Je zou toch denken dat een verhuizing heel wat voeten in aarde zou hebben bij een hoogbegaafde met kenmerken van PDD-NOS.
Maar geheel tegen alle verwachtingen in heeft mijn zoon alles prima doorstaan en geen alarmerende tekenen van onrust, onduidelijkheid of wat dan ook vertoont.
Natuurlijk was er op school niets met hem te beginnen maar dat was vorig jaar ook in december en ik vraag me ook ernstig af of er überhaupt wel kinderen zijn waar je in december veel mee kunt beginnen…….
Ik heb op school aangegeven dat het misschien handig is als we volgend jaar in december meer uren vanuit het rugzakje inzetten zodat mijn zoon wat meer individueel begeleid wordt en de leerkracht wat meer wordt ontlast.
Aan die mogelijkheid hebben we geen van allen, mijzelf inclusief, gedacht en dat terwijl volgens mij het rugzakje daar nu juist voor bedoeld is!!!
Nu we twee weken in het nieuwe huis wonen durf ik dus met een gerust hart te zeggen dat de verhuizing geen noemenswaardige problemen heeft opgeleverd binnen ons gezin.
Je houdt met zo een kind toch overal rekening mee en zo zie je maar weer het kan ook wel eens meevallen.
Waarschijnlijk heeft het ook geholpen dat we alles rustig hebben gedaan en dat mijn man en ik op zijn tijd ook iemand via het PGB hebben ingezet om ons te ondersteunen met de kinderen.
Soms laten we iemand komen en gaan we er zelf even tussenuit.
Op school heeft onze zoon een kleine vooruitgang geboekt want de klassikale mondelinge opdrachten worden door hem nu meegedaan.
Juf vond het jammer dat het zelfstandig werken nog op niets uitloopt maar ik was helemaal gelukkig dat er een stapje vooruit is en wel dat hij af en toe klassikaal meewerkt.
Van die kleine stapjes vooruit krijg ik weer energie en het motiveert me weer om vooral door te gaan met het intensief volgen van zijn ontwikkeling.
Verder is hij de laatste tijd enorm vooruit gegaan op sociaal gebied en dat kost hem natuurlijk ook energie dus wellicht is dat een van de oorzaken waarom hij zijn werk op school niet kan maken.
Toch vind men het nodig dat er nadere onderzoeken komen om er achter te komen waarom mijn kind geen schriftelijk werk maakt op school.
Ik ben het daar volledig mee eens en hoop dat er creatieve oplossingen en handvaten uitkomen waar wij en school mee aan de slag kunnen.
Ik hoef niet nog eens te horen waar mijn zoon de kenmerken van heeft wat dat is zo ongeveer alles wat je maar kunt bedenken.
Dat dat allemaal al op papier staat zal de onderzoekers in het geheel niet weerhouden om het allemaal nog eens te testen want een mens en dus ook een onderzoeker moet toch bezig blijven….
Ik ben dus al weer twee weken aan het bellen geweest met allerlei instanties die multidisciplinaire onderzoeken uitvoeren.
Dit bellen kost mij dus meer energie dan een hele dag met mijn zoon doorbrengen terwijl hij slecht in zijn vel zit!!!!
Voordat je eindelijk de goede persoon te pakken hebt en ja, het is altijd maar een persoon binnen een organisatie die mijn vragen kan beantwoorden en die is eerst vrij daarna naar een begrafenis en vervolgens ziek……
Maar goed ik blijf gewoon elke dag bellen tot tenslotte de telefoniste wanneer ik mijn naam heb genoemd meteen weet te melden:”O ja de mevrouw die informatie wil over een multidisciplinair onderzoek!”

Mijn zoon is speciaal.
De meeste mensen hebben begrip voor een kind dat zichtbaar anders is maar wanneer je aan een kind niet meteen iets kunt ontdekken is dat begrip ver te zoeken.
Door ouders aan de schoolpoort wordt besloten dat ik mijn kind niet kan opvoeden en in winkels dat ik mijn kind wel eens een draai om zijn oren mag geven in plaats van voor de vijfde keer iets uitleggen wat hij niet begrijpt.
Op sociale gelegenheden vind men dat ik niet zo veel mijn kind in de gaten moet houden en dat ik echt niet op al zijn vragen antwoord hoef te geven.
Zeer zeker hoef ik niet meer aan een kind van bijna zeven uit te leggen dat hij geen andere kinderen mag slaan want daar ben ik dan opvoedkundig gezien veel te laat mee.
Soms laat ik de mensen maar praten maar regelmatig neem ik wel de moeite om uit te leggen wat er aan de hand is.
Ik heb een kind met een hoog IQ, dat op de gedane test verbaal zeer hoog scoort en performaal (is handelend vermogen) bovengemiddeld scoort dus is er een grote kloof tussen deze twee.
Zijn verbale vermogen is vele malen groter dan zij performale vermogen.
Mijn zoon vertoond gedrag wat sterk doet denken aan PDD-NOS maar zo schrijft de psychiater in zijn rapport ” niet alle kenmerken wijzen eenduidig in die richting.”.
Een zoektocht door literatuur en op Internet levert mij vervolgens ook nog de informatie op dat het ook zo kan zijn dat bij hoogbegaafden (onterecht) PDD-NOS als diagnose wordt gesteld terwijl hun gedrag puur te maken heeft met hun begaafdheid en het niet snappen van de wereld om hen heen doordat zij de dingen anders zien en beleven dan de meeste mensen.
Volgens de externe begeleider van school mag ik officieel mijn kind niet hoogbegaafd noemen maar zou de definitie participeel hoogbegaafd moeten zijn, dit omdat zijn sociale gedrag vaak niet volgens de in onze samenleving geldende normen is.
Verder denken de hulpverleners ook aan concentratiestoornissen oftewel ADD.
Tja, dat leg je niet zo maar even uit op een gezellig feestje….
Als nu meerdere van bovenstaande zaken met zekerheid was geconstateerd zou het misschien iets makkelijker zijn, maar het punt is dat alleen het hoge IQ met zekerheid is vastgesteld.
Het is al een kunst om alle bovenstaande zaken uit te leggen aan iemand die er nog nooit van heeft gehoord en het is dan extra ingewikkeld om ook nog eens te vertellen dat mijn zoon alleen gedeeltes van deze problematiek heeft.
Ik zie mensen denken: Heeft ie het nu wel of heeft ie het nu niet???
Vervolgens heb ik zelf het idee dat mensen ook twijfelen aan mijn verstand………
Soms is het dus gemakkelijker om te zeggen dat hij PDD-NOS heeft dan uit te leggen dat niet alle kenmerken eenduidig in die richting wijzen.
Tenslotte is PDD-NOS al een vorm van autisme waarbij de persoon, als ik het goed begrepen heb, niet alle kenmerken van autisme vertoont.
In feite vertoont mijn zoon dus niet alle kenmerken om tot de groep die niet alle kenmerken heeft te behoren…….
Kom daar zelf nog maar eens uit!

http://www.perron-3.nl/cultureel/5/agenda/10/09-juni/het-hoofdkwartier

Voor wie interesse heeft:

In Rosmalen is op dit moment een tentoonstelling over autisme.

Er is ook een Multi-media gelegenheid waarin je zelf kunt ervaren hoe het is om autisme te hebben.

Via bovenstaande link vind je informatie.

Afgelopen week was Job ziek.
Het vreemde was dat we weinig aan hem konden merken, hij voelde niet warm, was niet hangerig en had een goede eetlust.
Nu is het bij Job altijd moeilijk om er goed achter te komen wat er bij hem speelt maar dit keer verdacht ik hem er ernstig van schoolziek te zijn.
Ik maakte met hem de afspraak dat hij naar school zou gaan en dat juf mij mocht bellen als het niet goed zou gaan.
Op school heb ik het zo ook aan de juf uitgelegd maar daarbij de kanttekening gemaakt dat ik dacht dat er wat anders speelde.
Rond 11 uur werd ik gebeld door school of ik Job wilde komen halen.
Op school aangekomen bleek hij aangegeven te hebben zich helemaal niet lekker te voelen, hij had hoofd- en buikpijn.
Juf had Job apart genomen en hem uitgelegd dat er twee soorten ziek zijn.
De eerste is dat je een lichamelijke ziekte hebt en de tweede is dat je psychisch ziek bet en daar uit voortkomend kun je lichamelijke klachten krijgen.
Job kreeg van haar de opdracht om na te denken welke van de twee bij hem het geval was.
Ine eerste instantie was Job er verzekerd van dat hij alleen een verkoudheid had maar naarmate de dag vorderde veranderde hij van mening.
Met het naar bed gaan vertrouwde hij me toe dat hij misschien toch wel last had van psychisch ziek zijn.
Daar zijn we samen over in gesprek gegaan.
Job vertelde dat hij het wel heel saai vind op school, echt goede voorbeelden kon hij niet geven verder als: “veel werkjes zijn saai”kwam hij niet.
Overigens vind Job het thuis ook saai, hij tekent aan dat hij niets heeft om mee te spelen haha!
Naar mijn idee krijgt Job dan ook nog steeds niet genoeg uitdaging aangeboden op school.
Alweer hoor ik van de juf dat er andere kinderen in Job’s klas zijn die extra uitdaging krijgen, kinderen die leergierig zijn en zelf aangeven dat ze extra werk willen maar waarvan niet bekend is of ze hoogbegaafd zijn.
Hetzelfde verhaal als een paar maande geleden met het extra rekenclubje waar Job pas na flink aandringen van onze kant in mocht…..
Nu dus weer zo’n voorbeeld pffff maar weer sterk aangedrongen bij de juf dat Job toch echt ook baat heeft om mee te doen aan dit soort activiteiten.
Het bevestigt alleen maar weer eens dat juf er zelf niet echt in geloofd!
Juf maakt zich wel net als wij bezorgd om het zelfbeeld van Job, tja dat is lastig en zeker waneer een leerkracht er niet helemaal in geloofd en blijft zeggen dat job “het niet laat zien”.
Daar kan een kind best “ziek”van worden.
Op mijn verzoek wil ze nu wel gaan proberen om Job eens werk uit groep 6 aan te bieden, dat al fijn.
Het is ook echt niet zo dat ze niet wil, het blijkt alleen maar weer dat ze niet snapt wat hoogbegaafd is en al zeker niet het verschil ziet tussen een hoogbegaafd en intelligent kind.
Dus…. Aan mij weer de blijde taak om alle mogelijkheden te zien en voor te kauwen.
Ha, leuk dat takenpakket, moeder, (pedagoog, psycholoog,?) het opvangen en telkens blijven motiveren van gestreste leerkrachten en het continu aanreiken van ideeën hoe ze het kunnen doen(minstens een keer per week een gesprekje tussendoor met een van de leerkrachten) en daarbij het evenwicht te vinden tussen wat ik (voor mijn kinderen) wil en het proberen de leerkrachten niet te veel voor het hoofd te stoten….met al mijn wensen.
En natuurlijk niet te vergeten de boel thuis en op het werk draaiende houden, ach jullie lezen het weer, ik hoef me niet te vervelen!