Jij bent te moe en kunt niet meer
Loopt doelloos rond en dat doet zeer
Over de grens dan maar heen
uiteindelijk sta ik echt alleen
Sluit mijn ogen oren dicht
Binnenin is er nog licht
De confrontatie valt te zwaar
Elk woord elk gebaar
Er is geen uitweg meer voor mij
geen troost geen samen en geen jij
verscheurd, verdriet, ik schreeuw het uit
en dat ebt weg tot geen geluid
waar is de basis, de veiligheid
gaan we het niet redden, voor altijd?

In de vakantie hebben we Tom laten testen bij een kinderpsycholoog.
Dit om een goed beeld te krijgen van zijn sterke en zwakke kanten zodat de nieuwe school weet waar ze op in moeten steken.
De test duurde een ochtend.
Bijzonder was dat Tom de mevrouw die de test bij hem af nam geen hand wilde geven, ik weet dat aanrakingen voor autistische mensen vaak moeilijk zijn maar ik heb niet eerder meegemaakt dat Tom iemand geen hand wilde geven.
Toen ik Tom op kwam halen kwam hij met een boos gezicht uit de testruimte gelopen.
Oeioei dacht ik, dat is niet goed gegaan….
De mevrouw riep me ven binnen en legde uit dat ze het min of meer expres zo ver had laten komen bij Tom zodat ze zelf kon ervaren hoe Tom blokkeert.
Nou dat was goed gelukt!
Ik riep Tom bij me en vertelde dat het een onderdeel van de test was dat ze de vragen zo moeilijk maken dat iemand in de war of boos raakt.( In Tom’s geval was dit doorvragen op persoonlijke dingen zoals gevoel)
Daar kon Tom wel weer de humor van inzien en er hartelijk om lachen, gelukkig konden we dus weer opgewekt de deur uit.
Wel handig dat ik sommige dingen bij Tom wel goed aanvoel en er dan een leuke draai aan kan geven voor Tom en zijn omgeving.
Humor slaat bij Tom vaak heel goed aan en kan hem dan uit een negatieve spiraal halen.
Na een week of 2 mochten we op gesprek komen als toelichting op het verslag dat gemaakt was naar aanleiding op het onderzoek.
Het meest bijzondere wat naar voren kwam uit het verslag was dat de verbaal-performaal kloof geheel weg was(??) En dat hij wat lager scoorde op intelligentie.
Gaande het gesprek bleek ook hoe dat laatste ontstaan was, Tom blokkeerde op een paar onderdelen van de test vooral het gedeelte waar hij zinnen af moest maken als “het leukste wat ik ooit heb meegemaakt heb is:” Ik heb een hekel aan” mijn vervelendste moment was:”Tom kan hier niets mee en gaf dus geen antwoord.
Geen antwoord telt als lage score en vandaar dat de test wat lager uitviel.
Ook weigerde hij iets een tweede keer te bekijken bv. Een puzzel waar hij een stukje op zin kop had liggen, dat had hij anders kunnen corrigeren maar Tom is daar rigide in en laat het werkje zoals hij het de eerste keer heeft gemaakt.
Afijn, al met al niet zo heel interessant de vraag van ons was meer: kunnen jullie ons ook tips en adviezen geven bijvoorbeeld wanneer Tom blokkeert.
Helaas dat konden ze niet….Tom stond zelfs in hun top 5 van meest bijzondere kinderen ooit getest vanwege de manier waarop hij zijn test gemaakt had, zij vonden het erg moeilijk om hem te motiveren en hadden het er zelfs nog in een bespreking over gehad.
Ja haha, Leuk zo’n top 5 of zoals de psycholoog het ook uitdrukte: “voor ons zijn zulke kinderen de krenten in de pap”maar wat hebben we er aan als ze verder geen hulp kunnen bieden…. Story of Tom’s life….
Maar goed dat wij zo niet denken en door blijven zoeken naar oplossingen om ons en zijn leven aangenamer te maken!

Ja, ik weet het, het is lang geleden dat ik geschreven heb…
Aangezien er nu mensen gaan bellen haha heb ik vanavond tijd vrij gemaakt om weer eens wat op de site te zetten.
Het gaat nog steeds goed met Tom op school!!
Heerlijk om te ervaren dat de mensen van school buiten de kaders willen en kunnen denken.
Ook al gebeurt er wel eens wat minder leuks, ze blijven(tot nu toe) positief en zien de leuke kanten van Tom.
Wel is het zo dat de juf aangaf dat ze zich toch wel enigszins verkeken had op de problematiek van Teun, ze had niet verwacht dat de begeleiding zo intensief zou zijn.
Ik ben ook trots op Tom, vanuit een situatie waarin hij helemaal was vastgelopen in het onderwijs is hij vrijwel meteen hele dagen naar school gegaan en kan het redelijk volhouden!
Tot nu toe is hij 3 keer geblokkeerd in de ochtend met naar school gaan.
Hij “stapt met zijn verkeerde been uit bed” en wil dan helemaal niets dus ook niet naar school.
Afspraak met school is dat we hem dan toch brengen (dat doen we dan zelf, de taxi is geen optie) en dat we school even bellen.
Dat gaat als volgt in zijn werk: Tom blokkeert en geeft aan niet naar school te willen.
Wij blijven neutraal en zeggen dat hij naar school moet en dat hij leerplichtig is.
Tom geeft dan meestal aan dat hij denkt dat het niet gaat lukken en is dan vaak boos/verdrietig en kruipt in een hoekje van de bank.
Dar blijft hij zitten en doet niets meer.
Wij geven dan aan dat we hem wanneer hij niet met de taxi gaat zelf brengen en vragen hem zijn schoenen en jas aan te doen.
Verder vragen we of hij zelf naar de auto wil lopen en zeggen daarbij dat wanneer hij dat niet doet we hem op gaan pakken en in de auto zetten.
Het lukt Tom helaas niet om een van deze dingen uit te voeren wanneer hij geblokkeerd is.
Wanneer het tijd is leggen we jas en schoenen in de auto en pakken Tom met zijn tweeën op.
Tom biedt weerstand door te trappelen en alles wat hij vast kan pakken(deuren e.d.) ook te pakken om zo tegen te werken.
De deur van de auto staat al open en we zetten Tom op de achterbank alwaar hij als een zielig hoopje ellende blijft zitten en meestal dikke tranen met tuiten huilt.
Gedurende deze actie proberen wij zo neutraal mogelijk te blijven.
Het schept natuurlijk wel hilarische situaties vooral wanneer nietsvermoedende buren net op dat moment hun hond uitlaten.
Die ogen rollen bijna uit hun kassen haha….!
Maar goed het neutraal blijven lukt steeds beter en wij ervaren het als zeer prettig dat we op deze manier toch nog enigszins respectvol met hem om kunnen gaan.
We luisteren namelijk wel naar wat hij zegt en geven ook aan dat we hem horen en dat we hem zelfs begrijpen maar, houden we vol… hij moet naar school.
Ik vind wel dat de tweede en derde keer Tom al wat rustiger was als bij de eerste keer.
Het is natuurlijk voor hem natuurlijk wel duidelijk op deze manier.
Op school aangekomen staat er al iemand bij de poort om ons op te vangen en zo nodig te assisteren.
Gelukkig is dit nog niet nodig geweest, Tom stapt zelf uit en mag meteen de klas ingaan zodat hij niet op het drukke schoolplein hoeft te wachten.
Verder heeft Tom een eigen hoekje mogen creëren waar hij zich op school terug kan trekken
Hij heeft er voor gekozen om een groot kussen in het magazijn te leggen omdat, zoals hij het zelf zegt, het daar tenminste lekker rustig is.
Hij maakt werkjes op school en heeft zelfs al wat toetsen gemaakt!
In zijn klas zit een jongen die vlak bij ons woont en vooralsnog klikt het wel tussen die twee dus dat is ook erg fijn.
Twee weken geleden hadden ze een 2-daags schoolkamp.
Sander en ik zijn afwisselend een dag mee geweest en we hebben er voor gekozen om Tom thuis te laten slapen.
Het ging best aardig al merk je goed dat Tom enorm moeite heeft met het aanpassen aan de groep.
Een keer ging het gigantisch mis, Tom was bij een speeltoestel met de kleintjes aan het spelen.
Een van de leerkrachten maakte Tom het compliment dat hij dat zo goed deed. (logisch, die ukjes luisteren wel naar hem, en doen wat hij wil, maar ik moet toegeven hij is daar dan ook heel begaan en liefdevol mee bezig)
Vervolgens had de leerkracht gezegd (en dat had ik niet gehoord) dat Tom wel de leiding mocht hebben over dat speeltoestel.
Daar ging ze de mist in….
Tom kan absoluut niet met een dergelijke verantwoording om gaan, hij neemt dit letterlijk en heel serieus.
Het gevolg was dat toen de grotere kinderen mee kwamen spelen zij zich exact aan de regels van Tom moesten houden.
Dus wachten op de beurt en pas wanneer Tom het zei mochten ze op het toestel.
Nu weet ik dat Tom dit redelijk eerlijk zal proberen te doen maar ik weet ook dat kinderen niet luisteren naar andere kinderen van dezelfde leeftijd.
Dus de kinderen gingen toch op het toestel of trokken anderen er af om zelf een plaatsje te bemachtigen.
Je kunt je voorstellen dat voor Tom die houdt van afspraken en duidelijkheid dit geheel niet meer te overzien was!!
Maar hij had wel de “taak” gekregen om leiding te houden over het toestel.
Als het hem dan op een vriendelijke manier niet lukt, zal hij ook de “overtreders” letterlijk van het toestel afhalen en dat gebeurde dus ook.
Gelukkig zag ik dat er wat gaande was en kon ik nog net voorkomen dat Tom een kind aanvloog.
Tjonge, wat was Tom boos, ik moest zo wat boven op hem gaan zitten om hem tegen te houden, het enige wat hij nog kon schreeuwen was dat alle kinderen van het toestel af moesten.
Hij voelde zich compleet machteloos dat hij de situatie niet meer onder controle had.
Gelukkig kon ik het hele verhaal met kleine beetjes uit hem pellen in het uur dat volgde.
Ja een uur, het kost wel wat tijd haha maar het is vaak de moeite.
Ik wijt het mede aan de Ritalin dat hij de laatste tijd steeds meer en beter onder woorden kan brengen wat er speelt.
Gelukkig maar want zo leer ik hem steeds beter kennen.
Ik bedoel maar, wat je ziet is een kind wat alles wil regelen over een toestel en dat kinderen die niet luisteren er af haalt, als je verder kunt kijken blijkt het dus een kind te zijn die zijn opgedragen taak enorme consequent uit wil voeren en vast loopt wanneer dat niet gaat.
Voorheen kon hij vaak niet aan me uitleggen wat er in zijn beleving gebeurd was en gaf het vaak een negatief gevoel bij hem en bij mij.
Niet dat ik er nu vrolijk onder was, juist niet ik schaamde me dood joh!
Allemaal nieuwe kinderen en andere ouders en leerkrachten en Tom ging zo uit zijn dak als ik in jaren niet gezien heb, op deze grote uitbarsting was zelf ik niet voorbereid!
Plaatsvervangende schaamte dus maar later dus ook opgelucht dat ik er achter kon komen wat er was gebeurd.
Nou die fout zullen ze op school niet snel meer maken denk ik haha harde les maar wel duidelijk, geef Tom nooit de eindverantwoordelijkheid over andere kinderen want hij neemt het te serieus en zal uit onmacht waarschijnlijk vastlopen er zijn te veel onzekere factoren in het spel voor hem om zo’n taak goed uit te kunnen voeren.
Verder heeft Tom bijna alles goed mee kunnen doen op het kamp en dat vond ik al knap gezien het feit dat de kinderen en leerkrachten nog redelijk nieuw voor hem zijn en dit soort drukke en onvoorspelbare gelegenheden zo wie zo moeilijk voor hem zijn.
Ik moet zeggen dat de Ritalin goed aanslaat, Wat ik hierboven al aangaf, Tom blijft rustiger in conflict- en stressituaties en kan beter onder woorden brengen wat er in hem omgaat.
Hij is veel opgewekter en kan gemakkelijker schakelen. Fijn dus!

We kunnen terugkijken op een redelijk geslaagde eerste schoolweek.
Redelijk omdat Tom woensdag weigerde om naar school te gaan en om zijn medicijnen te nemen.
Vervelend dus!
Hij is dus die dag thuis gebleven.
Ik heb niet goed kunnen achterhalen wat de reden was dat hij niet(s) wilde.
In de loop van de ochtend ging het wat beter en heeft hij wel zijn medicijnen genomen.
Wat erg leuk was, toen ik school belde vroeg de IB-er of ze Tom aan de telefoon mocht, Tom vond dit gelukkig goed en ze hebben samen even gepraat.
Complimenten voor de manier waarop de IB-er dit aanpakte zeg!
Het is fijn te merken dat de mensen van de nieuwe school wat meer tijd vrij kunnen maken wanneer er problemen zijn.
Er was donderdag ook wat voorgevallen tussen Tom en een klasgenoot en ook toen hebben zij de tijd kunnen nemen om Tom tot rust te laten komen en daarna heeft hij er goed met hen over kunnen praten.
Verder geeft school aan dat hij ook heel open is, dat is een goed teken vind ik.
Ik denk dat Tom het wel prettig vind om te merken dat er meer kinderen op school zijn met diverse problemen bv. Adhd zodat hij niet de enige is.
Thuis verteld hij ook over school en de kinderen, dat deed hij eerder bijna niet.
Ik hoop maar dat er niet  te veel dagen komen zoals afgelopen woensdag en dat het voorlopig zo positief blijft zodat hij en wij een succes ervaring krijgen!
De juf van Job vertelde dat ze vond dat Job goed in zijn vel zit en het schooljaar goed begonnen is, aankomende week beginnen ze weer met de extra uitdaging werkjes voor een aantal kinderen.
Lekker even goed nieuws hier dus!

Zondagavond was het al spannend….mama, ik kan niet slapen…
Dat kon ik me voorstellen, dus heb ik van negen tot half elf bij hem in bed liggen kletsen.
Daarna is hij gelukkig goed in slaap gevallen tot de volgende ochtend.
De volgende ochtend kwam hij goed uit bed, toen we onze jassen aan gingen doen werd het moeilijk voor hem… mama, ik ben zo misselijk…
Ik had wel medelijden met het ventje, hij vond het zo spannend om naar de nieuwe school te gaan!
Met een wit snoetje en stilletjes zat hij in de auto, gelukkig zat hij goed in zijn vel en blokkeerde hij nergens op.
Bij school aangekomen liep ik met hem het schoolplein op, even was er paniek omdat het niet duidelijk was op welk kruisje hij moest staan.(alle kinderen vormen wanneer de bel gaat een rij, deze is aangeduid met kruisjes op de tegels en ieder kind heeft zijn eigen vaste kruis/plekje in de rij)
Maar gelukkig kwam daar net de leraar aan.
We mochten mee naar binnen en ik ben er bij gebleven tot de andere kinderen kwamen.
Tom kreeg een plaatsje naast een andere jongen toegewezen, dat is wel fijn, op zijn vorige school zat hij meestal alleen en dat vond hij niet leuk.
Na nog even met de directrice thee te hebben gedronken ben ik naar huis gegaan.
Eerlijk is eerlijk, ik vond het ook wel spannend…
Gelukkig kwam een vriendin die dag langs zodat ik mooi wat afleiding had.
In de middag ging ik Tom weer ophalen.
Het duurde even voor Tom naar buiten kwam, de andere kinderen en leraar uit zijn klas had ik al wel gezien.
Mmm dat kan alle kanten uit, dacht ik, in het gunstige geval hij staat nog ergens te kletsen en in het ongunstige geval hij staat ergens boos te zijn.
Ik ben het schoolplein maar opgelopen en kwam hem bij de deur tegen samen met de leraar die hem inmiddels ook was gaan zoeken.
Hij zag er blij uit, en op mijn vraag of we nog even in de klas zouden gaan kijken zei hij volmondig ja.
Dat was een goed teken!
Ik weet dat wanneer Tom het niet leuk had gehad die dag, hij het niet goed zou vinden dat we weer naar binnen zouden gaan, dan zou hij meteen naar huis willen.
Trots liet hij vliegtuigjes gezien die hij gevouwen had en in de klas mocht ik in zijn taalschrift kijken.
Hij had ¾ bladzijde taal gemaakt, en de leraar lichtte toe dat het goed gegaan was.
Ik was al in de wolken dat hij iets gemaakt had op de eerste dag!!
Tom heeft zijn eerste dag als heel leuk ervaren en vertelde er ook uit zichzelf over tegen Sander toen die thuis kwam.
Goed zo, een goed begin is het halve werk zullen we maar denken