Vakanties blijven lastig voor Tom, vooral omdat het dan onduidelijker is wat er allemaal kan gaan gebeuren.
Ondanks dat ik trouw ’s avonds op zijn schoolbord schrijf wat er de volgende dag gaat gebeuren blijft het soms moeilijk.
Nu moet ik zeggen dat ik het door de dag heen niet eens zo sterk merk, het zijn meer de dingen die hij altijd als vervelend of lastig ervaart die dan ineens weer meer energie en creativiteit van mij vragen.
Een voorbeeld is het nagels knippen, waarover ik al eens eerder uitgebreid heb geschreven, dit is nu weer ineens een probleem.
Nou ja probleem, ik word geacht na elke nagel Tom aan te kijken waarna hij me verblijdt met een lach of me een vernietigende blik toewerpt al naar gelang ik volgens zijn maatstaven wel of niet goed geknipt heb.
Ik tel dan maar weer tot 10 en speel het spel braaf mee want ik weet uit ervaring dat wanneer ik dat niet doe het knippen nog veel langer gaat duren en zelfs kan uitmonden in een ware strijd oftewel een boos kind wat zich helemaal niet meer laat knippen.
Vanavond was ik dus aan het knippen en ik merkte dat Tom last had van de geluiden die Job, die uitgebreid aan het duiken was in bad produceerde.
Ik was al aan het bedenken hoe ik dit op een leuke manier kon oplossen toen Tom me voor was en tegen Job riep:”als je nu eens je hoofd onder water steekt en duizend keer blub,blub,blub zegt!”
Tot mijn verbazing stak Job meteen zijn hoofd onder en begon onverstaanbare klanken uit te stoten die waarschijnlijk van oorsprong als blub moeten hebben geklonken.
Ik keek Tom aan en moest er wel om lachen.
Tom lachte ook en verkondigde vastberaden:”Zo, die is wel even bezig.”
Nou, Tom had de woorden nog niet uitgesproken of Job kwam weer boven en riep trots:”Ik heb blub blub blub gezegd en daar achter aan  zei ik duizend keer!”
Tja, daar had Tom niet van terug en omdat Job en ik dubbel lagen van het lachen zag hij er toch ook wel de humor van in!!
Tja, af en toe is zijn kleine broertje net zo gehaaid als hij zelf is….
Nog een voorbeeld is stofzuigen.
Zodra de stofzuiger aangaat gaat bij Tom de volume knop ook open.
Niet dat hij dan harder gaat praten want dat zou ik volkomen begrijpen, nee, hij maakt zo ongeveer hetzelfde geluid als de stofzuiger zelf!
Het grappige daarvan is dat hij het zelf helemaal niet in de gaten heeft dat hij dat doet, het lijkt een reactie die hem als het ware overkomt.
Wanneer ik hem er op wijs dat hij geluid maakt stopt hij er ook meteen mee om er vervolgens 20 seconde later weer vrolijk mee verder te gaan.
Hij lijkt er zich totaal niet bewust van te zijn!
Bij wijze van test heb ik eens de stofzuiger een paar keer aan en uit gezet en ja hoor Tom stopte wanneer ik de stofzuiger uitzette en begon weer toen ik hem aanzette.
Ik moet zeggen dat ik nog steeds het plan heb om dit eens vast te leggen op film het is gewoon komisch om te zien en te horen.
Maar goed uit humaan oogpunt heb ik dus bedacht dat ik stofzuig wanneer Tom en job op school zijn.
Dat gaat dus prima behalve in de weekenden en de vakanties dan gebeurd het toch wel eens dat ik de stofzuiger pak gewoonweg omdat het dan echt nodig is dat ik toch een keer het huis schoonmaak.
Vorige maand heb ik een andere stofzuiger gehaald die stukken minder lawaai maakt, in de ijdele hoop dat dit voor Tom en ons minder hinderlijk zou zijn, maar helaas, vanochtend toen ik nog maar net mijn voet van de aan-knop had gehaald hoorde ik Tom al weer “meezingen”.

Het vervoer naar het CCL is enigszins opgelost.
Elke donderdag bel ik met de taxicentrale of er plaats is voor Tom om mee te rijden.
Op de ochtenden is er vrijwel altijd plaats en soms ook op de middag.
Waarom er geen vaste afspraken over gemaakt kunnen worden is mij niet geheel duidelijk maar goed, als dit de manier is waarop ze het bij het taxibedrijf willen dan bel ik wel braaf elke donderdag……
Vermoedelijk is er een plaats gereserveerd en is er een kind wat daar dan op de vrijdag- ochtenden geen gebruik van maakt en wil de taxi daarom geen vaste toezegging doen.
Nou ja in ieder geval scheelt het mij een hoop tijd en die kan ik dan in Job investeren.
Ik merk wel dat het meer tijd in Job investeren al wat vruchten begint af te werpen, hij is nu wat opener en ik zie hem ook meer lachen en plezier hebben en minder mopperen en huilen.
Gelukkig hoor ik hem op dit moment ook wat minder vaak roepen dat alles de schuld is van Tom en dat die altijd alles verpest.
Naar mijn idee ervaart Job dit dus op het moment wat minder, voor zover ik het kan observeren is het ook stukken minder want Tom zit nu goed in zijn vel en dat merken we met het hele gezin heel goed.
Nog steeds genieten dus!!!
Vorige week was de begeleidster van IE-Quest ziek en dat kon ik thuis goed merken.
Tom was veel onrustiger en zocht weer veel vaker zijn en mijn grenzen op… zo heb je dan meteen weer in de gaten dat het ook echt hard nodig is dat er een intensieve begeleiding ingezet is.
Ja, ik moet eerlijk toegeven dat ik al een beetje verwend was doordat alles tot nog toe zo vlekkeloos verlopen was….je went er zo snel aan ….dan is het wel goed dat je af en toe even teruggefloten wordt.
Maar ik moet zeggen dat het spreekwoordelijke emmertje wat bij mij vaak dreigde over te lopen nu nog maar halfvol zit en dat betekend dat ik wat meer ruimte heb om te incasseren als dat nodig mocht zijn!

Vandaag staan we met een foto in de krant bij een stukje van de provincie Brabant!
Een paar weken geleden was het busvervoer hier gratis en daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt!
We hadden twee neefjes te logeren en zijn dus de volgende ochtend met zijn zessen op de bus gestapt, hadden we meteen iets leuks te doen, nou ja leuk, in ieder geval was het anders, omdat we normaal geen gebruik maken van de bus maar van de auto.
De kinderen vonden het wel interessant en vooral het knopje waar je op moet duwen als je uit wil stappen was in trek.
Niet handig als je meerdere kinderen hebt en maar een keer gebruik hoeft te maken van het knopje….en dan nog alleen op de terugweg.
Maar het probleem werd al snel door de kinderen zelf opgelost want er werd besloten dat Job en het oudste neefje samen met mij een halte eerder dan de rest van het gezelschap uit zouden stappen zodat er in ieder geval twee kinderen op de rode knop mochten duwen.
Voordat dit alles plaatsvond zijn we op de heenweg naar het station in den Bosch gegaan en daar uitgestapt (zonder knopje dus haha want de bus stopt daar vanzelf…)
Waarschijnlijk zagen we er met die vier kinderen uit als een braaf en modaal gezin.
We werden dan ook aangesproken door een journalist die vroeg of hij ons wat vragen mocht stellen over het (gratis) openbaar vervoer.
Nou ja, dat mag altijd dus we hebben keurig zijn vragen beantwoord.
Na het korte interview bleek dat het ook de bedoeling was dat we op de foto zouden gaan.
Leuk idee…. Vooral met vier kinderen die alle vier zelf willen bepalen op welke plaats ze willen staan en een fotograaf die daar zijn eigen ideeën over had!
Maar goed na wat heen en weer geschuif en enige bemoeienis van Sander en mij is het goed gekomen en staat er dus vandaag een keurig plaatje van een doorsnee gezinnetje in de krant.
Jammer alleen dat ze het interview hebben weggelaten er staat nu alleen een stukje tekst bij dat er onderzoek komt naar gratis busvervoer in Nederland.
De foto van ons heeft niet echt toegevoegde waarde, (behalve dat mijn kinderen de krant apetrots mee naar school hebben nu) dus ik kreeg op het schoolplein ook al de vraag wat onze foto bij het stukje deed haha!
Waarschijnlijk voor “ the five minutes of fame” die iedereen heeft.
Mwah dan had ik die journalist wel heel andere dingen willen vertellen…….

Afgelopen maandag hebben we overleg gehad op school.
Iedereen die aan tafel zat was het er over eens: Het gaat goed met Tom!!
Natuurlijk zijn we pas een paar weken onderweg in het nieuwe schooljaar en moeten we afwachten of deze trend zich voortzet maar vooralsnog ziet het er rooskleurig uit.
Elke dag behandeld IE-quest ( een bureau gespecialiseerd in begeleiding van hoogbegaafde kinderen) in de tijd dat zij Tom begeleiden op school een aantal vakken en vervolgens gaat Tom daarna in de klas hier zelf mee verder.
De algemene lessen volgt hij met de groep mee en ook dit gaat heel goed, Tom stoort de groep niet en neemt voor zo ver ik begreep actief deel aan deze lessen.
Thuis merken we ook heel goed dat Tom prima in zijn vel zit, zijn creativiteit is weer terug en hij staat open voor alles om hem heen.
Ook merken we dat hij op dit moment een hoop emoties aan het verwerken is die er voorheen niet of moeilijk uit kwamen.
Hij kan er af en toe zelfs met mij over praten! Super dus!
Verder is de omgang met andere kinderen enorm verbeterd, Tom kan zich veel beter inleven en daardoor nu ook echt met andere kinderen spelen zonder dat het escaleert.
IE-quest komt nu vier dagen in de week op school en de laatste dag, vrijdag gaat Tom naar het CCL (Centrum voor Creatief Leren) in Sterksel.
Dit laatste doet hem ook enorm goed en we willen het voorlopig ook zeker aanhouden.
Er is alleen een probleem wat betreft vervoer…….
Omdat het CCL geen school is valt het niet onder de verantwoording van de gemeente om voor vervoer te zorgen.
Onze gemeente heeft wel een soort gedoogbeleid en dat wil zeggen dat Tom als er een plaats vrij is in de taxi die kant op hij van deze plaats gebruik mag maken en dat de kosten voor ons zijn.
Op deze basis hebben we vorig jaar gebruik kunnen maken van het leerlingenvervoer en kon Tom dus met de taxi naar Sterksel heen en terug.
Dit jaar is het echter zo dat de taxi op vrijdag vol zit en Tom dus niet mee kan rijden.
We hebben diverse telefoontjes gepleegd naar het taxibedrijf maar er is vooralsnog geen mouw aan te passen helaas.
Wel hebben zij op donderdag een plaatsje, ik heb dit voorgelegd aan de mensen van het CCL en zij gaven aan dat het op donderdag erg druk is en dat de begeleiding voor Tom dan dus beduidend minder zou zijn.
Nu rijd ik zelf een keer en neemt mijn vader een rit voor zijn rekening maar dat hakt er behoorlijk in.
Je moet namelijk randweg Eindhoven hebben en daar staat nog al eens een file, buiten dat ben je wanneer alles meezit toch 50 minuten heen en 50 minuten terug onderweg.
Het houdt in dat je ’s ochtends om ongeveer 7.40 uur aan moet rijden en je rond 10.00 uur weer terug bent.
In de middag rijd ik rond 14.45 uur aan en ben ik om ongeveer 16.15 uur weer thuis.
Ik ben dus al dolgelukkig dat mijn vader het ook een keer wil doen……maar realiseer me ook dat ik dat niet elke vrijdag van hem kan vragen.
Mijn zus wil ook best eens rijden maar zij heeft zelf twee kinderen die dan ook ergens moeten blijven.
Verder is het ook zo dat Job dus elke vrijdag ergens ondergebracht moet worden of dat hij verplicht mee moet om Tom op te halen.
Jammer voor Job want het zou zo fijn zijn voor hem wanneer hij die vrijdagmiddag het huis en zijn moeder even voor zichzelf zou kunnen hebben….
We hebben al wat mensen gevraagd of ze misschien zin en tijd hebben om eens te rijden zodat we een pool kunnen vormen en iedereen maar af en toe aan de beurt komt maar tot nog toe heeft het helaas niets opgeleverd.
Bij deze doe ik dus een oproep aan iedereen die dit leest om eens mee te denken.
Weet je iemand die af en toe op vrijdag Tom zou willen vervoeren naar Sterksel, dit ligt net achter Eindhoven, of heb je een andere mogelijkheid waar wij nog niet aan hebben gedacht, laat het dan alsjeblieft weten!!
Uiteraard staat er een vergoeding tegenover wanneer iemand mee wil draaien in de pool.
Ik ben van plan om al onze familieleden,vrienden en kennissen een mailtje te sturen om deze column te lezen en mee te denken.
Er zullen ook mensen zijn die nog niet eerder op deze web-log zijn geweest en niet helemaal begrijpen waar het over gaat, kijk dan even in de linkerkolom daar staan wat linkjes en je kunt ook de columns teruglezen.
Op de startpagina van mijn web-log vind je een beknopte uitleg en ook in de collumn die staat onder maart 2006 en als titel heeft bijzonder kind in 2004 vind je informatie over de dingen die bij Tom spelen.
Iedereen alvast bedankt voor de moeite om deze oproep even te lezen!!!!

Het doet me altijd goed wanneer er complimenten uit een onverwachte hoek komen.
Zo waren we laatst op een feest waar een aantal mensen deze pagina wel eens blijken te bezoeken en op die manier dus een beetje op de hoogte zijn van wat er zo al reilt en zeilt bij ons in huis.
Het kan ook zijn dat ze af en toe wat horen van Sander of mij.
In ieder geval zijn er in de loop van de avond een paar mensen naar me toe gekomen om te vertellen dat ze bewondering hebben voor de manier waarop wij de dingen aanpakken, de precieze woorden weet ik niet meer, maar het was in ieder geval iets in die strekking.
Het is dan extra leuk wanneer er ook mensen bij zijn waarvan ik niet zou verwachten dat ze ons een beetje volgen en dus ook in zekere zin meeleven!
Ik moet zeggen dat het me heel goed deed om zo veel begrip te horen, al snel verkeerde ik dan ook in een jubelstemming en bedacht me al helemaal hoe mooi de wereld toch is en wat een mooie mensen er op rondlopen.
Lang mocht mijn jubelstemming helaas niet duren omdat er ook altijd weer andere mensen zijn die je wel weer even hardhandig de realiteit onder ogen laten zien….
In dit geval was het iemand waarbij ik keurig informeerde naar de gezinssituatie en hoe het met iedereen ging.
Het antwoord was dat het goed ging en ook met de kinderen.
Nou, dat is natuurlijk altijd fijn om te horen en dat vertelde ik de desbetreffende persoon dan ook.
Als reactie weidde mijn gesprekspartner nog wel even uit over een van de kinderen wat zich blijkbaar verveelde op de basisschool, gelukkig bleek ze wel verrijking en verdieping te krijgen maar dat was nog niet voldoende.
Tja, omdat ik natuurlijk vaker dit soort dingen hoor bij “lotgenoten” vroeg ik of er al eens gedacht was aan het overslaan van een klas als het kind zich echt zo verveelde.
Nou dat onderwerp had ik dus beter niet aan kunnen snijden….
Mijn gesprekspartner liet me op niet mis te verstane wijze weten dat dit absoluut niet de bedoeling was, kinderen dienden zich in de optiek van deze persoon aan te passen aan de maatschappij en niet andersom, het kind moest maar leren hier mee om te gaan en geen flauwe kul allemaal.
Tsja daar sta ik dan toch weer mezelf een beetje lullig te voelen….
Ten eerste voor dat kind wat zich dus klaarblijkelijk enorm verveeld en er niet op hoeft te rekenen dat dit de resterende basisschooltijd nog anders wordt en ten tweede voel ik me behoorlijk aangesproken omdat ik het wel nodig vind, de “flauwe kul”.
Ik weet dat het waarschijnlijk niet de bedoeling was van deze persoon om mij te kwetsen en dat het ook wat zegt over mij dat ik dat meteen persoonlijk opneem maar ja, ik ben ook maar een mens…..in ieder geval, ik geloof dat ik snel het gesprek heb beëindigd met de mededeling dat ik naar het toilet moest , altijd handig wanneer je op een feest een ander plekje wil zoeken, en ben bij terugkomst de dansvloer maar opgedoken.
Dus de wereld is weer niet zo mooi als ik gedacht had…maar niet getreurd de leuke dingen wegen altijd zwaarder dan de minder leuke dingen!