We hebben het gesprek over Job gehad op school.
Ik ging vol goede moed op weg, er is een onderzoeksrapport waarin staat dat Job hoogbegaafd is, zijn broer is bekend hoogbegaafd op school en het is een school die leerlingen gemakkelijk laat versnellen daar hebben ze geen rapporten voor nodig, wanneer zij vinden dat het beter is voor de ontwikkeling van het kind dan kan dat.
Wat wil je als ouders van een hoogbegaafd kind nog meer!
We schoven aan tafel en ik bedacht me nog hoe fijn het is dat ik nu niet alles hoef uit te leggen omdat school al veel weet en er dus gemakkelijk op in kan spelen.
Het is absoluut niet mijn bedoeling om Job een klas over te laten slaan, want dat wil hij niet en daarbij heeft hij veel vriendjes in deze klas maar wat extra aandacht en ander werk zodat hij geprikkeld wordt, zou fijn zijn.
Het hoefde dus geen moeilijk of lang gesprek te worden.
Dat had ik dus gedacht……
Al snel gaf de juf aan dat er wel een rapport op tafel lag waarin stond dat Job hoogbegaafd was maar dat hij het in de klas “niet laat zien”.
Ik weet niet wat andere ouders van Hb kinderen voelen bij zit zinnetje maar bij mij rijzen hiervan net als bij het woord “hiaten” mijn nekharen overeind!
Ik hoor deze dingen zo vaak en merk dat leerkrachten zo bang zijn om hun reguliere lespakket los te laten dat je er gewoon moedeloos van wordt.
Het gesprek kon dus niet vlot verlopen want eerst moest opnieuw uitgekauwd worden wat Hoogbegaafdheid nu eigenlijk is en hoe leren voor Hb kinderen werkt.
Voorzichtig hebben we benadrukt dat Job uitgedaagd moet worden omdat hij anders zeker niet laat zien wat hij kan.
En nee, het is niet goed voor Job om in het clubje kinderen met leesproblemen te zitten omdat hij dan helemaal niet uitgedaagd wordt, en ja kijk alsjeblieft of hij dyslectisch is.
Ja, ik dacht mooi met een goed gesprek weg te komen omdat ik en met mij anderen van buitenaf al zo vaak aan school hebben uitgelegd hoe het werkt bij Hb kinderen.
Wat had ik me nu voorgesteld? Dat ze het zouden snappen? Ja, dat had ik en daarin heb ik me voor de zoveelste keer weer eens vreselijk vergist.
Je kunt er niet van uitgaan dat school heeft geleerd van alles wat je ze al bij je oudste kind hebt meegegeven, je moet gewoon helemaal van voor af aan beginnen!
Ik hoor het sommige bekenden met hb kinderen al zeggen: “Jacqueline daar hebben we je toch voor gewaarschuwd, je had het kunnen weten!”
Ja, mensen jullie hebben helemaal gelijk…maar ik had toch op zijn minst gehoopt dat…..
Tja, waarschijnlijk ben ik daarin naïef en misschien verkijk ik me ook omdat ik zelf ondertussen ervaringsdeskundige bent en er van uit ga dat anderen(lees leerkrachten) hetzelfde weten als ik.
Ik heb mijn lesje weer geleerd…
Het mooiste aan heel het gesprek wil ik jullie niet onthouden.
Tegen de tijd dat we zouden gaan afronden kwam de juf nog met een idee.
Elke vrijdagmiddag heeft ze een aantal “slimme” kinderen die met de klasse assistente extra rekenwerk mogen doen.
Zou het misschien wat zijn om job mee te laten draaien in dat clubje???
Ik was met stomheid geslagen…..
Op tafel ligt een rapport van voor de zomervakantie waarin staat dat job hoogbegaafd is en de juf kan niet zelf aan het begin van het schooljaar bedenken dat hij in het clubje voor slimme kinderen past?
Need i say more??

De juf van Job vroeg afgelopen maandag of ik even wilde komen.
Ze hebben geprobeerd hem te toetsen op begrijpend lezen maar dat ging niet goed.
Blijkbaar dacht Job dat die test maar een keer zou zijn en dat was niet zo het was verdeeld over drie keer.
Bij de tweede keer wilde hij dus niet meer en was in tranen uitgebarsten.
De klassenassistente is toen maar gestopt en zij en de juf vonden het zielig dus nu kwam de juf naar mij met de vraag hoe nu verder.
Tja daar gaan we weer als ouders moet je dan dus de expertise hebben om te vertellen hoe ze het op school moeten doen…..
Je moet dan wel weer schipperen tussen aangeven wat je denkt dat goed is en niet te veel er mee bemoeien omdat je dan weer de ouder bent die altijd aan het zeuren is.
Ik ben natuurlijk niet bij de test geweest en weet ook niet op wat voor manier school het gebracht heeft en wat de klassenassistente weet van zo’n test en van hoogbegaafdheid.
Rest mij het volgende: het bureau wat Tom begeleidt inschakelen om te kijken of zij Job wel kunnen testen.
Daar ben ik nu dus mee bezig en waarschijnlijk gaat dat ook wel lukken.
De ene test om de andere te kunnen bevestigen dus..geen wonder dat Job moet huilen denk ik dan, het wordt ook niet echt serieus genomen.
Hoe moet dat voor hem voelen?
Verder is er half oktober weer een gesprek op school met IE-quest erbij over Tom en ik hoop het dus voor elkaar te krijgen dat daarvoor of daarna ook een gesprek kan zijn met de juf van Job en IE-quest zodat de juf van Job ook wat meer handvaten heeft.
Het hete hangijzer op school blijft natuurlijk de “hiaten” die mogelijk zullen ontstaan en het feit dat Job het niet laat zien.
Gelukkig mag hij nu wel met het plusclubje mee rekenen en dat gaat volgens zijn juf goed (gelukkig maar anders had hij daar ook niet aan mee mogen doen!)
Voorlopig moet hij dus in de extra begeleiding blijven voor lezen want zo zijn de regels van school!!!
Tot het tegendeel bewezen is haha.
Ze hebben wel naar het schrijven gekeken en denken nu in de richting van dyslexie.
Wat wel pijnlijk is zijn de verhalen van alle andere kinderen die op school extra werk mogen doen omdat ze volgens school( en zonder test of wat dan ook) sneller zijn als andere kinderen.
Daar gaan we weer.. school blijkt nog steeds het verschil tussen een snelle(en intelligente) leerling en een hoogbegaafde leerling niet te snappen.
Er is dus nog steeds een hoop werk te verrichten op dat gebied.
Ook een IQtest geeft geen uitkomst(maar dat wist ik al gelukkig) want daar staat alleen in dat Job hoogbegaafd is en niet wat school vervolgens moet doen en dat blijken ze niet zelf te kunnen verzinnen.
Het moet voorgekauwd worden….
Nou ja, ik heb weer wat te doen de komende weken!

We hebben weer een inspannende paar dagen achter de rug hier in huis…
Tom krijgt dit jaar voor het eerst “huiswerk”van school.
Dit houdt in dat hij per week
1 a
2 A4tjes moet doornemen met bv topografie of geschiedenis en dat hij daar elke maandag een toets over krijgt.
Op deze manier zijn de kinderen van groep 6 al een beetje bezig met huiswerk.
Tom neemt dit tot nu toe zeer serieus en leest trouw het werkje door waarop wij hem overhoren.
Afgelopen maandag had hij een 10 voor het proefwerk en was helemaal blij.
Nu is hij deze week begonnen met typles, hij werkt op school veel met zijn Neo (soort tekstverwerker waar hij op kan typen) en daarom lijkt het ons handig dat hij leert typen.
Tom vond het zelf ook een goed idee en ging vol goede moed naar de typles.
De typles verliep goed en hij kreeg huiswerk mee.
Daar zit m nu dus het probleem…..huiswerk van twee dingen, van school en van typles…dat betekend plannen!!
Donderdagavond liep Tom helemaal vast.
Helemaal in tranen en overstuur want hij moet zo veel doen en dat gaat niet allemaal.
“De laatjes in mijn hoofd zitten al helemaal vol en nu komt er dit ook nog bij..”
Het lukte hem zelfs niet meer om zijn pyjama aan te doen en zijn tanden te poetsen “want daar moet je ook allemaal bij nadenken en dat kan ik nu niet”.
Ik ben een uur bezig geweest om met hem te praten maar ik kwam er niet doorheen, uiteindelijk heb ik hem min of meer opgedragen dat hij die avond niets hoefde te doen en dat hij alleen maar hoefde te rusten.
Dit hielp, hij werd rustiger en kon gaan slapen.
Het was echt heel sneu!
Ik heb een schema voor hem gemaakt zodat we kunnen invullen welk werkje hij op wat voor dag kan doen maar hij wil er nog niet naar kijken.
Bij het idee alleen loopt hij al vast.
Pfff dit werkt door in zijn gedrag en dus komt het plagen en uitdagen ook weer opvallend bovendrijven.
Hij is weer ontzettend zijn grenzen aan het aftasten want daardoor vind hij duidelijkheid maar ja, dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot en kost ons weer bakken vol energie….

De begeleidster van Ie-Quest gaat morgen gelukkig ook met hem plannen doornemen want ik kan wel een beetje hulp gebruiken, hopelijk komt zij er wel doorheen.

Zo dat is weer even geleden, zelfs zo lang dat ik vragen krijg van mensen hoe het de eerste week op school is gegaan! (lief die belangstelling!)
De vakantie is zo relaxed verlopen dat ik ook helemaal geen zin had om het weblog bij te houden dus dat is een goed teken!
We zijn niet weggeweest maar hebben lekker dagtrips gedaan en dat is prima bevallen.
Tom baalde wel een beetje dat we niet weggingen, hij had best op vakantie willen gaan.
Ik heb hem toen eerlijk uitgelegd dat het ook een beetje met hem te maken heeft dat we niet lang op vakantie gaan.
Het was een goed gesprek ik heb hem gezegd dat ik het er met Sander over wil hebben maar dat Tom ook zelf goed na moet denken dat hij zich dan wel aan moet passen aan de situatie en dat het op vakantie soms moeilijk is om jezelf terug te trekken als het even niet goed gaat.
Hij nam het heel serieus en gaf aan dat hij dat heel graag wil proberen.
Natuurlijk zijn we wel eens op vakantie geweest en dat ging naar omstandigheden ook goed maar ik wil de verantwoording voor zijn eigen gedrag meer bij Tom leggen nu hij ouder wordt.
We doen dit eigenlijk steeds meer en hij reageert daar heel goed op, wat ik heel knap vind voor een jongen van negen!
Ik ben ook super trots op hem dat hij nu steeds meer in staat is zijn eigen gedrag bij te sturen en later te reflecteren, we hebben niet voor niets met zijn allen heel hard hier aan gewerkt, en het is heerlijk om te zien dat het nu vruchten af gaat werpen!
Job is in de vakantie zich steeds meer tegen Tom af gaan zetten, hij heeft het duidelijk moeilijk met de situatie op dit moment.
Het is heel sneu om te zien dat hij er zo veel last van heeft en dubbel omdat Tom eigenlijk zo goed vooruit gaat.
Maar waarschijnlijk is dat ook de rede dat Job nu steeds meer laat zien dat hij er last van heeft, die ruimte heeft hij nu niet meer alle aandacht telkens naar Tom gaat.
Voor ons dus nu de taak om alles voor Job op een rij te gaan zetten!
Job mocht op de eerste schooldag bij de nieuwe juf iets over zichzelf vertellen in de klas en begon zijn verhaal doodleuk met: Ik ben Job en ik haat school.
Daar was de juf natuurlijk niet zo blij mee en dat begrijp ik ook maar het geeft wel weer hoe Job zich dus blijkbaar voelt op school…
Aanstaande woensdag heb ik een gesprek met de juf en de begeleidster van IE-quest die ook Tom begeleid over het onderzoek wat vorig schooljaar bij Job gedaan is.
Ik hoop dat daar een aantal dingen uit komen zodat we kunnen gaan proberen om school ook voor Job weer leuk te gaan maken.
De juf van Job wil dit ook heel graag dus ik ga er van uit dat het ons moet gaan lukken.
Waarschijnlijk verveeld Job zich ook op school alleen is hij zichzelf dat niet bewust dus we moeten maar eens gaan kijken hoe we het voor hem aantrekkelijker kunnen gaan maken.
Tom heeft het de eerste week op school goed gedaan, voordat school begon hebben we de laatste dag van de vakantie nog een gesprek gehad met het hele team rondom Tom en dat verliep erg goed.
De leerkracht waar ik mijn bedenkingen bij had presenteerde zich erg goed in dit gesprek en nam de moeite om Tom (die aan het begin van het gesprek er ook even bijzat) persoonlijk aan te spreken en hem te vragen naar zijn verwachtingen en hoe Tom zelf tegen zijn problemen aankijkt.
Dit deed Tom maar ook mij en Sander heel erg goed!
Gisteravond had ik het nog even met Tom over hoe het ging op school en dat ik zo trots was dat hij de eerste week al zijn werk af had gemaakt en hij gaf zelf aan dat het nu wat minder goed ging.
Op mijn vraag hoe dat kwam was zijn antwoord dat zijn batterij al een heel eind leeg was, hij had in de eerste week al te veel verbruikt zei hij.
Tja, dat is dan ook weer zo iets….
Ik heb hem gevraagd zelf mee te denken voor een oplossing hiervoor en hij kwam met het idee om ’s avond wat eerder te gaan slapen.
Nou dat lijkt me al een goed idee dus ik ben benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen, wel leuk om het er zo met hem over te hebben en te merken dat hij zelf ook steeds meer mee gaat denken.
Zoals ik hier boven al schreef ik ben enorm trots op hem.
We zijn nu met Job ook begonnen om hem zelf mee te laten denken we hebben hem gevraagd eens na te denken wat hij op school niet of juist wel leuk vind.
Aan de hand daarvan hopen we een beter beeld te krijgen van de dingen die voor hem niet leuk zijn en kunnen we kijken wat we in samenwerking met school kunnen doen om het wat leuker te maken.
Genoeg te doen dus maar wel allemaal positief!
Zo nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte en vanaf nu ga ik weer regelmatig alle perikelen van devanBokhoventjes op het weblog zetten!

Het sprookje van het gedragsgestoorde lelijke zwaantje.

Nu gaan we een experiment doen.

We plaatsen de 12 jarige Twan Aalf, leerling uit groep 8, in groep 5. Die twaalfjarige Twan is een doorsnee kind, dat functioneert als een echte en gewone 12-jarige en komt uit een zeer evenwichtig gezin.

(Geen echtscheiding, geen drugs, geen huiselijk geweld, geen incest, geen plantage op zolder, geen sociale minderheidsgroepering, geen culturele minderheidsgroepering, geen afwezige vader, wel een meevoelende juf voor de klas, verzin maar verder, enig sarcasme mag je erbij gebruiken.)

Deze Twan plaatsen we in groep 5 en hij wordt behandeld als al die andere 9-jarigen. Met alles doet hij mee: tafels, dicteewoorden, ha fijn AVI 10, begrijpend lezen in de klas, spelen op het plein, tekenen, kringgesprek, alles, maar dan ook alles.

Het gaat, verrassing, fout met Twan. Er wordt geopperd om een klas over te slaan. Dat gebeurt ondanks de twijfel aan zijn sociale en emotionele vaardigheden. Hij speelt in groep 6 met niemand, heeft geen vriendjes, wordt gepest, slaat terug, is lichamelijk sterk, speelt veel met kleinere kinderen, want die accepteren hem zonder enig voorbehoud. Hij heeft ruzie met de leerkrachten en schold zelfs de directeur uit voor……(laat dat maar even zitten).

De eerste weken is Twan rustig in groep 6, maar dan komt er geen werk meer uit zijn handen, ook niet de extra opgaven, geleend uit groep 7.

Twan nog een jaar versnellen? Waar is het einde? Hij kan niet eens zijn werk plannen. Ja, waar zou hij dat geleerd moeten hebben?

Twan verdwijnt tenslotte, na een poging brugklas VWO (Cito testgetal 549), via Havo naar het VMBO. Zijn ouders melden op een Hint-avond dat hij nu eindelijk gelukkig is.

Zeker, hij is weer onder gelijken, net als in groep 5. Dit proces is hem bekend en dit kan hij hanteren.

Na dit experiment overweegt de directeur van de basisschool om deze vreemdsoortige Twans in het vervolg maar gelijk te plaatsen op het VMBO, want dat komt er toch van. De gewonnen energie kan dan naar kinderen gaan die er zelf wel moeite voor doen.

Maar weet de directeur dat Twan later op zijn pootjes terecht gaat komen?

Veel later:
Twan maakt het VMBO af, trouwt en werkt hard (eindelijk kan hij zijn vaardigheden exploiteren). Hij valt op bij de bazen. Zijn inzicht in mensen en in het werk bezorgt hem promotie, zijn onbekwaamheid in het omgaan met mensen brengt hem ontslag. Zijn vrouw stimuleert hem en Twan start een van de weinige bedrijfjes die ondanks de recessie groeien. De kinderen van Twan hebben een rijke, maar zeer ontoegankelijke vader. De kleinkinderen van Twan ook (doordenkertje!).
De kleinkinderen lijden er onder. Maar dat kon die directeur nooit geweten en gebruikt hebben bij zijn beslissing.

Dit stukje is geschreven door Arie van Kessel, een lid van HINT.
Ik vond het zo’n pakkend en herkenbaar stukje dat ik het jullie niet wilde onthouden…….