We hebben elke dag even contact met de leiding van de groep van Tom.
De eerste berichten zijn goed, hij draait goed met het programma mee en gaat de ochtenden naar school, ik geloof niet dat hij al werk maakt, hij mag dacht ik nog even wennen.
Gisteravond heeft hij naar ons gebeld, dat was wel even moeilijk voor alle partijen….
Hij gaf aan niet te begrijpen dat hij zondag niet hier mag slapen.. ik heb de bal maar teruggelegd bij Herlaarhof en gezegd dat hij de rede daarvoor aan de groepsleiding moet vragen, dat accepteerde hij gelukkig.
De groepsleiding heeft opgemerkt dat hij veel aan andere kinderen zit, dat is ook zo Tom kan op een voor de ander vervelende manier lichamelijk contact maken door bv telkens te duwen of te tikken of zo dicht langs iemand te lopen dat hij diegene wel aan MOET raken.
Wanneer wij hem daarop aanspraken ontkende hij het vaak of vertelde dat de ander het ook deed.
Ook iets waar hij dus aan kan werken nu.
Verder belde ze vanavond om te melden dat er problemen waren met douchen, hopelijk pakken ze dat goed op voor ons gevoel hebben we duidelijk aangegeven dat daar een knelpunt zit dat te maken heeft met een hele vervelende ervaring die hij heeft gehad bij de weekend opvang van BE-Active waar een machtsstrijd is ontstaan om het douchen en ze hem een keer 3 uur lang op een krukje naast de douche hebben laten zitten.
Hij mocht er niet uit tot hij gedouchd had, dat is toen fout gegaan zo fout voor Tom dat hij toen haar uit zijn eigen hoofd heeft getrokken van frustratie….
Hopelijk pakt het nu beter uit en gaan ze er hier anders mee om.
(ondertussen weer contact gehad en ze hebben het naar onze mening perfect gedaan!! Gelukkig dat geeft een goed gevoel en rust)
Morgen heb ik samen met Tom een gesprek over zijn medicatie dus dan zien we elkaar even.
Ik ben erg benieuwd.
Gisteravond was de lezing over Asperger, voor ons niets nieuws onder de zon maar ik heb een aantal mensen gesproken die er veel aan gehad hebben, goed zo! Daar doen we het toch voor!
Verder vind ik het eerlijk gezegd thuis wel even heerlijk zo, ik geniet van de rust en van Job die nu goed tot zijn recht komt.
Wederom, ik kan het niet genoeg herhalen: allemaal BEDANKT voor de steun, reacties, telefoontjes en kaarten dat doet echt goed!!

Even een kort stukje voor de trouwe lezers die wellicht erg benieuwd zijn hoe het vandaag gegaan is.
We hebben een leuk weekend achter de rug, we zagen wel dat Tom moe was (zijn we dat niet allemaal nu even..) maar hij bleef zich positief opstellen.
In de middag zijn we naar huis gereden en hebben nog even bij de andere opa en oma thee gedronken, Tom wilde graag nog daar ook afscheid nemen.
Daarna hebben we thuis zijn spulletjes ingepakt.
Wel even heftig voor iedereen maar mede omdat Tom zich zo goed hield hebben we het “gezellig”kunnen doen.
Gisteravond is Tom goed naar bed gegaan, hij wilde zelfs nog op eigen in initiatief douchen, iets wat hij meestal verschrikkelijk vind!
Toen Sander met hem mee naar boven liep stuurde hij notabene Sander naar beneden.
Hij wilde graag laten zien dat hij al aan zijn “doelen” bezig is denk ik, normaal wil hij dat wij hem begeleiden bij het douchen.
Hartstikke goed dus!
Vanochtend hebben we hem met lood in onze schoenen weg gebracht ik heb geloof ik een half blikje bach bloesem rescue pastilles (ontspant en stelt gerust haha) op, tja baat het niet dan schaad het niet…
We hebben samen met hem de kamer ingericht en er het beste van gemaakt.
Het is niet de kamer die je graag zou willen voor je eigen kind: afgeleefd, muren beschadigd en vies en kapot meubilair maar Tom was er tevreden mee.
Tja, daar zat hij dan op zijn bed…dat is wel even slikken zeg….
Al goed we hebben het droog gehouden en hij liep met ons mee naar de auto om afscheid te nemen.
Wat op zich al een hele stap was, want nu moest hij alleen terug lopen langs allemaal bosjes waar insecten rondvliegen en dat is meestal voor hem een probleem maar hij doorstond ook dat goed.
En dan….auto starten…langzaam rijden en zwaaien….en de bocht om …..
Boehoe daar kwamen onze tranen!! (en nu weer…)
Dat moest er echt even uit….
We waren de wekker vergeten en die heeft Sander samen met Job nog even gebracht net.
Ze troffen een vrolijke Tom die gezwommen had, een vegaburger met aardappelpuree gegeten had en net samen met de begeleidster zijn bord aan het invullen was.
Goed zo!
We maken er het beste van!!

Tom is enorm dapper geweest de afgelopen week! Hij heeft het nieuws goed verwerkt en ook zelf al aan een aantal mensen verteld. We hebben er met zijn allen op een goede manier naar toe geleefd. Vandaag was het kenningsmakingsgesprek. De eerste indruk is goed en Tom heeft aangegeven wat hij wil leren en hij staat er ook echt achter, knap hoor dat hij dat zo goed kan! Aanstaande maandag brengen we hem weg. Aankomend weekend staat er nog een weekendje weg met mijn familie op het programma dus we hebben het nu even heel erg druk met alles regelen en laten bezinken. Nu dus even andere dingen maar volgende week vertel ik jullie meer..

Ik heb al geschreven hoe het gesprek en de maandagmiddag zijn verlopen.
Toen ik Job opgehaald heb bij oma heb ik het onderweg aan Job uitgelegd.
Job kreeg tranen in zijn ogen en gaf aan dat hij het zielig vond voor Tom die nu weer nieuwe vriendjes moet gaan maken.
Ik heb Job gezegd dat ik er ook van moest huilen waarop Job zei dat de tranen van de zon kwamen. (…)
Later vroeg Tom aan Job of hij “het al wist” Job ze van wel en Tom vroeg hem of hij het tegen niemand wilde vertellen.
Dat beloofde Job.
Die avond vroeg Tom of ik naar zijn kamer kwam voor een praatje, ik zei hem dat het goed was en dat ik papa ook zou roepen.
We hebben toen met zijn drie-een wel een uur gepraat over wat er gaat gebeuren.
Ik vind Tom zo dapper het lijkt alsof hij het accepteert.
De vragen die hij had hebben we opgeschreven met als doel ze volgende week mee te nemen naar het gesprek op Herlaarhof.
Inhoudelijk zijn we niet ingegaan op zijn vragen en dat werkt goed, zo krijgen we ook geen discussie met hem en laten we anderen de vragen beantwoorden.
Wij kunnen nu ouders blijven en met hem meeleven, en dat doen we ook.
Tot nu toe verloopt het dus goed!
Vanochtend duurde alles wat langer bij Tom, hij blokkeerde niet maar ik moest hem enorm achter zijn veren zitten, we waren echt te laat om naar school te rijden en toen heb ik ervoor gekozen hem de keuze te geven of hij wel of niet wilde gaan.
Liever niet zei hij en zo hebben we het gedaan.
Natuurlijk moet hij naar school maar laten we eerlijk wezen…ik zou ook niet naar mijn werk/school gaan als ik in zo’n situatie zou zitten….
Ik hoorde van Sander dat hij vandaag ook praktische vragen had zoals hoe gaat het nu als ik verf nodig heb voor min hobby (warhammer game zelf maken) en als ik een boek nodig heb, wat dan?
Daarin konden we hem meteen geruststellen met de mededeling dat wij daar dan voor zorgen en dat het maar 15 minuten rijden is van ons naar Herlaarhof.
Het voelt goed dat hij het nu zelf weet, ik voelde me de afgelopen tijd toch bezwaard dat we dingen achter zijn rug aan het regelen waren.
Nu is de kogel door de kerk, we staan er op dit moment ook volledig achter nu is het bespreekbaar.
Ik hoop dat deze positieve houding van Tm blijft nogmaals ik ben super trots op hem!
Verder wederom iedereen bedankt die ons op wat voor manier dan ook (heeft) (ge)steund om dit pad te bewandelen!

Even snel een samenvatting van het gesprek: Vanochtend hebben we op school een gesprek gehad waarin de directrice Tom heeft verteld dat hij naar de school bij Herlaarhof gaat en dat hij daar ook een tijdje intern gaat.Tom was heel verdrietig toen hij dit hoorde.Hij liet niet veel los maar zei wel dat hij daar niet wilde slapen omdat het dan “mis” zou gaan.Ik heb gezegd dat er geen keuze is.Een korte tijd was hij niet aanspreekbaar.Daarna ben ik met hem naar huis gegaan en hebben we onderweg er niet over gesproken. (ik schatte in dat hij verwerkingstijd nodig had)Thuis aangekomen schakelde hij en hebben we samen gespeeld, vliegtuigje overgooien, hij was toen vrolijk en uitgelaten.Na het spelen heb ik een opening gemaakt door te zeggen dat het heel wat was, het gesprek op school.Tom gaf rustig aan dat hij het er niet over wilde hebben, ik heb gezegd dat we het wel tegen papa en Job moeten zeggen en Tom vroeg me of ik dat wil doen.Nu is hij gezellig en vrolijk.Aankomende dinsdag hebben we met Teun het eerste gesprek bij Herlaarhof.