Positieve energie

Mmm ik heb heerlijk genoten van de afgelopen weken waarin er geen vuiltje aan de lucht scheen te zijn!
Genoeg om nu met positieve energie aan de slag te kunnen met het nieuws dat het met Tom niet goed gaat op school.
Het voor mij inmiddels bekende telefoontje kwam gisteravond.
De leerkracht belde dat Tom zijn werk slecht maakt in de klas en dat de grens van de leerkracht bereikt is.
Voor diegenen die al langer meelezen zal dit ook geen schokkend nieuws zijn.
(Ik moet trouwens zeggen dat ik niet weet hoe het kan dat een aantal oude logs verdwenen zijn op deze site en niet terug te vinden…gelukkig heb ik ze zelf wel bewaard)
Wat wel goed nieuws is, is dat ik merkte dat het me minder emotioneel raakte!
Natuurlijk is het vervelend om te horen en moet er actie ondernoemen worden, maar het raakte me niet meer in mijn ziel.
Ik kon het telefoontje rustig beantwoorden en ondertussen rationeel bedenken wat de stappen zijn die we moeten gaan nemen.
Ik voelde me zelfs niet aangevallen toen ik (voor de zo veelste keer) door school bevraagd werd over de manier waarop we thuis met Tom omgaan!
Ik vind nog steeds dat zij daar weinig mee te maken hebben maar ik voel me niet meer aangevallen en kan het rustig naast me neer leggen.
Ik WEET gewoon dat wij het thuis goed doen.
Verder hoorde ik een aantal dingen waar ik het ook helemaal niet mee eens ben zoals dat de leerkracht Tom heeft gezegd dat als hij zijn werk niet maakt hij maar terug moet naar groep 5,
Ja pff dat station zijn we gepasseerd van groep 4 terug naar de kleuterklas omdat de leerkracht het niet meer trok, we hebben het allemaal al meegemaakt.
Dat is ook niet reëel en moeten ze dus ook niet zeggen tegen Tom.
Ook is het een beetje kinderachtig om te gaan roepen tegen Tom dat hij hoogbegaafd is en dus mar moet laten zien wat hij kan( de aantijging van de leerkracht tegen het hoogbegaafde kind die elke ouder van een hoogbegaafd kind wel kent…)
Maar goed met het vingertje wijzen heeft geen zin, samenwerken is de beste remedie.
Dat gaan we dus ook doen.
Ik heb er dan ook voor gekozen om er aan de telefoon niet inhoudelijk op in te gaan, dat kan beter op een later tijdstip wanneer de emoties bij de leerkracht wat gezakt zijn en dan nog wil ik het positief brengen want ik ga er van uit dat leerkrachten er niet zijn om kindjes te pesten maar om ze te helpen.
En als ze daar als mens ook nog van leren en groeien dan is dat helemaal mooi meegenomen, daar zijn we tenslotte voor op deze planeet.
Om alle emoties te doorleven.
Maandag is er een gesprek en gaan we de dingen op een rijtje zetten.
Ik hoop dat dat al een hoop onrust bij de leerkracht weghaalt.
In het verleden is dat in ieder geval meestal wel gelukt!
Ik weet niet wat jullie vinden, maar ik ben trots op mezelf omdat ik merk dat ik gegroeid ben de afgelopen jaren en dat ik het wat meer los kan laten in de goede zin van het woord!
Dit kon ik niet alleen dus voor iedereen die altijd meeleeft en meedenkt en waar ik zo af en toe eens lekker kan  spuien……THANKSSSSSSS een dikke knuffel voor jullie allemaal!!

Rapporten

Zo weer even geleden dat ik wat geschreven heb maar zoals bekend, geen nieuws is goed nieuws!!
Gesprek op school over Tom is goed verlopen.
We hebben er voor gekozen om het werk waar hij het meeste moeite mee heeft (deel- en keersommen) in december even te laten voor wat het is.
Tom heeft dan in deze drukkere tijd even geen werk waar hij gemakkelijk op kan blokkeren.
Verder hebben wij aangegeven dat het belangrijk is om Tom neutraal te benaderen en niet te laten merken dat je boos of gefrustreerd bent wanneer hij zijn werk niet af heeft in de klas.
Ook is afgesproken om een positieve benadering te zoeken wanneer Tom niet tot werken komt.
Dus geen even geen negatieve sancties maar wel een beloning wanneer hij binnen 5 minuten toch tot werken komt.
Hij mag dan bv later een spelletje doen met een klasgenoot.
Blijkbaar werkt het goed want de leerkracht riep me de week daarna bij hem om enthousiast te vertellen dat het zo goed gaat met Tom en dat hij ook een heel mooi rapport heeft!
Geweldig om te horen dus!
Tom was zelf ook erg trots op zijn rapport dat konden we goed aan hem merken.
Job heeft inmiddels ook zijn rapport gekregen en we hebben 10 minuten gesprek gehad.
Juf was over Job ook erg te spreken, sinds hij minder van hetzelfde en in de plaats daarvan extra werk krijgt in de klas is hij een heel andere jongen!
Gelukkig maar dat we doorgezet hebben dat Job extra werk nodig heeft……nu komt hij dus pas uit de verf.
Ik ben dus een supertrotse mama nu!!
Ook thuis is het op dit moment genieten, Tom en Job zitten beide goed in hun vel en de sfeer is ontspannen en gezellig, heerlijk dus.
Ik merk wel wat spanning bij Tom met het oog op de feestdagen maar hij houdt het best goed onder controle!
Waarschijnlijk scheelt het ook dat hij niet meer geloofd in Sinterklaas en dat hij precies weet wat voor kadootjes hij gaat krijgen, misschien wel wat minder leuk in de ogen van anderen maar het brengt voor hem enorm veel duidelijkheid en rust.

Efteling

Af en  toe kom je er achter dat je kinderen stiekem groot zijn geworden.
Gisteren waren we in de Efteling omdat opa en oma 40 jaar getrouwd waren.
De kleine nichtjes wilden natuurlijk graag naar het sprookjesbos dus dat werd als eerst aangelegd.
Een paar jaar geleden was het sprookjesbos nog een indrukwekkend gedeelte van het park en kreeg ik Job en Tom bijna niet weggesleept.
Nu werden de meeste dingen bestempeld als saai, kinderachtig of kortweg “duh”.
Verder werd alles technisch bekeken en werden Sander en ik hiervan op de hoogte gehouden.
Zo constateerden zij de volgende dingen:
Het waterpeil bij de indische waterlelies zakt wanneer het watervalletje weer gaat lopen na de voorstelling.
De stoomcarroussel gaat helemaal niet op stoom, er staat wel een trein in het midden maar die doet niets.
De vrouw die het kussen uitschud bij vrouw holle klopt niet, de veren zijn geen veren, het is gewoon schuim en daarbij komt het niet uit het kussen maar achter het kussen vandaan.
Tafeltje dekje wordt voorzien door een hologram.
Zo werden alle sprookjes onder handen genomen en min of meer ontdaan van het “sprookjes”gevoel.
Niet dat Tom en Job nu bewust de sprookjes af wilden kraken want al deze informatie kwam telkens tussendoor het was zeker niet zo dat ze op zoek waren naar dingen om af te kraken.
(behalve bij de “pissende”zeemeermin dan)
Op een flinke ruzie bij de draak waarbij Tom een flinke bos haar uit Job’s hoofd heeft getrokken is alles goed verlopen!
Dat was een paar jaar geleden ook wel anders…
Er zijn wel een paar voorvallen geweest met Tom maar die heeft ie min of meer zelf opgelost en bij zichzelf gehouden (pff wat een genot!)
Verder was Tom erg bezig met zijn nichtjes, om het hun naar de zin te maken en dat deed hij erg lief.
Job zou Job niet zijn als hij geen pech had en zo ook deze dag, in de kinderdoolhof werd hij geduwd onder een sproeier en zijn broek was dus behoorlijk nat geworden.
Het was te fris om zo te blijven lopen dus naar de EHBO waar ze reservekleding en een droogtrommel hebben (wat een service op zo’n park he ) dus dat was snel opgelost!
Verder kunnen Tom en Job natuurlijk zelf naar het toilet en hun eten en drinken bestellen en opeten zonder dat wij ons ergens mee hoeven te bemoeien.
Dat is niet zo’n hele grote verandering maar het geeft je als ouders wel behoorlijk meer rust, ik hoef nu alleen nog maar op het toilet te zijn als ik zelf moet!
Ik moet zeggen: dit was een van de leukste “gezinsuitjes”die ik gehad heb, we waren net een “gewoon”gezinnetje haha… daar kan ik weer even op vooruit!

Extra werk

Nou gelukkig Job krijgt ondertussen extra uitdaging in de klas en volgens de juf gaat het goed!
School heeft nu ook (na aandringen van ons) besloten om niet nogmaals alles zelf te willen testen!!
Dat zal voor Job ook een opluchting zijn want dat doortesten liep op niets uit…
Is eigenlijk ook niet nodig vinden wij want het rapport ligt er.
Thuis kunnen w e ook merken dat Job goed in zijn vel zit, geen buikpijn meer wanneer hij naar school moet en hij vind de juf leuk.
Hij heeft natuurlijk zelf ook aan het idee moeten wennen dat hij ook HB is en dat heeft ook even tijd nodig gehad.
Toen we afgelopen keer naar HINT kinderactiviteiten gingen vroeg hij ons ook waarom hij daar eigenlijk naar toe ging.
We hebben hem verteld dat daar allemaal kinderen zijn met “snelle hersens” en dat je daar samen kunt spelen.
We zagen hem denken…ooo dus al die kinderen bij HINT hebben “snelle”hersens….
Dat maakt het ook wat gewoner, dat er meer kinderen zijn die dat hebben en hij gaf zelf ook aan dat hij daar ook vriendjes heeft, dus met andere woorden, het zijn (net) gewone kinderen!
Hij is dus zelf ook bezig met een bewustwordingsproces.
We hebben net voor de vakantie ook gesprek gehad met de leerkrachten van Tom en hoorden dat het erg goed gaat met Tom in groep 6.
ZO eens een keer allemaal positief nieuws!!!!
De leerkracht waar ik een beetje mijn bedenkingen bij had heeft het dus blijkbaar goed opgepakt en zegt zelf dat hij wel een klik heeft met Tom.
Fantastisch dus!!!
Even rust in de tent hier…genieten zolang het duurt…!

Rugzak en typles

Vanochtend vertelde de juf van Job dat het niet mogelijk is dat ze vrijgeroosterd wordt voor een gesprek met IE-quest.
Juf had het aangevraagd via de IB-er en die had gezegd dat het niet kan omdat Job geen rugzakleerling is.
Nou breekt mijn klomp…dacht ik.
Ieder kind heeft recht op goede begeleiding dus ook kinderen zonder rugzak.
De juf van Job geeft aan dat ze er niet goed uitkomt, binnen school zit dus blijkbaar geen expertise(of er wordt weer geen gebruik van gemaakt..) Wij bieden aan de expertise van buitenaf te halen, de kosten hiervan te betalen en dan zou dat niet mogen omdat Job geen rugzakleerling is??
Dat gaat er bij mij niet in!
De IB-er zou blij moeten zijn met de aangeboden hulp, klaarblijkelijk heeft zij ook niet de kennis om de juf goed bij te staan anders was de juf niet naar mij gekomen dat ze er niet uitkomt.
Dus op naar de directeur, waar ik mijn verhaal mocht doen.
De directeur gaf aan dat het waarschijnlijk meer met de personeelsbezetting te maken heeft dan met het feit of er wel of geen rugzak is voor Job.
Hij gaat zijn uiterste best doen om vervanging voor de juf van Job te regelen op die woensdag dat IE-quest komt voor het gesprek.
Toch raar dat zo’n IB-er een heel ander verhaal heeft….maar goed de directeur heeft het netjes glad gestreken voor haar.
Dan Tom…de typles….
De eerste drie lessen heeft hij het vol kunnen houden.
Daarna is er op school wat voorgevallen waardoor hij na moest blijven en school wegens omstandigheden mij niet gebeld heeft toen Tom klaar was.
Ik heb toen zelf naar school gebeld en Tom bleek al een tijdje op een grote container te zitten wachten om opgehaald te worden.
Zwaar geblokkeerd natuurlijk…..
En een half uur daarna moest hij naar de typles.
Nou, ik heb hemel en aarde bewogen maar Tom ging niet naar de typles.
Die les mocht hij gelukkig inhalen maar dat was geen succes, de inhaalles was in een veel grotere groep en zij begonnen met een les verder.
Tom had dus niets gedaan.
Vervolgens weer op zijn eigen dag in het kleine clubje verder gegaan maar daar wilde hij niets meer doen.
Achteraf hoor ik van hem dat het exact dezelfde les was als de inhaalles dus het zou kunnen dat hij daarom niet wilde werken.
Tom wilde niet meer naar typles.
Eeuwig zonde omdat hij juist op school veel van typen gebruik maakt….
Gelukkig heeft de lerares van de typcursus aangeboden om hem privé les te gaan geven!
Hij is vorige week voor het eerst alleen geweest en dat ging goed nu maar hopen dat hij niet weer afhaakt…