Na een goed gesprek met de leerkracht van Tom hebben we afgesproken dat Tom donderdag weer zou starten op school.
Tot de kerstvakantie blijft Tom op de woensdagen thuis om nog tot rust te komen.
Alles in kannen en kruiken dachten wij…
Alleen was dat voor Tom toch nog anders, donderdagochtend kwam hij maar moeizaam uit bed, en beneden aangekomen ging hij direct in de bank liggen en trok een deken over zich heen.
Zelfs zijn hoofd was verborgen en hij was niet aanspreekbaar.
Dat was echt even veel gevraagd voor ons als ouders, we dachten dat alles zo goed voorbereid was!
Of zoals Sander het verwoorde: “het pad was strak geplaveid “.
Wat nu te doen? Jammer genoeg leiden zulke situaties vaak tot een stukje onbegrip tussen Sander en mij, ik ben meer van de zachte aanpak, en Sander van de confronterende aanpak, dus dan lopen we niet synchroon wat handelen betreft.
Er werd door ons dus druk onderhandeld en overlegd in de keuken.
Omdat wij een open keuken hebben moet dit voor Tom, ondanks onze pogingen het zachtjes te doen, te horen zijn geweest.
Op een zeker moment klonk er dan ook vanonder de deken het verwijt: “maar jullie vragen niet aan mij wat er is”.
Daarop ben ik redelijk bozig naar hem toegelopen en heb hem gezegd dat het voor ons ook onmogelijk is om te weten wat er in Tom’s hoofd speelt als hij niet aanspreekbaar is.
Tom zei daarop: “zodra het lukt kom ik naar jullie toe”.
Gelukkig, ik had weer contact, dat was al iets!
Ondertussen hebben we de taxi (voor de 3^e keer deze week) afgebeld.
Toen Tom uit de bank opstond heb ik hem duidelijk verteld dat hij rustig kon ontbijten en dat papa hem naar school zou brengen na het ontbijt.
Tom ging daar mee akkoord.
Het was ook enorm belangrijk, hij moest de stap nemen om weer naar school te gaan, hoe langer je dat uitstelt, hoe moeilijker het zal zijn denk ik.
Bleek dat de gymles het probleem was voor Tom.
We hebben hem aangegeven dat hij dit met zijn leerkracht kon bespreken, die had namelijk de dag ervoor in het gesprek gezegd dat Tom mocht aangeven wat moeilijk voor hem was.
Dus Tom is, weliswaar later dan de bedoeling was, donderdag weer begonnen op school.
Ik begreep van Sander dat hij vrolijk uit school kwam dus dat is een goed teken!
Zijn gymkleding zat nog schoon in zijn tas dus hij heeft niet meegedaan aan de gymles, ik heb er maar niet meer naar gevraagd, geen slapende honden wakker maken dacht ik….
Vrijdag is alles goed verlopen met naar school gaan.
We hebben bewust een heel rustig weekend gehouden, ik ben benieuwd hoe de volgende week gaat!!

Even een log over hoe de eerste schooldag op het VMBO is verlopen voor Tom, er zijn al mensen nieuwsgierig, wat lief en attent van jullie!
Het weekend is goed verlopen, Tom is prima door alle Sint perikelen heen gekomen dat is al heel wat.
Vol goed moed stapte hij dan ook op maandag in de taxi naar school.
‘s Avonds merkten we al dat de spanning toe begon te nemen, Hij was snel geïrriteerd, zijn stem ging een octaaf hoger en hij was moeilijk te bereiken.
Uiteraard was het eten niet goed en heeft hij 2 happen op, waarna hij demonstratief van de tafel vertrok.
“ik wist het wel” blèrde zijn broer olijk, “het maakt niet uit naar welke school Tom gaat, het gaat toch fout”.
Olie op het vuur dus… in ieder geval wel bij mij maar dat heb ik maar zo gelaten pfff.
Tom reageerde er gelukkig niet op.
Met het naar bed gaan kwam het verhaal er uit, alles was onduidelijk voor Tom, het werk wat hij moest maken was niet duidelijk geïnstrueerd en afgebakend dus hij wist niet wat hij moest doen, toen de leraar zei “begin maar met werken uit je boek”, toen Tom daarop zijn vinger opstak om op die manier om meer uitleg te vragen werd hem verteld dat hij nu niets kon vragen en moest werken.
De klas was druk ingericht, er waren kinderen die onaardig tegen hem waren geweest, en hij had zich de hele dag “de nieuwe” gevoeld.
Tja een hele vervelende ervaring dus…
Ik wil nu absoluut niet suggereren dat school zich niet heeft ingezet, dit is puur een beschrijving van hoe Tom het beleefd heeft.
Tom was erg overstuur en in tranen, hij gaf aan dat zijn “overspannenheid” nog lang niet over was en dat we ons daarin niet moesten vergissen.
Daarin heeft hij waarschijnlijk ook gelijk.
Afijn, conclusie: Tom kon dinsdag niet naar school en is thuis gebleven.
Gelukkig hebben we met school voor morgenvroeg een afspraak om te bespreken hoe we dit aan gaan pakken.
Wat we nu enorm missen is de steun die we voorheen vonden bij een van de stafleden van Zcare (zoals jullie in het vorige log hebben kunnen lezen)
Zij gaf ons in zulke situaties advies, bruikbare tips, bood een luisterend oor en ging altijd mee naar de gesprekken op school, ook daar had zij een grote toegevoegde waarde met haar kennis en inbreng.
We merken nu echt dat we steken hebben laten vallen omdat niemand ons daar op heeft kunnen wijzen, en daar balen we van!
Wellicht was deze overstap voor Tom dan wat soepeler verlopen.
Maar goed, belangrijk is, dat we er van leren voor de toekomst, dit zal niet weer gebeuren.
Een volgende keer zorgen we dat we meer betrokken zijn bij een stap, zodat het voor Tom (en ons) wat fijner kan verlopen.
Ha, als Tom straks 18 is kan ik als ervaringsdeskundige mijn eigen adviesbureau beginnen!

Nou, ondertussen is alles weer gezakt en gaan we er weer met frisse moed tegenaan!
Sander heeft zijn eerste opdracht binnen, het is spannend hoe het met zijn eigen zaak zal gaan lopen, ik ben erg benieuwd.
Ik ben inmiddels gewend aan het idee dat ik in januari naar een andere locatie ga en kijk er positief tegenaan.
Het is daar wat rustiger dus ik heb dan meer tijd om dingen naast mijn werk weer op te pakken, zo wil ik mijn boek af gaan maken en ik loop al langer met het idee om een studie fytotherapie (kruidenleer) te gaan doen dus wellicht gaat dat er nu eindelijk eens van komen!
Inmiddels is duidelijk dat Tom gaat overstappen naar VMBO, dat kan op dezelfde cluster 4 school als waar hij nu naar toe gaat, wanneer het precies gaat gebeuren is nog niet helemaal duidelijk, op school wordt gekeken wat een geschikte datum is.
Het voordeel van deze VMBO school is dat (als we het goed begrepen hebben) er thuis geen huiswerk gemaakt hoeft te worden.
Dat gegeven alleen al zorgde er voor dat de keuze voor ons snel gemaakt was!
Huiswerk is precies het grote probleem voor Tom (en voor ons om hem te motiveren en begeleiden op de dagen dat hij geen begeleiding heeft) en geen huiswerk meer hoeven maken zal, zo denken wij, veel rust brengen in ons gezin.
Tom staat achter de keuze, hij geeft wel aan dat hij het moeilijk vind om weer van school te veranderen en belangrijker nog, weer nieuwe vrienden te moeten maken.
Tja, die hobbel moeten we dus nog nemen.
Op dit moment is er al meer rust omdat we met school hebben afgesproken dat Tom geen huiswerk meer maakt, op deze manier kan hij zijn energie gebruiken om überhaupt al naar school te gaan en zo min mogelijk thuis te zijn.
Dat is voor ons nu de basisvoorwaarde, het patroon moet zo veel mogelijk “normaal”doorgaan.
In korte tijd worden er dus 3 mensen binnen het gezin letterlijk op een andere plaats neergezet, dat geeft wel stof tot nadenken vind ik.
Blijkbaar is het dus nodig dat dingen in de toekomst anders gaan verlopen voor ons, ik bekijk dat positief en ben benieuwd hoe we er over een paar maanden voor staan!
Ik heb vorig weekend mijn Reiki 2 inwijding gehad, dat was echt een cadeautje voor mezelf en ik denk dat het ook helemaal past bij de laatste ontwikkelingen in ons gezin en bij mezelf.
Het is weer een nieuwe uitdaging waar ik mee aan de slag kan!!

Nou, zullen jullie denken wat een titel, wat er is aan de hand?
Gelukkig is er niemand ernstig ziek of nog erger hoor! Maar echt lollig is het nu ook even niet hier!
We zitten met ons gezinnetje qua energie even in een negatieve spiraal, er gebeuren op dit moment veel dingen waar wij zelf weinig invloed op kunnen uitoefenen maar die wel een grote impact hebben op de dagelijkse gang van zaken.
Vanaf morgen is Sander thuis, hij kon wegens economisch redenen niet blijven bij zijn huidige werkgever, meer dan 12 jaar heeft hij daar gewerkt dus dat was voor beide partijen erg vervelend.
Uiteraard is dit de afgelopen weken het gesprek van de dag geweest en het heeft, vooral met Sander, wel wat gedaan..
Het brengt ook weer nieuwe ideeën, Sander wil nu gaan onderzoeken of hij voor zichzelf kan gaan starten, een hele nieuwe uitdaging dus!
Tom is de laatste 3 weken minstens twee dagen per week thuis omdat het hem niet lukt om naar school te gaan, met het ophalen vanwege de vechtpartij nog niet meegerekend.
Gelukkig maken we er niet meer zo’n punt van als voorheen, we gaan hem niet dwingen of er een strijd van maken, we accepteren het.
Toch heeft het telkens weer wat voeten in aarde om alles georganiseerd te krijgen, ten slotte moesten Sander en ik allebei ook werken, we kunnen Tom niet een hele dag alleen thuis laten en ook niet altijd direct weg op het werk om hem op school op te gaan halen.
Gelukkig is mijn familie dan altijd weer bereid om in te springen, ze passen zonder mokken hun programma aan om ons te helpen…Super bedankt!!
Vandaag moesten we Tom helaas weer ophalen, met school is afgesproken dat hij morgen en overmorgen thuis blijft.
Tom geeft zelf aan dat hij weer helemaal overvraagd is.
Ik merk de afgelopen dagen ook dat de spanningsboog bij Tom erg kort is, het komt weer meer voor dat hij blokkeert op eten en douchen
Aankomende woensdag wordt Tom door een commissie op school besproken en dan komen zij met een advies, dat wachten we dan maar weer af.
Jammer dat het hem zelfs op cluster 4 niet lukt……
Job zit niet zo lekker in zijn vel, hij is niet helemaal fit en afgelopen week ook al een dag thuis gebleven van school.
Hij heeft last van alle spanningen in het gezin en het is voor hem onbegrijpelijk dat Tom “zo maar” elke keer thuis mag blijven van school.
Hij opperde al dat het wellicht beter was als Tom naar een internaat zou gaan daar zou hij beter kunnen leren vond Job.
Het is lastig om als moeder zo tussen je kinderen te zitten en ik kan Job ook niet goed uitleggen dat Tom dit alles niet expres doet, Job ziet wat hij ziet en vult het zelf in, dat is ook begrijpelijk.
Als klap op de vuurpijl heb ik gisteren te horen gekregen dat ik vanaf januari op een andere locatie geplaatst wordt, dat kan er ook nog wel bij….
Ik voel echt dat ik even moet watertrappelen om mijn hoofd boven water te houden.

Vandaag, maandag, werd ik door school gebeld, nee laat ik eerlijk zijn, school had 5 x gebeld terwijl ik aan het sporten was en uiteindelijk de voicemail ingesproken.
Tom had gevochten en moest direct opgehaald worden, vechten is namelijk in overtreding met de schoolregels, en daar kan ik helemaal achterstaan.
Dus opa ingeschakeld, ik heb namelijk geen auto om Tom te halen en gelukkig kon die meteen komen en zijn we Tom samen op gaan halen.
Nu wil het geval dat tom afgelopen vrijdag ook gevochten had op school dus ik vond het wel zorgwekkend dat het nu weer gebeurd was.
Een korte navraag bij Tom wees gelukkig uit dat het een geheel andere situatie was en een ander kind waarmee hij gevochten had.
Niet dat het dan ok is maar dan is het in ieder geval niet een langdurige kwestie tussen 2 klasgenoten.
Een telefoontje met school leverde de informatie op dat dit een geval was waar beide schuld hadden en beide ook naar huis zijn gestuurd en dat het eigenlijk niets te maken had met de vechtpartij van afgelopen vrijdag.
Toch blijft het erg vervelend en ik hoop niet dat dit iets is wat vaker gaat gebeuren.
Voor straf moet Tom aankomende woensdag nablijven en strafwerk schrijven en wederom kan ik daar helemaal achterstaan.