Vanavond is er door het Leo Kannerhuis een avond georganiseerd waar een aantal instanties die woonplekken hebben voor mensen met autisme zich konden presenteren.
Het was een interessante avond met veel input voor de toehoorders.
Wij hadden Tom meegenomen, uiteraard, want de afspraak is dat hij overal bij aanwezig is.
na de meivakantie hadden we nog een zeer lastige taak.
We moesten Tom gaan vertellen dat hij niet meer thuis kan komen wonen, dat hij vanuit groep de halve maan door zal stromen naar een woonplek.
Ik zag daar enorm tegen op, gelukkig wilden de mensen van de groep ons helpen bij het gesprek en zouden zij het gesprek ook openen, dat maakte het voor mij een stukje gemakkelijker.
Hoe ga je zo iets vertellen aan je kind? Ik vond het niet zo moeilijk als die keer dat hij naar Herlaarhof moest, wat aangeeft dat je dus ook “went” aan dingen of door ervaring er anders mee om gaat.
Na een goed geslaagde operatie aan mijn bijschildklieren( 2 zijn er verwijderd)gaan we lekker een weekje naar Turkije met het gezin.
Ons kan niets gebeuren, wij zijn namelijk overal op voorbereid en hebben weinig verwachtingen.
Het kan dus alleen maar leuk worden!
Job wilde de WIJ meenemen maar dat vonden wij niet goed, “het is vakantie, het is daar lekker weer dus je gaat je maar buiten vermaken.” Was ons motto.
De dag voor vertrek was alles al klaar, Tom moest gehaald worden en ik wilde elke vorm van stress vermijden.
Na het schrijven van de vorige blog heb ik nog gebeld met de groep van Tom. Elke week krijgen we een mail van zijn vast begeleidster met daarin de dingen die gebeurd zijn zodat we op de hoogte zijn van hoe het met Tom gaat. De mail van woensdag was niet zo optimistisch. Tom zit weer in een neerwaartse spiraal ( komt moeilijk uit bed, wil niet naar dagbehandeling, trekt zich terug) en groepsleiding weet niet goed wat te doen. In de mail kwam ook de vraag naar voren of wij handvaten hadden om Tom uit deze neerwaartse spiraal te halen. Helaas is dit precies waar wij met Tom ook al die jaren tegen aan zijn gelopen en kon ik dus groepsleiding geen hulp bieden. Wel trek ik de conclusie dat dit dus ook nu weer terug keert in het leven van Tom en dat het iets is wat bij Tom hoort. DIT IS TOM. Soms gaat het goed en soms gaat het niet goed.
zo weer een log na lange tijd. Ik moet opbiechten dat ik even een time out nodig had, even niet schrijven en gewoon beleven. Maar nu voelt het weer goed om een log te schrijven. Uiteraard is er weer veel gebeurd, dus ik moet even denken waar ik ga beginnen. Ik denk dat het wel eens verfrissend is om eens met Job te beginnen. Job krabbelt op uit een hele moeilijke tijd. De overstap naar middelbaar onderwijs was moeilijk voor hem. Hij heeft zich een beetje vastgeklampt aan een vriend van het basisonderwijs en is met hem meegelopen.