Wat konden we doen, om Job beter in zijn vel te krijgen? Job kwam zelf met het gegeven om een psychologe in te schakelen, dit had hij van school. Zelf hebben we gebeld naar een orthopedagoog waar de kinderen getest zijn, en die adviseerde een speltherapeute. Toch had ik bij beide ideeën niet het juiste gevoel… Wat me wel een goed idee leek, was de dame te bellen waar ik al jaren mijn tarot lessen volg. Hopelijk had ze snel tijd om voor Job een legging te doen. Afgelopen woensdag zijn Job en ik bij haar geweest. Het was fantastisch! Job was erg onder de indruk van alles wat ze hem vertelde. Hij gaf aan dat het allemaal klopte wat de kaarten zeiden! Gelukkig had ze in grote lijnen voor 2012 goed nieuws voor Job. Met kleine stapjes zal hij vooruitgaan en beter in zijn vel komen zitten. Zo rond zijn verjaardag zal alles anders voor hem voelen en zal hij een stuk blijer zijn met zichzelf! pff gelukkig maar. Dit alles neemt niet weg dat hij het nu nog even moeilijk heeft maar ik zie dat hij alweer vrolijker is, dat hele negatieve is een stuk minder! Ik hoop dat hij doordat hij ervaarde dat het zo goed klopte wat er op tafel lag, hij er ook op vertrouwd dat het beter met hem zal gaan!Verder hebben we een gesprek gehad op school. Zowel school als wij willen het liefst dat Job niet meer direct naar huis komt als het niet lukt in de klas. (niet lukken betekend zoals Job het probeerde uit te leggen: er komt ineens een heel naar gevoel over me, dat kan ik niet stoppen) Job heeft nu een kaartje gekregen waarmee hij een vrijgeleide heeft om, als het niet gaat, de klas te verlaten. Hij mag dan even in de aula gaan zitten. Als hij wil praten meld hij zich dan bij de zorgcoordinator en die vangt hem dan op. Vanmiddag kwam hij trots thuis met de mededeling dat hij zijn kaartje gekregen had en ook al een keer gebruikt had. Nu ik hem nogmaals vraag of het geholpen heeft zegt hij: “ een beetje” . Maar goed hij is in ieder geval niet naar huis gekomen! Wij gaan hem de komende tijd op een goede manier verwennen met aandacht en nog beter naar hem luisteren! Voorlopig laat ik alle andere hulpverleners maar voor wat het is, ik ga er van uit dat hij met onze hulp het best gaat redden!
Tom loopt op de groep tegen dezelfde dingen aan als thuis. Ook hier lukt het hem niet altijd om naar de dagbesteding te gaan. Het programma is al op hem aangepast om hem zo veel mogelijk te motiveren om te gaan maar het blijft lastig voor hem. Kleine veranderingen zijn al een aanleiding voor hem om te blokkeren. De leiding blijft hem positief coachen en we hopen toch dat het mettertijd wat beter zal gaan. Zelfs voor deze deskundigen is het een hele uitdaging om alles voor Tom op de rails te krijgen. Voor ons is het heerlijk dat dit nu even uit handen genomen wordt zeker met de wetenschap dat zij zo verschrikkelijk hard hun best doen. Ik ervaar voor het eerst dat ik het heel goed los kan laten en dat ik vrede heb met het feit dat er anderen voor Tom zorgen. Weer een stapje vooruit in een acceptatie proces van bijna 10 jaar…