Mail 1
Dag Jaqueline en Sander,

Tom heeft een moeizame ochtend. Hij heeft veel en lang zijn time-outs nodig.
Bij aardrijkskunde is hij net uit de les gezet, omdat hij weigerde naar de leerkracht te luisteren.
Hij moest zijn tafel laten staan waar de leerkracht hem had neergezet. (tom bleef tafel naar voren schuiven, weg van een leerling die achter hem zit)
Dit weigerde hij.
Als strafwerk moest hij blz. 26 uit zijn aardrijkskunde boek overschrijven. Dit weigerde hij bij mij op het kantoortje ook.
Dit heeft als gevolg dat hij thuis het strafwerk moet maken. Morgenochtend moet hij dit bij mij inleveren.
Zouden jullie hem hieraan willen herinneren vanmiddag? Dit staat nl. niet in zijn agenda.

Groetjes,

Mail 2
Dag, Jaqueline en Sander,

Ook bij aanvang van het lesuur om 13.45u weigerde Tom zijn tafel 10 cm naar voren te zetten. (naar dezelde plek als docent ak vanochtend zei).
Tom kan niet aangeven waarom niet. Hij blijft hangen bij:’ik wil mijn tafel daar laten staan’.

Wanneer hij zijn tafel laat staan zoals hij zelf wil, staat de tafel te dicht op klasgenoot. Voor hem heeft hij nog genoeg plek. Het was ook niet zo dat de leerling voor hem storend of ander vreemd gedrag liet zien.
Tom kon dat laatste beamen.

Hopelijk kunnen jullie ook nog met hem bespreken dat hij naar leerkracht moet luisteren; ook wat betreft de tafel.

groet,

mail 3
En nu dan het laatste mailtje rondom Tom en zijn tafel.
Aan het eind van de dag hebben Tom en ik het opgelost door met tape op de grond aan te geven waar zijn tafel moet staan. Uiteindelijk kon hij dit accepteren.

Wij willen wel benadrukken dat dit echt niet de gang van zaken moet zijn binnen onze havo/vwo voorziening waarbij we willen aansluiten bij zo regulier mogelijk. Aangezien met tape op de grond om tafelplek aan te duiden niet bepaald regulier is. Hopelijk begrijpen jullie dit.
En hopelijk heeft Tom nu middels dit steunpunt morgen een fijnere dag.

het huiswerk staat allemaal correct in zijn agenda.

groetjes,

onze reactie per mail
Beste ……,
We hebben met Tom besproken dat hij (ook van ons) zijn strafwerk moest maken.
Tomweigerde dit, hij gaf aan dat hij het niet eerlijk vind dat hij strafwerk krijgt terwijl de leerkracht (in Tom’s beleving) zonder overleg of aankondiging zijn tafel heeft verschoven.
Wij weten uit ervaring dat Tom moeite heeft met situaties waarin gehandeld wordt zonder dat hij (naar zijn gevoel)inspraak heeft), hij blokkeert dan meestal en is niet meer in staat om dat om te buigen, hetgeen wat vanmiddag in de klas gebeurd is, dit gecombineerd met zijn onvermogen om hiërarchie te (h)erkennen en zich in te leven in een ander levert vaak problemen op zoals vandaag.
Wij vinden het voor alle partijen erg vervelend dat het zo gelopen is.
Als ouders vinden wij het belangrijk dat Tom weet dat wij achter de leerkrachten staan en wij hebben dan ook aangegeven dat hij het strafwerk moest maken.
Als consequentie hebben wij gesteld dat Tom eerder naar bed moest wanneer hij het niet zou maken.
Deze straf heeft Tom dan ook gekregen omdat hij het niet wilde maken.
Tom vond het verwarrend dat hij thuis straf kreeg voor iets wat op school gebeurd is en liep daar ook op vast.
Hij keerde in zichzelf, was moeilijk bereikbaar en erg verdrietig.
We denken dat de spanningen van Tom ook te maken hebben met de verandering in het lesrooster, dit heeft hem het hele weekend erg beziggehouden.
Verder raakt het ons erg dat we weer eens te horen krijgen dat “het niet de gang van zaken is” we hopen dat jullie begrijpen dat het voor ons net zo moeilijk is als voor jullie en dat wij niets liever zouden willen dan dat ons kind geen problemen zou hebben en niet naar een cluster 4 school zou hoeven gaan maar naar regulier onderwijs met geen tape op de grond…

Groetjes Jacqueline en Sander

Even mijn hart luchten:
Tja, daar gaan we weer, het stukje over de gang van zaken raakt mij echt heel erg, tranen lopen dan over mijn wangen. Dit hebben we al zo vaak gehoord, hoe vaak moet je horen dat je kind niet voldoet aan het verwachtingspatroon van de buitenwereld? En dat men de illusie heeft dat wij dat met een gesprek kunnen veranderen bij Tom! Dat zouden we willen! Niets liever dan dat! Ik heb dan ook zoals het hoort vanavond precies gedaan wat “men” van mij zou verwachten. Gezegd dat hij het strafwerk moest maken omdat de leerkracht nu eenmaal altijd gelijk heeft en dat wanneer een leerkracht geen gelijk heeft in de ogen van Tom het nog steeds zo is dat je moet doen wat een leraar opdraagt, en dat het ook zo gaat als je voor een baas werkt. Daarbij heb ik aangegeven dat wij ook vinden dat Tom zijn strafwerk moet maken. Tja, alsof dat hielp….uiteindelijk escaleert het dan in een soort strijd met een Tom die niet toegeeft. Waarschijnlijk begrijpt hij het ook echt niet. In zijn beleving had de leerkracht even kunnen aankondigen dat de tafel verschoven werd en aangezien dat niet is gebeurd blijft hij bij zijn standpunt dat hij geen strafwerk hoeft te maken. Ook mijn punt dat met het maken van het werk alles voorbij zou zijn en met het niet maken van het werk het wellicht nog erger wordt maakte absoluut geen indruk op Tom. Hij ging geen strafwerk maken. Dus moest hij voor straf eerder naar bed. Pff dat kost dus bakken vol met energie en doorzettingsvermogen om dat voor elkaar te krijgen tussen de discussies en huilbuien door. Job en Sander konden niet eens meer rustig tv kijken en zijn van ellende op Job’s kamer gaan zitten. Maar ik heb doorgebeten en Tom is eerder naar boven gegaan. Als een hoopje ellende kroop hij in bed, hij zat er helemaal doorheen. Ik heb op mijn tanden gebeten en ben zo neutraal mogelijk bij mijn standpunt gebleven. “ik weet niet of het morgen wel lukt om naar school te gaan” klonk er een benauwd stemmetje van onder de dekens… Ja druk opvoeren werkt eigenlijk altijd averechts, dat had ik kunnen weten… ik heb hem lekker ondergestopt en gezegd dat ik heel veel van hem hou en daarna ben ik beneden direct oma gaan bellen of ze morgen stand-by wil staan voor het geval het Tom niet lukt om naar school te gaan. Toen de mail terug naar school en nu lekker even mijn frustratie hier luchten haha!

Vandaag, maandag, werd ik door school gebeld, nee laat ik eerlijk zijn, school had 5 x gebeld terwijl ik aan het sporten was en uiteindelijk de voicemail ingesproken.
Tom had gevochten en moest direct opgehaald worden, vechten is namelijk in overtreding met de schoolregels, en daar kan ik helemaal achterstaan.
Dus opa ingeschakeld, ik heb namelijk geen auto om Tom te halen en gelukkig kon die meteen komen en zijn we Tom samen op gaan halen.
Nu wil het geval dat tom afgelopen vrijdag ook gevochten had op school dus ik vond het wel zorgwekkend dat het nu weer gebeurd was.
Een korte navraag bij Tom wees gelukkig uit dat het een geheel andere situatie was en een ander kind waarmee hij gevochten had.
Niet dat het dan ok is maar dan is het in ieder geval niet een langdurige kwestie tussen 2 klasgenoten.
Een telefoontje met school leverde de informatie op dat dit een geval was waar beide schuld hadden en beide ook naar huis zijn gestuurd en dat het eigenlijk niets te maken had met de vechtpartij van afgelopen vrijdag.
Toch blijft het erg vervelend en ik hoop niet dat dit iets is wat vaker gaat gebeuren.
Voor straf moet Tom aankomende woensdag nablijven en strafwerk schrijven en wederom kan ik daar helemaal achterstaan.

Opa Willy is in oktober 70 geworden en de zus van Sander was jarig die dag.
De avond zou plaats vinden in Breda, een dinershow waar de zus van Sander aan mee werkt.
We wisten al lang dat dit zou gaan plaatsvinden dus we waren al voorbereid. (lees: Tom wist dat dit zou gaan gebeuren)
Toch leverde het nog wat problemen op voor Tom.
Het was een grote en drukke zaal met veel mensen, en ondanks dat we boven zaten waar het een stuk rustiger was dan beneden waar de meeste mensen zaten, was het toch voor Tom veel gevraagd.
Alle indrukken, muziek (hard geluid) de mensen en het niet precies weten waar je aan toe bent waren voor Tom te veel.
Al snel ging het mis en trok hij zich terug beneden bij de jassen in de gang waar niemand was.
Toen ik bij hem ging kijken gaf hij ook heel goed aan dat het voor hem heel moeilijk was en dat hij overprikkeld raakte.
Hij realiseerde zich heel goed dat dit een feest was waarvoor hij was uitgenodigd door opa en zijn tante en dat het voor hen niet leuk zou zijn als hij af zou haken en daar had hij het wel moeilijk mee.
Ik heb hem aangegeven dat ze het wel zouden begrijpen wanneer het niet zou lukken en dat ik dan met hem eerder naar huis zou gaan.
Dat gaf hem wel rust.
Gelukkig zijn we ons inmiddels bewust van het feit dat dit soort dingen voor Tom erg moeilijk zijn en kunnen wij als ouders daar ook snel op schakelen, oftewel we bereiden ons voor haha.
Ik had dan ook al bedacht dat ik met Tom eerder naar huis zou kunnen rijden en dat Job en Sander met de broer van Sander mee terug zouden kunnen rijden.
Op die manier zouden Job en Sander het feest toch lekker kunnen vieren.
Er werd ook wel weer wat van job gevraagd want op het moment dat Tom in de gang zat wilde hij alleen terug komen als hij niet meer naast Job zou zitten. ( er was blijkbaar wat voorgevallen tussen die twee) dus Job moest gevraagd worden van plaats te wisselen.
Die vraag hebben we bij Job neergelegd, hij moest er even over denken maar ging uiteindelijk akkoord met en andere plek. (wat is het toch een lieverd hè)
Job gaf wel aan dat “het toch wel mis zou gaan met Tom omdat dat nu eenmaal altijd zo is….”
Afijn, Tom heeft het nog even volgehouden daarna en samen zijn we om half 10 vertrokken en naar huis gegaan, omdat ik er rekening mee gehouden had viel het ook niet tegen.
Sterker nog, in de auto hebben we zelfs veel lol gehad en hebben de avond goed af kunnen sluiten!
En wat heerlijk dat Sander en job de avond wel gewoon hebben kunnen afmaken!
Wat geeft dat een goed gevoel en wat ben ik blij dat we Tom nu een stuk beter begrijpen!
Op dit moment heeft Tom het even zwaar omdat aankomend weekend de Sint gaat komen en vanavond hebben we ook nog gehoord dat Tom maandag kan beginnen op VMBO dus dat is ook erg spannend, zowel voor hem als voor ons.
Uiteraard weet Tom al wel precies wat hij krijgt met Sinterklaas, we weten al dat het al veel spanning wegneemt, we kopen zelfs de cadeaus met hem samen, maar er zijn ook nog surprises en het blijft dus spannend!
Dit uit zich bij Tom ook direct lichamelijk en hij heeft dan ook vanavond al last gehad van buikloop, druk gedrag, en een korte spanningsboog en dat zal ook nog wel even aanhouden..

En dan is het alweer herfstvakantie!
De vakantie begon voor Tom met een logeerweekend op Herlaarhof.
Hij had er zin in, en vertrok in een vrolijke bui.
’s Avonds laat kregen we een sms van hem dat het niet meer ging, dat douchen was mislukt en dat hij straf had gekregen.
Wij zaten op dat moment uitgeteld op de bank vanwege een aantal heftige dingen die op dit moment spelen en die erg veel energie vragen, Pfff ook dat nog…
Gebeld naar de leiding en die gaf uitleg over wat er gebeurd was.
Tom was zonder problemen naar de douche gegaan, daar bleek dat de douchekop verstopt zat en dat er bijna geen water uit de douche kwam, Tom vond het lastig om op die manier te douchen.
Na overleg met de leiding werd er afgesproken dat Tom dan in de douche ernaast zou gaan douchen.
Jammer genoeg was die douche ook niet zoals het hoorde…
De douchekop kon niet opgehangen worden, wat inhield dat je de douchekop in je hand moest houden tijdens het douchen of op de grond moest leggen waarbij ik me zo voorstel dat het water alle kanten uitsproeit!
Dat kan natuurlijk enorme humor zijn, maar niet voor een autist die het liefst heeft dat alles gaat zoals het behoort te gaan en in de war raakt van dingen die anders lopen.
Het lukt Tom dus ook niet om in die douche te douchen.
Hij is naar de leiding gegaan om met hen naar een oplossing te zoeken, dat hebben zij ook echt geprobeerd maar ik schat in dat het voor Tom al niet meer haalbaar was om nog te schakelen na deze voor hem enorme obstakels.
De oplossingen die zij aandroegen stuitte dan ook allemaal op weerstand bij Tom.
Het hele voorval leverde Tom kamerstraf op omdat de regel op het logeerhuis is dat je moet douchen en doe je dat niet is kamerstraf de consequentie.
Ik sta volledig achter zo’n regel alleen vind ik dat in dit geval er wellicht iets soepeler met de regel had mogen worden omgegaan.
Zeker omdat douchen voor Tom al een hekel punt is en hij wel de intentie had om te gaan douchen, maar de omstandigheden maakte het voor hem erg moeilijk.
Tijdens de straf op zijn kamer had Tom geluiden gemaakt en was daar door de leiding op aangesproken wat resulteerde in extra kamerstraf boven op de eerdere straf voor het niet gaan douchen.
Dat was voor Tom even te veel, hij snapte het niet meer en was intens verdrietig.
Waarbij hij waarschijnlijk(misschien niet eens met die bedoeling) ook weet hoe hij het brengt en wat onze zwakke plek is.
Daar zaten we dus, op de bank, al helemaal leeg van allerlei andere dingen en nu kwam ook dit er nog tussendoor..
In eerste instantie besloten we dat we Tom niet zouden gaan halen maar na een telefoongesprek hadden we er toch geen goed gevoel bij.
Zeker speelde bij ons ook de vroegere ervaring van BE-active mee waar Tom ook was vastgelopen op douchen en toen zichzelf uit pure frustratie de haren uit het hoofd heeft getrokken.
Het heeft maanden geduurd voordat hij weer kon douchen, dat willen we niet nog eens meemaken.
Dus hebben we hem ’s avonds om 23.00 nog opgehaald, een actie, waar de leiding niet echt blij mee was.
Thuis was er ook iemand niet blij.
Job lag met tranen in zijn ogen in bed, hij had zich zo verheugd op “zijn” weekend.
Dat breekt dan ook je hart…
Ja, het leven bestaat uit keuzes en die zijn soms reuze moeilijk!

Gelukkig gaat het wat beter met Tom.
We hebben thuis het huiswerk ook vastgelegd op de dagen dat er geen begeleiding is van Z-care.
Vaste tijden en afspraken dus.
Tom weet nu wat er van hem verwacht wordt, binnen deze afspraken lukt het wel om wat te schipperen, Tom vraagt soms af het wat later mag of last een extra pauze in, zolang hij maar de tijden maakt die afgesproken zijn is dat voor ons geen probleem en geeft het hem binnen deze structuur wat eigen inbreng.
Afgelopen week had Tom op donderdag een proefwerk, een proeftoets en een SO.
Omdat er woensdag geen huiswerkbegeleiding is heb ik dit met hem doorgenomen.
Ik had me al voorbereid door de boeken door te nemen en alles klaar te leggen voor we zouden beginnen.
Dat was een goed idee bleek later, we zijn een uur bezig geweest, ik heb hem overhoord en hij bleek bijna alles al te kennen.
Dat wat hij niet kende hebben we opgezocht, en ik moet zeggen dat het zelfs heel gezellig was om dit samen met hem te doen!
Een succes ervaring dus! Daar moeten we het van hebben!
De punten die hij meebrengt van school zijn ook telkens hoger dan een 8,5 dus daar ligt het ook niet aan, het zit hem echt in het overzien van het huiswerk en hoe je het aanpakt.
Hopelijk gaat het nu met kleine stapjes vooruit.
Gisteren hebben we Tom ook niet meer meegeholpen met zijn tas inpakken, dat deden we nog wel omdat hij daar echt op vast kon lopen.
Nu we merkten dat het een klein beetje beter ging hebben we dat ook direct bij hem terug gelegd.
Toen hij naar boven ging heb ik hem aangegeven dat hij zijn tas in moest pakken en dat hij wanneer het niet zou lukken ons mocht roepen.
We hebben hem niet gehoord en zo’n 10 minuten later kwam hij zijn tas beneden brengen, super dus!
Ik merk dat Job ook wat relaxter is nu er even wat minder spanningen zijn.
We genieten dus weer even!