Vorige week zijn we met Job op pad geweest om te testen.
We hebben er maar meteen een leuk dagje van gemaakt met winkelen en Mc Donalds.
De test zou eigenlijk 3 uur duren maar na twee en een half uur was Job al klaar.
Ben benieuwd wat er uit gaat komen ik heb werkelijk waar geen flauw idee……
Ik denk dat het feit dat hij eerder klaar was te maken heeft met zijn spanningsboog Job kan zich niet altijd even lang concentreren.
Even wachten nog op de uitslag die is op 12 april tot die tijd weten we dus nog niets.
Toen we na de test bij Mc Donalds zaten waren daar ook twee mensen met een verstandelijke beperking samen met een begeleider aan het eten.
Ik zag Job al kijken en ja hoor even later kwam de vraag: mama waarom zien die mensen er zo gek uit?
Omdat ik zelf 10 jaar lang met mensen met een verstandelijke beperking heb gewerkt heb ik altijd de neiging om te veel uit te weiden met het verstrekken van informatie, dus ik probeerde het kort te houden.
Ik heb uitgelegd dat deze mensen andersdenkend zijn en dat ze niet alles zelfstandig kunnen en dat er daarvoor een begeleider bij was.
Ook heb ik verteld dat het soms lijkt of ze nog kinderen zijn in een volwassen lichaam.
Daar moest Job even over denken toen hij klaar was met denken kwam hij hardop tot de conclusie dat zulke mensen dus altijd een kinderziel blijven.
Ik vond het prachtig geformuleerd!
Hij pakte heel mijn verhaal samen in een hele mooie zin waar alles mee gezegd was!
Super hoe zo’n kind de dingen zo mooi kan verwoorden, ik ben echt trots op hem!
We hebben natuurlijk aan job gevraagd wat hij allemaal gedaan had bij de test.
Dat was te moeilijk om uit te leggen zei Job maar hij wist nog wel dat hij tegen de mevrouw had gezegd dat hij het niet leuk vond op school.
Nou ja dat wisten we al en dat zal de mevrouw die de test afgenomen heeft wel vaker te horen krijgen denk ik zo…..

Tom verzameld altijd veel.
Het liefst dozen.
Het formaat maakt niet uit, schoenendozen speelgoedverpakkingen, dozen waar hij zichzelf in kan verstoppen als het maar een doos is!
Soms maakt hij dingen van die dozen, een robotpak, een stad en zelfs een paar keer een bijzet-tafel waar hij dan zelf in verborgen zit.
Dat laatste wordt dan opgetuigd met een kleed en naast de bank geparkeerd, een bezoeker wordt daarna met een tafel geconfronteerd waar aan de zijkant handen uitsteken waar je bijvoorbeeld je sleutels op kunt leggen, dit alles is natuurlijk vrij serieus dus is het zaak dat iedereen zijn lach in houd.
Maar goed, de verzameling dozen wordt telkens groter met behulp van welwillende familieleden en vrienden die ik ook zeer dankbaar ben wanner we een keer per maand naar het stortje gaan….) en zo stond vandaag zijn kamer weer eens helemaal vol met zeker 15 dozen.
Iedereen was de deur uit en ik vond het weer eens tijd voor de maandelijkse opruimbeurt.
Alle dozen bracht ik naar de berging en heb meteen zijn kamer weer eens goed schoongemaakt.
Morgen mag papa dus naar het stortje en die is daar ook weer blij mee….
Toen Tom thuis kwam uit het CCL vertelde ik hem dat hij eens op zijn kamer moest gaan kijken.
Het is altijd een spannend moment want soms moeten de dozen of na enige onderhandeling van mijn kant gelukkig maar een aantal van de dozen weer terug naar waar ze vandaan kwamen.
Ik was dus erg benieuwd naar de reactie van Tom.
Met een stralend gezicht kwam hij even later naar beneden en riep glunderend : er staat een nieuwe doos op mijn kast!
Ik moest even mijn hersens pijnigen maar al snel begreep ik wat hij bedoelde, in een van de andere grote dozen zat namelijk een hele mooie stevige schoenendoos die ik achteraan boven op zijn kast gezet had om nog even te bewaren.
Ik heb mijn gezicht in de plooi weten te houden toen ik tegen hem zei dat het verassing was…eerlijk gezegd had ik er al niet meer aan gedacht dat ik die doos daar had neer gezet en ik vond het ook knap dat hij dat juist opgemerkt had, terwijl zijn hele kamer totaal opgeruimd was!
Dat alle andere dozen weg waren was hem niet opgevallen of was blijkbaar niet belangrijk voor hem!
Zo zie je maar weer dat dingen heel anders kunnen lopen dan je denkt, ik had me al voorbereid op een hele onderhandeling met een teleurgesteld kind en nu stond er een heel gelukkig kind voor mijn neus!

Even het laatste nieuws. Afgelopen vrijdagmiddag heeft de juf van Tom gebeld dat ik maandag na de vakantie het verslag mag lezen wat de invalleerkracht geschreven heeft. Ik ben hier heel blij mee!! Verder hebben we een goed telefoongesprek gehad waarin het een en ander aan misverstanden die school had is opgehelderd! Dat lucht voor iedereen op denk ik…. Zo zie je maar weer misverstanden in de communicatie kunnen een heel eigen leven gaan leiden…. Ik hoop dat we nu nade vakantie weer met een frisse lei kunnen beginnen!! Ik hou jullie op de hoogte……

Eigenlijk moet ik nu alweer lachen om mijn eigen onnozelheid wanneer ik de vorige column lees…
De mensen die dezelfde problematiek hebben met hun kinderen weten vast meteen wat ik bedoel als ik omschrijf dat ik dus “achterover leunde”!
Het is namelijk zo dat zodra je dat doet, en dus in de overtuiging bent dat alles even prima loopt je over het algemeen direct teruggefloten wordt.
Zo ook ik nu weer.
Het blijkt dus helemaal niet zo goed te zijn gegaan op school met alle invalleerkrachten.
Dat hoorde ik gisteren van de juf toen ik even snel in de klas was, er was weinig tijd om te praten maar ik kreeg in ieder geval genoeg mee om bezorgd te zijn.
Blijkbaar heeft het gedrag van Tom nogal wat te wensen overgelaten.
Gisteravond kwam er een officiële brief van school waarin zij aangeven dat zij op dit moment niet tevreden zijn over het gedrag van Tom en de ondersteuning van IE-Quest.
Het gedrag van Tom is provocerend, zowel bij de eigen leerkracht als bij invalleerkrachten.
Gelukkig is het niet zo ernstig dat school een extra gesprek wil plannen, ze geven aan in het overleg van 5 maart concrete afspraken te willen maken omtrent de manier van werken tijdens de begeleiding van IE-Quest en de manier van werken op school.
Juf heeft me ’s avonds ook nog gebeld hierover omdat ze het vervelend vond als we dit nieuws via een brief zouden krijgen.
Ze vertelde me dat Tom zijn tong heeft uitgestoken tegen een invalleerkracht en een invalleerkracht tegen de billen heeft geslagen.
Ook is hij bij een invalleerkracht om half vier de klas uitgelopen terwijl zij nog niet had aangegeven dat de kinderen weg mochten gaan.
De betreffende invalleerkracht heeft hier een intern verslag van geschreven voor de vaste leerkracht.
Ik wilde graag dit verslag lezen om een beeld te krijgen van wat er precies gebeurd is maar helaas vertelde de juf me heb ik geen recht heb om dit in te zien omdat het een intern verslag is en niet in het dossier is opgenomen.
Ik heb daarop contact opgenomen met de directeur met het verzoek om het verslag in te mogen zien maar deze vond het niet verstandig en adviseerde me om contact op te nemen met de invalleerkracht (die wel in vaste dienst is op school) en met haar een gesprek te hebben.
Een beetje teleurstellend voor mij omdat ik natuurlijk graag wil weten hoe en wat, en er nu een vakantie tussen zit dus dat betekend even geduld hebben……..
Pffff rechtop zitten dus en niet achterover leunen haha!
Jammer dat het zo moet lopen zeker omdat ik vind dat Tom thuis zeker nog veel vooruit gaat.
Wellicht heeft school dat ook wel gemerkt want voorheen werd ik altijd op de hoogte gesteld wanneer er een invalleerkracht in de klas kwam en heb ik ook een aantal keren het verzoek gehad om Tom om die rede thuis te houden.
Dat was nu niet het geval zelfs niet toen er meerdere invalleerkrachten achter elkaar zijn geweest.
Afgelopen woensdag heeft Sander nog gebeld met de directeur om onze zorg uit te spreken wat betreft het wisselen van leerkrachten binnen zo een korte tijd en toen is er geen bericht van school gekomen dat het minder goed ging op dat moment.
De berichten van gisteren kwamen dan ook even hard aan bij ons, we kunnen er nu ook weinig mee en zullen het overleg van 5 maart moeten afwachten.
Jammer dat er niet eerder aan de bel getrokken is dan had IE-Quest wellicht ook wat kunnen betekenen.
We hadden dan kunnen kijken of zij in deze week wat meer begeleiding hadden kunnen geven.
Dat school niet helemaal tevreden is over de begeleiding van IE-Quest had in mijn ogen ook al eerder bij IE-Quest gemeld mogen worden dan had wellicht een deel van de onrust kunnen worden voorkomen.
Maar goed, dat is allemaal achteraf gepraat, ik ga er vanuit dat als wij een brief krijgen IE-Quest nu ook op de hoogte is gesteld en dat we er 5 maart uit gaan komen.

Zo even een korte log. Geen nieuw is goed nieuws gaat meestal wel op als er weinig verschijnt op deze pagina haha. Gelukkig nu ook. Het leven gaat gewoon zijn gangetje voor zover als gewoon op ons van toepassing kan zijn…. De juf van Tom is vorige week ziek geweest en er zijn een aantal verschillende vervangers geweest maar ik heb niet gehoord dat het niet goed is gegaan dus ik ga er vanuit dat het goed is verlopen. Tom gaf zelf aan dat hij wel wat minder werk heeft gemaakt daardoor en ik kon merken dat hij thuis wat drukker was maar ik ben wel trots op hem dat het zo gegaan is en dat heb ik hem ook verteld! Na het incident in januari heb ik geen verontrustende verichten meer gehoord van school dus ik ga er van uit dat het goed loopt op school. Tom zit ook goed in zijn vel. Van Job kan ik dat niet echt zeggen op dit moment, hij is erg opstandig en vaak boos en verdrietig. Job krijgt steeds vaker huiswerk mee naar huis omdat hij in de klas niet goed tot zelfstandig werken komt. Ik vind dit uiteraard de omgekeerde wereld omdat nu het probleem niet opgelost wordt, in mijn ogen zou er gekeken moeten worden WAAROM hij zijn werk niet maakt…maar ik ga er ook geen energie meer in steken ik wacht eerst het onderzoek eens af wat in maart plaats zal vinden. Afhankelijk van de resultaten kunnen we daarna eventueel aktie ondernemen. Dat zal dan wel weer voor volgend schooljaar zijn maar dat is denk ik ook beter, dan is er weer een andere leerkracht die voor de klas staat.  Aankomend weekend gaan we naar Eurodisney….lekker even met zijn allen er tussenuit! Ik heb er zin in! Tom en Job kijken er ook naar uit. Ik heb net met Tom nog even doorgenomen wat er allemaal precies gaat gebeuren en opgesomd hoe het programma er uit gaat zien die duidelijkheid heeft hij nog steeds nodig maar als we het er zo samen over hebben, terwijl ik hem onderstop, is het meteen ook een heel stuk voorpret!