij vriendjes, maar de nadruk ligt op oefenen in de veilige gezinssituatie.
Tja, daar gaat het dus bij ons waarschijnlijk mis omdat het “oefenmateriaal” wat de jongste aangeboden krijgt toch net even wat anders is dan wat het gemiddelde kind aangeboden krijgt!
Maar niet getreurd mijn jongste zoon zit bij voetbal en scouting en heeft ook nog eens bergen vriendjes dus met het “oefenmateriaal” buiten ons gezin zit het wel snor.