Beste Jeugdzorg en coördinator Herlaarhof,
Zo de tweede maand thuis is alweer voorbij dus tijd voor een update.
Afgelopen maand is Tom 12 geworden, we hebben zijn verjaardag leuk kunnen vieren.
We merken wel dat Tom in maart wat meer spanningen had, wat zich uitte in fysiek druk zijn en veel harde geluiden maken.
Ook richt hij zich dan meer op zijn broertje, hij is erg controlerend en kan zijn frustratie op Jelle te richten.
Ook op school zagen ze wat meer spanning.
Wel zien we dat hij over het algemeen nog steeds veel bij zichzelf kan houden en binnen korte tijd weer bijdraait.
De naschoolse opvang bij Zcare verloopt goed, Tom fietst nog steeds zelfstandig op en neer.
Ook de groepsactiviteiten bij Zcare zijn tot nu toe goed bevallen, Tom  vond het leuk.
Het weekend bij Herlaarhof is ook dit keer goed gegaan, wel had Tom een flinke driftbui toen hij weer thuis was en hij wilde daarbij Jelle aanvallen.
We denken dat het te maken had met de inspanningen die Tom moet leveren op het weekend om zich aan de groep aan te passen.
Voor de meivakantie hebben we Tom, zoals ons met klem is aangeraden door Herlaarhof en door Jeugdzorg, opgegeven voor een vakantieweek op Herlaarhof.
We hadden hierover ook al contact gehad met de coördinator en aangegeven dat het voor ons gezin( zeker ook voor Jelle) heel hard nodig is.
Tot onze grote teleurstelling hebben we echter een brief gekregen dat er geen plaats is voor Tom!
Ik ga nog contact zoeken met de coördinator hierover en hoop dat er toch nog een mogelijkheid is dat Tom in kan stromen.
We vinden het niet handig om in Tom ‘s geval nog een andere zorgaanbieder te zoeken voor de vakanties, er zijn nu al 2 partijen, herlaarhof en Zcare die zorg bieden, een derde partij wordt wel erg veel schakelen voor hem.
Mochten jullie ons in deze kunnen  helpen zouden we dat zeer op prijs stellen.

Vorige week werd Tom 12 jaar.
Het was een heerlijke middag, uiteraard met een kleine, intieme, groep mensen omdat het voor Tom dan zo veel rustiger is.
De dagen voor zijn verjaardag was Tom wel wat druk, vertoonde ADHD gedrag en riep dan vrolijk:” ik vind het zo spannend dat ik bijna jarig ben”.
Knap van hem dat hij het kon benoemen en zo goed bij zichzelf hield!
Het enige wat minder leuk was, was dat Tom Jelle even op zijn huid zat waarop Jelle naar boven vertrok en in bed onder zijn dekens wegkroop.
Op mijn vraag waarom hij daar lag was het antwoord: “Tom wil mij niet op zijn feestje”.
Ik heb dit met Tom besproken en die vond het heel vervelend.
Ik ben toen met Tom naar boven gegaan waar Tom keurig tegen Jelle heeft gezegd dat hij het fijn zou vinden als Jelle weer beneden op zijn feest wilde komen.
Jelle was zo boos dat het nog enige tijd duurde voor hij weer naar beneden wilde komen.
Aldus is het familiefeest verder prima verlopen.
Afgelopen woensdag was het kinderfeestje.
Ook dit was weer in bescheiden kleine kring, Tom’s beste vriend, een buurjongen, een vriendje van zijn oude school en een meisje van de groep op Herlaarhof.
6 kinderen in totaal, wat kan er mis gaan?
Tja, we hadden met veel rekening gehouden maar niet met het gedrag van Jelle.
Jelle besloot halverwege het feestje, wat in Tilburg was, een half uur met de auto hiervandaan, dat hij te lang moest wachten voor de volgende ronde lasergamen.
Ik had de 2^e ronde namelijk een half uur later verzet omdat Tom’s beste vriend onderweg was en de eerste ronde ook al had gemist.
De oorzaak hiervan was dat zijn broertje(die bij Jelle in de klas zit en ook wel eens met Jelle speelt) eerder die week aangereden was met de fiets en die middag uit het ziekenhuis werd ontslagen.
Behoorlijk heftig dus in mijn beleving en ik kon goed begrijpen dat ze wat vertraging hadden door deze omstandigheden.
Dit alles leek op Jelle die middag geen enkele indruk meer te maken, vreemd, want de avond ervoor had hij nog een lief schilderij gemaakt voor het broertje met teksten als: ik mis je, waarom moest jou dit overkomen en: ik hoop dat je snel beter bent.
Jelle vond dus dat hij te lang moest wachten en besloot zelf aan te lopen naar huis.
Tja, je zou denken dat is eng 30 km van huis in een stad waar je heg noch steg kent….
Nee, hoor niet voor Jelle die liep parmantig de hoek van de parkeerplaats om.
Uiteraard heb ik hem ingehaald en stilgezet.
Jelle was niet voor rede vatbaar, ik probeerde met hem in gesprek te gaan en er achter te komen waarom hij niet even kon wachten, maar Jelle herhaalde alleen maar dat hij naar huis wilde.
Al mijn argumenten dat zijn gedrag niet kon hadden geen enkel effect, hij bleef bij zijn besluit dat hij naar huis zou lopen.
Later hoorde ik van Sander dat Teun hem had geslagen dus ik denk dat het dat was wat dwars zat.
Uiteindelijk heb ik hem dus letterlijk bij zijn nekvel gegrepen en “onder dwang” mee terug genomen.
Foei, dat valt niet mee met zo’n grote knul, en ik had nog geluk denk ik, als hij zich ECHT had verzet was het me ook niet gelukt.
In het gebouw aangekomen trokken we uiteraard heel wat bekijks: ik had Jelle’s arm op zijn rug gedraaid en duwde hem min of meer voor me uit, Jelle had zijn capuchon over zijn hoofd getrokken en krijste dat hij me haatte een mooi gezicht dus!
Gelukkig ben ik wel wat gewend met alles wat we met Tom al hebben meegemaakt en ik liep dan ook ogenschijnlijk koelbloedig door.
Haha, ondertussen hing mijn tong op mijn schoenen van vermoeidheid, ik heb namelijk Q-koorts en daar ben ik erg vermoeid van.
(vandaar dat ik ook wat langer niets geschreven heb, Ik loop een beetje achter maar er komt snel een nieuw stukje).
Uiteindelijk is Jelle weer bijgetrokken en hebben we het feestje goed af kunnen sluiten.
Zo nu weer even rust in de tent!

Structuur verduidelijkt, daar zijn we inmiddels achter.
Grappig dat dit bij Tom in alles tot uiting komt en zeker ook in kleding en schoeisel.
Zo heeft Tom 4 blauwe truien met een zak voorop en een capuchon en dat zijn de lievelingstruien.
Sterker nog een daarvan heeft hij weer aan zodra die uit de was is.
Aangezien ik dagelijks was is dat dus vaak, haha!
De rest blijft treurig in de kast liggen, met uitzondering van de rode en legerprint trui maar die hebben dan ook weer exact dezelfde pasvorm als de blauwe truien.
Volgende week vrijdag wordt Tom 12, daar horen nieuwe kleren bij dus ik had het een en ander gekocht.
Jawel, ik kan het (nog?) gewoon kopen en dan kijkt hij of hij het ook leuk vind en zo ja, dan mag het blijven.
Gelukkig heb ik weer een donkerblauwe trui met capuchon gevonden en die werd dan ook vol enthousiasme ontvangen!
De door mij aangeschafte zomerjas werd na kritisch onderzoek toch afgewezen op een paar details, dit ondanks dat hij blauw was en een rits en capuchon had, opnieuw zoeken dan maar weer…
In het najaar zijn opa en oma op vakantie naar Afrika geweest.
Voor alle 4 de kleinzoons hebben ze een aantal souvenirs meegenomen waaronder voor ieder een paar sokken met wilde dieren print er op.
Alleen wil Tom geen sokken met een print, dan zitten er namelijk draadjes aan in de binnenzijde van de sok, en Tom wil geen draadjes aan de binnenkant van zijn sok omdat je die draadjes voelt met het aantrekken en dragen van de sok.
Ik heb al jaren geleden geleerd om alleen maar donkerblauwe sokken zonder plaatjes te kopen voor Tom.
Toch hecht hij wel waarde aan het sokkencadeau, hij realiseert zich terdege dat opa en oma die speciaal voor hem hebben gekocht en zo liggen de sokken al maanden in zijn sokkenmandje met het kartonnetje er nog omheen, ze mogen niet naar Job, omdat hij ze zelf gekregen heeft van opa en oma.
Uiteraard heeft Tom ook donkerblauw ondergoed.
Jammer genoeg besluit fabrikant Ten Cate regelmatig om van kleur en/of model te wisselen, zodat het net weer anders is dan dat het was.
Het kleurtje is net anders blauw en de pasvorm is, volgens Ten Cate verbetert.
Niet volgens Tom want anders is nieuw en nieuwe dingen zijn moeilijk, zelfs wanneer het de kleur van het ondergoed betreft.
Tom vertelde me dat hij de oude modellen onderbroeken nu voor “speciale” gelegenheden gebruikt omdat die, uiteraard, het fijnste zijn.
De T-shirts zijn niet meer verkrijgbaar in donkerblauw, alleen nog maar in wit.
Ik heb Tom maar meegenomen naar de winkel zodat hij het zelf kon zien en toen waren witte gelukkig ook goed, dat dan weer wel.
Het telefoontje van mijn zus dat ze bij de groothandel nog 2 donkerblauwe T-shirts had gevonden werd door Tom vreugdevol ontvangen en de witte shirts liggen nu naast die niet-donkerblauwe of zonder-cappuchontruien in de kast…
Schoenen is ook zo iets, ik vind het fijn wanneer mijn kinderen 2 paar schoenen hebben om af te wisselen.
Jelle heeft 3 paar schoenen en kiest nu een eens voor het ene paar, dan voor het andere paar.
Tom heeft ook 2 paar maar doet daar natuurlijk maar een paar van aan, omdat die het lekkerste zitten.
Het moeten ook Geox schoenen zijn, ondanks dat ze helemaal niet meer kunnen Geoxen omdat Tom steunzooltjes heeft die heel het Geox-de-schoen-die-ademt effect teniet doen.
De nieuw meegebrachte schoenen mochten dan ook Linéa recta terug naar de winkel en we wachten tot de nieuwe Geox modellen in de winkel zijn…
Morgen maar eens met hem gaan kijken of er al wat binnen is dan….

Beste Jeugdzorg
Zoals afgesproken zouden wij aan het eind van elke maand even laten weten hoe het gaat.
De eerste maand is prima verlopen!
We merken goed dat Tom en wij erg veel geleerd hebben op Herlaarhof en dat we daar nu de vruchten van plukken.
Het vervoer van- en naar school verloopt zonder problemen, Tom en wij hebben een goed klik met de chauffeuse.
Ze lijkt  Tom’s  problematiek goed te begrijpen en we zien dat wanneer ze bv eens heel vroeg is dat ze weet dat dit voor Tom lastig is en daar speelt ze goed op in, heel fijn dus!
Na school fietst Teun naar Z-care (taxivervoer lukte niet maar uiteindelijk is dit een goede oplossing, zeker voor zijn zelfstandigheid)dat is 10 minuten fietsen.
We hebben en strak dagprogramma gemaakt in het gezin wat betreft etenstijden, bedtijden, douchedagen en computertijd en merken dat dit voor Teun heel duidelijk is en dat hij daar baat bij heeft.
12 maart gaat Tom voor de eerste keer ( in februari was hij ziek)naar de weekend opvang bij Herlaarhof, we hebben het programma al ontvangen en hij kijkt er naar uit, leuk dus!
We zijn nog aan het bekijken wat de mogelijkheden zijn voor vakantieopvang bij Herlaarhof.
Z-care heeft samen met Tom een systeem bedacht om hem beter te leren omgaan met boosheid en frustratie, dit werkt met kaartjes: een geel kaartje kunnen wij aan Tom geven en dat staat voor: Denk even na, en een rood kaartje staat voor 10 min. Time out.
We werken hier al mee en dat gaat tot nu toe goed.
Een keer was Tom geblokkeerd en lukte het niet om naar Z-care te gaan.
Ik heb toen zoals aangeleerd bij Herlaarhof de regie overgenomen en een consequentie gegeven, ik merkte dat dit goed werkte en dat Tom de consequentie ook accepteerde.
Hij  was ook in staat om later in een gesprek aan te geven waardoor hij blokkeerde, heel knap dus!!
Verder heeft Tom in de eerste week dat hij thuis was CITO toets gehad, de uitslag is binnen en hij scoort op HAVO nivo, heel knap gedaan van hem, zeker in zo’n eerste week.
De juf geeft aan dat het laat zien dat hij dus wel kan presteren onder druk.
Verder zien we duidelijk dat Tom nu zijn frustraties bij zichzelf kan houden en niet verwacht dat wij dingen voor hem oplossen.
We merken dat Tom door al deze positieve ervaringen meer zelfvertrouwen krijgt en dat wij ook weer vertrouwen hebben in hem en in onszelf.
Al met al een goed begin dus!
We hopen dat dit zo blijft!
Groetjes

Voor de volgers weer de laatste nieuwtjes.
Carnaval was leuk geprobeerd haha!
We zouden dit jaar na de optocht naar een andere locatie gaan waar het, zoals men ons vertelde, wat minder druk zou zijn.
Zo gezegd zo gedaan.
Direct bij binnenkomst begon het offensief van onze zoons: “het is hier niet leuk, het is hier te druk, waarom moeten we hier naar toe, het is hier ECHT NIET leuk”, en last but not least “wat moeten we hier doen?”
Tja, het kwartje viel dus snel, en in een mum van tijd zaten we weer in de auto terug naar huis.
Daar slaakte beide jongens een zucht van verlichting, hèhè we gaan tenminste gewoon naar huis.
Jelle was zaterdags alsnog ook geveld door de buikgriep en ik kon me dus voorstellen dat hij liever thuis wilde zijn.
Wat betreft Tom hoef ik waarschijnlijk jullie echt niet uit te leggen waarom voor hem dit soort dingen verschrikkelijk zijn!
Gelukkig mochten de kinderen die avond bij mijn zus logeren zodat wij wel een avondje carnaval konden gaan vieren in den Bosch.
De rest van de vakantie is relaxed verlopen alleen op dinsdag was er voor Tom een moeilijk moment.
Hij had zelf met een begeleidster van Z-care de afspraak gemaakt om die middag naar haar toe te gaan.
Net voordat hij zou vetrekken viel een van zijn lievelingsvliegtuigjes kapot en dat zorgde zoals hij het zelf omschreef bij hem voor een “rothumeur”.
Dit hield in dat hij op de bank zat en weigerde om naar Z-care te gaan.
Ik heb hem gezegd dat hij een afspraak had en dat hij die diende na te komen en dat ik na 5 minuten van hem verwachtte dat hij klaar zou zijn.(duidelijk genoeg toch?)
Na de 5 minuten zei ik hem dat we zouden gaan(ik zag al wel aan hem dat het niet zou lukken maar ja, je doet of je neus bloedt en brengt het vooral zo neutraal mogelijk dat is nu eenmaal de beste manier)Tom weigerde weer te gaan.
Ik stelde dat wanneer hij niet zou gaan hij de tijd die hij anders daar zou zijn op zijn kamer zou doorbrengen.
Het maakte geen indruk op Tom, “Ik doe geen van beide”zei hij met een enigszins triomfantelijke stem en bleef voor zich uit staren.
Ai, wat nu? Dacht ik, nu komt het er op aan dat ik wel op de juiste manier handel, maar ja wat is nu de juiste manier???
Ik bedacht me hoe ze dat op Herlaarhof aanpakte met Tom en ineens schoot het me te binnen!!
Met een uitgestreken gezicht zei ik hem dat hij de tijd die hij nu beneden bleef er later boven bij zou komen.
Het werkte!!
Tom stond op, vertelde me nog wel even in het voorbij gaan dat ik het alleen maar erger maakte, maar liep wel naar zijn kamer.
Yes!! het klinkt misschien simpel maar het was voor mij een hele overwinning!
Er was geen groot conflict ontstaan, Tom deed wat er van hem verwacht werd, en ik behield de regie en het overwicht.
Voor alle partijen heel bevredigend dus.
Toen de tijd bijna voorbij was ben ik naar Tom’s kamer gegaan.
Ik klopte en mocht niet binnen maar kreeg de melding dat ik over een kwartier terug mocht komen haha! Ja, dat kan natuurlijk ook..
Na die tijd riep hij me en hebben we er over gepraat, daarna mocht hij weer naar beneden.
Voor de rest is het vooral gezellig geweest in de vakantie…morgen begint school weer!