We hebben weer een gesprek gehad met de behandelcoordinator van de groep.
Het belangrijkste onderwerp voor ons was school.
Zo lang Tom intern is, gaat hij naar de Zwengel, de school  die verbonden is aan Herlaarhof.
We zijn zo ontzettend blij dat Tom nu eindelijk tot werken komt, dat we hopen dat hij daar zijn basisschool af kan maken.
Wanneer Tom gedurende aankomend schooljaar terug naar huis zou komen is het niet zeker dat hij als externe leerling op de Zwengel zou kunnen blijven.
In het ergste geval zou hij weer naar een andere school moeten.
Dat zou dus een hele vervelende situatie worden….
Dit schooljaar starten ze op de Zwengel waar ook voortgezet onderwijs zit, met een cluster 4 klas op HAVO/VWO nivo.
We hebben aangegeven dat wij heel graag zien dat Tom daar in zou stromen.
Na de vakantie, begin September, is er een breed overleg waar iedereen dus ook school bij aanwezig is, om te kijken hoe we verder gaan.
Dan zal er ook meer duidelijkheid zijn of Tom als het nodig is een externe plaats kan krijgen voor het basisonderwijs en kunnen we met de lerares bespreken of Tom in aanmerking komt voor de HAVO/VWO klas.
Hopelijk pakt het allemaal goed uit en kan hij daar naar school blijven gaan!
In ieder geval zou het ons wel rust brengen om dat te weten.
Verder hebben wij aangegeven dat we niet willen dat Tom ineens volledig naar huis komt, wij zouden graag een tijd een tussenvorm hebben zodat iedereen rustig in de nieuwe situatie kan groeien.
Gelukkig is dit mogelijk door bijvoorbeeld een tijd gebruik te maken van de dagopvang die Herlaarhof ook bied.
Job zit weer helemaal goed in zijn vel nu de stres van school over is.
Hij geniet van alle aandacht die hij nu als enige krijgt tijdens de uitstapjes in de vakantie!
We merken dat we allemaal nog steeds bezig zijn met tot rust komen.

Vorige week dinsdagavond kregen we een telefoontje van de groep van Tom.
Tom had hoge koorts en was ziek.
De bedoeling is dan dat je de kinderen ophaalt, en thuis houd tot ze weer opgeknapt zijn.
Zul je net zien dat ik woensdag moest werken terwijl ik normaal altijd vrij ben…
Gelukkig waren mijn ouders en mijn zus bereid om Tom overdag op te vangen.
Ik had zelfs het idee dat oma het stiekem wel leuk vond dat Tom een dagje bij hen was.
Zo gezegd zo gedaan, Tom heeft een dagje bij de familie op de bank doorgebracht en donderdag was ik vrij dus kon hij thuis zijn.
Donderdagmiddag ging het gelukkig al een stuk beter en is hij zelfs meegegaan naar zijn oude school waar een feest was omdat er een leerkracht met de Vut ging.
Dat was dan wel weer even leuk voor hem.
Vrijdagochtend was de koorts weg en heeft Sander hem teruggebracht naar Herlaarhof.
Zelf hadden wij op donderdagavond een afspraak met alle ouders van de groep waar Tom in zit, om eens ongedwongen met elkaar te kletsen.
Het was bij een van de ouders thuis en het was erg gezellig.
Ik wist niet goed wat te verwachten, het zou ook kunnen zijn dat iedereen zou gaan klagen en daar had ik niet veel zin in maar het tegendeel was waar.
Iedereen was tevreden over de manier waarop de kinderen begeleid werden en hoe ze vooruitgang boekten.
Ik begreep wel dat er ouders waren die niet hadden verwacht dat een opname zo lang kan duren en ik kan me voorstellen dat het dan zuur is wanneer je na 3 of 4 maanden te horen krijgt dat er nog eens eenzelfde tijd achteraan geplakt wordt.
Gelukkig hadden wij dat beeld al wel dan valt het weer mee.
Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat wij (en Tom) er al aan toe zijn dat Tom weer naar huis komt.
Wij beseffen nu pas goed hoe wij en ook Tom de afgelopen jaren onder druk hebben gestaan, en zijn nog aan het bijtanken…
Maandagavond hadden we een gesprek met de begeleidster van Tom en haar opvolgster.
De begeleidster die hij nu heeft gaat ander werk doen, wat wel jammer is, omdat we wel een klik met haar hebben.
Maar goed, nieuwe mensen nieuwe kansen.
De begeleidster gaf aan dat Tom nog steeds erg zijn best doet.
Groepsleiding ziet ook dat Tom bij nieuwe of andere situaties sterke aansturing nodig heeft, en dat die aansturing nodig zal blijven.
Wat dat betreft zal er altijd een zekere druk blijven bestaan binnen het gezin.
We hebben afgesproken dat we binnenkort gaan beginnen met ouderparticipatie om dit soort dingen te gaan oefenen.
Voor Job was afgelopen week spannend het was nog niet bekend of zijn huidige groep bij elkaar zou blijven en welke leerkracht hij volgend jaar zou krijgen.
Job was erg bezorgd dat hij niet bij zijn vrienden in de klas zou komen maar gelukkig blijft de klas bij elkaar en krijgt hij ook nog de leerkracht die hij graag wilde.
Verder hebben allebei de jongens een goed rapport, Job is bij een aantal vakken goed omhoog gegaan en Tom heeft voor het eerst in zijn leven een goed rapport!
Allebei over naar de volgende groep: Job naar 7 en Tom naar 8!

Jongen doet zich voor als luchtvaartmagnaat

AMSTERDAM – Een 17-jarige Engelsman heeft zich zes maanden voorgedaan als eigenaar van een luchtvaartmaatschappij. In die gedaante voerde hij gesprekken met onder andere het vliegveld in New Jersey, voor het opzetten van een nieuwe luchtvaartroute. Dat schrijft de Telegraph zondag.

De jongen, die handelde onder het pseudoniem Adam Tait, kreeg het voor elkaar een tweede bespreking te regelen met de baas van het vliegveld. Ook benaderde hij meerdere grote maatschappijen om een franchise overeenkomst af te sluiten. Hij gebruikte hierbij verschillende namen aan de telefoon en in e-mails om de impressie te wekken dat hij met een team werkte.

Ontmaskerd
De tiener werd uiteindelijk ontmaskerd door journalisten die een rapportage over zijn bedrijf verdacht vonden.

De jongen leidt aan een vorm van autisme en weet alles over luchtvaart. De politie zal hem vanwege zijn handicap niet vervolgen.

Toekomst
Sommige bedrijven die zijn benaderd door de jongen zijn nog steeds geïnteresseerd in zijn ideeën. Zij bekijken nu de mogelijkheden om deze uit te voeren.

Ondertussen zijn we alweer 2 weken verder en de berichten blijven positief.
We merken thuis ook dat Tom rustig en vrolijk is en heel goed in zijn vel zit!
Hij heeft het ondertussen enorm naar zijn zin op de groep, hij speelt veel met zijn groepsgenoten en is druk met de liefde bezig.
Wat fijn dat hij dit soort dingen nu ook mag ervaren, voorheen had hij weinig en moeizaam contact met kinderen, nu in deze veilige omgeving kan hij dus naar hartenlust experimenteren en leren.
Waarschijnlijk heeft hij voor het eerst het gevoel ergens bij te horen en hij zit vol verhalen over wat hij allemaal beleeft met zijn groepsgenoten.
Met het telefonisch contact was het afgelopen week zelfs zo dat hij snel wat vertelde en na een paar minuten vroeg of Sander nog wat te melden had omdat hij anders liever verder ging met tikkertje spelen.
Toen ik vorige week met hem bij de arts moest zijn voor controle, schreef hij op een van de schoolborden die in de gangen van Herlaarhof hangen: Tom♥ en aan de andere kant van het hart schreef hij de naam van zijn groep.
Tja, wat kun je als moeder nog meer wensen dan dat je kind gelukkig is….
Eindelijk durf ik uit te spreken dat dit misschien wel de juiste hulp is, eindelijk zie ik weer een vrolijk opgewekt kind, eindelijk een school waar het lijkt te gaan lukken en last but not least eindelijk kan ik het los gaan laten……
Uit het laatste gesprek met de mentor van Tom kwam wederom naar voren dat hij alles goed en snel oppakt en serieus met zijn leerdoelen bezig is.
Zij vinden het zeer snel gaan.
Ik maak daarbij de kanttekening dat ik niet goed in kan schatten hoeveel de begeleiding van hoogbegaafdheid afweet en dat ik denk dat ze wellicht niet doorhebben dat Tom van daar uit snel kan schakelen.
Nu hij zo goed in zijn vel zit zal hij daar hopelijk ook meer gebruik van kunnen maken.
Eten blijft lastig, Tom had eerst vegetarisch avondeten omdat hij bijna geen vlees lust.
Probleem is dan alleen dat hij vanuit de centrale keuken dan ook gerechten zoals pasta met linzen en artisjokken kreeg.
Daar liep het natuurlijk op vast haha dat zijn geen dingen die kinderen lekker vinden!
Nu is afgesproken dat Tom gewoon met de pot mee eet en dat hij wanneer hij het vlees niet lust dat mag vervangen door extra groenten of granen.
Tom zei gisteren zelf dat dit beter ging, dus ik ben benieuwd.
School had voor het eerst de druk een beetje opgevoerd en daar had Tom wel meteen op gereageerd dus het is ook niet zo dat alles nu in een keer wonderbaarlijk opgelost is maar ik heb de hoop dat hij nu hij zo goed in zijn vel zit dat hij ook daar aan zijn problemen kan werken en een modus kan vinden die voor alle partijen acceptabel is.
Thuis zijn we bezig de regels aan te scherpen en ons wat strakker op te stellen naar Tom en Job toe hetgeen vooral voor mij lastig is omdat ik de neiging heb om voor de lieve vrede dingen door de vinger te zien en de kinderen (te veel?) inspraak te geven.
Gelukkig gaat dat Sander beter af en vinden we onze draai daarin wel.
De mentor van Tom zag op dit moment ook geen rede om ouderparticipatie op de groep in te zetten omdat zij ziet dat wij op eigen initiatief al veel dingen oppakken en daarmee thuis aan de slag gaan.
Woehaa toch een compliment wat we in onze zakken mogen steken…
Tom heeft inmiddels een heus kaartenrek zoals die in winkels gebruikt worden op zijn kamer op Herlaarhof.
Hij had dit bij een groepsgenoot gezien en vond het een leuk idee, het kaartenrek is ondertussen al aardig gevuld, iedereen die de moeite heeft genomen om wat op te sturen, bedankt, het wordt enorm gewaardeerd!
Job is op het moment erg tegendraads en vind de meest dingen “boeiend” en “lekker belangrijk”.
We zijn druk bezig iets te vinden wat we als strafmaatregel kunnen gebruiken wanneer hij over de schreef gaat.
De meeste consequenties die we hem nu hebben gegeven lijken hem weinig te deren en hebben dus ook weinig effect zodat hij vrolijk na het eten naar zijn kamer vertrekt om daar te blijven tot hij moet slapen en zonder mokken mee gaat wanneer hij uit school niet af mag spreken.
Ik denk dat we ons maar eens op de pc en gameboy gaan concentreren eens kijken of dat werkt haha.
Verder vind Job het wel prima zonder Tom om hem heen.
Vorige week vroeg hij me wanneer Tom weer naar huis komt.
Ik vertelde dat we in juli de eerste evaluatie hebben van de leerdoelen en dat er dan weer bijgesteld wordt voor weer 3 maanden en zo wordt er telkens gekeken hoe de ontwikkeling van Tom loopt en wanneer hij naar huis terug komt.
Job stelde voor dat Tom beter op Herlaarhof kan blijven wonen, tenslotte zo beredeneerde hij, heeft hij het naar zijn zin en gaat het nu beter met hem, daarbij vond Job dat het voor hem wel fijn en rustig is als Tom er niet is.
Ja, dat is dan de eerlijke wijsheid van een kind!

Alweer 2 weken later en de berichten zijn nog steeds hetzelfde.
Nog steeds goed nieuws dus!
Tom heeft het op dit moment goed naar zijn  zin op de groep en we zien wanneer hij thuis is dat hij rustiger op dingen reageert en bijna alles zelf oplost.
Geweldig dus, dit hadden we niet durven hopen!
De rest van het gezin begint zijn draai te vinden en zijn eigen activiteiten weer op te starten.
Er wordt weer volop gesport, we komen weer toe aan op visite gaan bij vrienden, er blijven kinderen logeren, en iedereen is relaxed, wat willen we nog meer…