Vanochtend hebben we een heftig gesprek gehad op school.
De kogel is door de kerk, Tom moet naar een andere school…..althans volgens school…zij zien geen andere oplossing op dit moment….
De juf kan het niet meer opbrengen om Tom in de klas te hebben en blijkbaar zijn er ook allerlei andere leerkrachten zichzelf er mee gaan bemoeien en dus is het hele verhaal een eigen leven gaan leiden!
Waar het op neer komt is dat er op deze school een aantal leerkrachten zijn die volgend jaar Tom in de klas willen hebben.
School heeft een altenatief gevonden in de vorm van een SBO en wel de regenboog in drunen.
Vanmiddag gaan we daar kijken samen met de extern begeleider van het rugzakje.
Intussen is Tom dus nog steeds thuis.
Na enig aandringen van ons en de extern begeleider is afgesproken dat tom donderdag en vrijdag de ochtenden weer gaat beginnen op school.
Naar mijn idee zit school daar nog niet echt op te wachten, maar wij vinden het in Tom’s belang dat hij niet meer hele dagen thuiszit.
Volgende week zou hij dan weer hele dagen gaan, ik ben benieuwd…..
Ondertussen kunnen wij nadenken over de regenboog en zou er volgende week meer duidelijk moeten zijn.
Meteen na het gesprek op shool hadden we een gesprek bij buro Jeugdzorg voor verhoging van het budget zodat Tom twee dagen per week naar het CCL zou kunnen.
De contactpersoon daar is een hele fijne meid die veel begrip heeft voor de situatie, ze gaat deze zaak vandaag nog voorleggen en probeerd om deze week nog iets te laten horen over de beslissing.
Vanmiddag heb ik telefoon gehad van het CCL en wat hun betreft kan tom aanstaande maandag daar terecht, hun voorkeur gaat er wel naar uit om rustig aan te beginnen, dus met halve dagen.
ik moet dus kijken hoe het dan met vervoer zit want omdat de taxi dan voor tom alleen zou moeten rijden, halverwege de dag, ben ik bang dat de gehele kosten voor onze rekening komen terwijl ze anders gedeeld worden met de andere kinderen in de taxi.
Een heel geregel dus weer….
Het weekend heeft Tom heeft Tom het best zwaar gehad ik heb echt het idee dat dit alles niet echt goed is voor zijn zelfvertrouwen.
Tot overmaat van ramp kregen we zaterdag een telefoontje van de begeleider van de kindergroep bij HINT dat ook daar problemen zijn met Tom.
Een keer per maand organiseerd HINT-Noord-Brabant op zondagochtend kinderaktiviteiten voor (hoog)begaafde kinderen en Tom en Job gaan daar ook altijd naar toe.
De begeleider vroeg of we zondag wat eerder konden komen om even samen te kunnen praten.
Ik moet zeggen dat dit telefoontje voor mij op dat moment de druppel was!
Nog een keer aan moeten horen dat het op weer een andere plaats ook niet goed gaat met Tom dat kon ik niet meer opbrengen.
Ik heb dan ook tegen mijn man gezegd dat het mij een beter idee leek dat we maar niet zouden gaan om op die manier het gesprek een maand uit te stellen…..
Gelukkig had hij de perfecte oplossing: hij zou gaan en ik kon thuisblijven.
Dat was een hele opluchting, natuurlijk weet ik dat tom moeilijk is maar het is zo heftig om overal hetzelfde verhaal te horen.
Daarbij komt ook nog eens dat ik meestal degene ben die de telefoontjes of gesprekken voor mijn kiezen krijg om de simpele reden dat mijn man dan aan het werk is, ik vertel de informatie dan wel aan hem door maar dat is toch anders als dat je zelf het telefoontje krijgt.
Affijn hij is met de kinderen gegaan en heeft daar gesproken.
Samen met de begeleider daar hebben ze ook met tom gesproken en alles uitgelegd en volgens mijn man zag je Tom letterlijk ineenkrimpen….. alweeer een afwijzing….
Dat doet mij ook pijn dat je een kind gewoon kapot ziet gaan aan alle negatieve dingen die hij nu te verwerken krijgt….
Maar goed de rest van de dag heb ik lekker ontkennend doorgebracht, ‘s avonds hadden we gelukkig een feestje zodat er wat afleiding was en dat was heerlijk.
Wel balen als je dan ‘s ochtends weer in de realiteit wakker wordt…….
Ik houd jullie op de hoogte, en alvast bedankt voor de lieve reacties, die doen me goed!!!!
xxx

Vrijdag is altijd een vreselijke dag om mensen te moeten bellen.
pp de een of andere manier is iedereen die ik nodig heb altijd op vrijdag vrij, zo ook de leerplichtambtenaar, de directeur en de mevrouw van buro jeugdzorg.
De extern begeleider van het rugzakje, hij geeft advies aan school en zit bij de besprekingen die wij op school regelmatig hebben, was telkens in bespreking maar gelukkig belde hij halverwege de middag terug.
Ik heb hem voorgelegd wat ik gisteren te horen gekregen heb van de direkteur.
Gelukkig ben ik dus niet de enige die dit alles een vreemde gang van zaken vind want ook deze begeleider zat met zijn mond vol tanden toen hij hoorde dat de time-out volgende week nog eens verlengt wordt.
Hij was ook niet op de hoogte dat de time-out die in eerste instantie tot na de voorjaarsvakantie zou zijn al met een week verlengd was!
Vreemde gang van zaken dus, je zou toch denken dat school hem ook zou raadplegen of op zijn minst de moeite neemt om hem op de hoogte te stellen…
In ieder geval vind hij het ook erg lang gaan duren voor Tom en ook voor de juf.
Ik ben het daar mee eens, hoe langer je wacht des te groter wordt voor iedereen de drempel om weer op te starten.
Ik krijg ook het gevoel dat de juf van Tom me begint te ontwijken en er is een bepaalde spanning voelbaar wanneer ik haar zie, dit is erg jammer want de communicatie verliep juist zo open en goed.
Verder was hij het ook met me eens dat de manier waarop deze beslissing genomen is, zonder enig overleg met ons als ouders en zonder een uiterste termijn te noemen niet echt prettig is.
Dat doet dan wel weer goed dat ik niet de enige ben die het zo ervaart, ik ben altijd bang dat ik overbezorgd ben en dat ik me veel te veel zorgen maak maar in de praktijk blijkt het redelijk mee te vallen!
Jammergenoeg heb ik de leerplichtambtenaar niet kunnen spreken want ik ben erg benieuwd naar haar visie op deze zaak.
De directeur is op vrijdag altijd vrij dus dat heeft ie handig gepland om op donderdagmiddag laat te bellen, dan weet hij zeker dat hij door ons niet meer lastig gevallen kan worden.
Af en toe kan ik zo boos worden dat mensen op die manier met ons omgaan!
Maar goed we zijn nu verplicht om tot maandag te wachten we hebben dan eerst een gesprek op school en daarna een gesprek bij Jeugdzorg voor verhoging van het pgb.
Waar het gesprek op school op uit zal draaien zal mij benieuwen, ik weet nu ook niet meer waar ik me wel of niet op voor moet bereiden dus ik ga maar uit van het slechtste scenario.
Vanochtend heb ik Tom precies uitgelegd waarom hij nu thuis is want in eerste instantie hebben we gezegd dat het was om even uit te rusten, wat ook nodig was op dat moment.
Maar drie weken later is tom behoorlijk uitgerust!!!!
Dus heb ik eerlijk verteld dat de juf het nog niet ziet zitten en dat hij er zelf aan mee kan helpen als hij weer gaat starten om het beter te laten verlopen.
Ook heb ik hem gevraagd of hij zelf aan kan geven waarom hij geen werkjes meer maakte en weer veel geluiden maakte in de klas maar dit vond hij erg moeilijk.
Na enig doorvragen vertelde hij wel dat de juf vaak boos was en dat haar stem regelmatig boos klonk.
Dit heeft hij een keer eerder tegen mij gezegd en dat heb ik toen met de juf besproken, mogelijk is dit de oorzaak van zijn gedrag, dat hij gewoon niet begrijpt waarom zij boos is.
Het kan ook best zijn dat ze helemaal niet boos is maar dat hij die interpetatie zelf geeft aan een bepaalde handeling of blik van haar.
Het blijft gissen….
Maar goed nu is het weekend, maar proberen of ik er toch een beetje van kan genieten!

Vanmiddag kwam er een telefoontje van de directeur van de basisschool.
De mededeling was dat Tom aanstaande maandag nog niet welkom is op school!!!
Er heeft intern een overleg plaatsgevonden tussen de RT-er (vaste begeleider en contactpersoon van Tom binnen school), de leerkracht en de directeur en zij zijn tot de conclusie gekomen dat het voor de leerkracht nog niet goed is als Tom maandag weer gaat starten.
De directeur gaf aan dat hij dit liever persoonlijk had willen zeggen aan mij maar dat hij het erg druk had en dat ik moeilijk te bereiken was.
Ik vraag me dan af hoe moeilijk is iemand te bereiken is wanneer je ook het telefoonnummer van het werk en zelfs van mijn man zijn werk en ook nog zijn mobiele nummer hebt, tja mij mobiel bellen op een van de twee dagen dat ik werk is inderdaad lastig….
Ik zag later op mijn telefoon dat er inderdaad EEN keer meer is gebeld vanmiddag door school!
De tweede keer hoorde ik het toevallig dus kon ik het telefoontje aannemen dat was waarschijnlijk mijn geluk anders had ik deze informatie misschien pas morgen gekregen.
Maar goed dat terzijde…
Ik was behoorlijk overvallen door het telefoontje en het eerste wat door mijn hoofd schoot was: Hoe ga ik dit aan Tom vertellen????
Hoe pak je zo iets aan? Zeg je tegen een kind wat volgende week 8 wordt dat hij nog steeds niet naar school mag omdat zijn juf het nog niet aankan? Of dat de juf het misschien best wil maar dat de directeur het beter vind dat ze nog even “rust”heeft? Hoe leg ik uit dat andere kinderen wel naar school kunnen omdat de juf daar geen “last ” van heeft want die kinderen passen zich aan en gedragen zich zoals van hen wordt verwacht…
Natuurlijk mag er best een stukje verantwoordelijkheid bij Tom worden neergelegd omdat hij tenslotte ook zelf verantwoordelijk is voor zijn gedrag en hiervan kan leren en misschien in de toekomst zal gaan begrijpen wat zijn gedrag voor uitwerking heeft op anderen, maar ook al is hij hoogbegaafd, het blijft een kind.
Daarbij vind ik het erg wrang dat hij vier weken thuis moet blijven omdat hij voor een periode van drie weken een terugval heeft gehad op school.
Al vanaf het begin van dit schooljaar heeft hij op zijn eigen manier zo hard gewerkt en is hij ook zo enorm vooruit gegaan en nu het even misgaat wordt hij daarvoor wel erg hard afgestraft.
Morgen ga ik maar eens contact opnemen met de leerplichtambtenaar en mijn zorg uitspreken….
Ik denk niet dat het goed is voor Tom dat hij nu nog langer thuis blijft, hij geeft zelf aan dat hij graag terug wil naar school en ik merk dat hij zich thuis ook verveeld.
De directeur kon of wilde me ook niet aangeven in hoeverre de “time out”nog verlengt gaat worden hij wil dat graag maandag bespreken.
In eerste instantie is de time-out ook met ons overlegd maar nu wordt er gewoon even medegedeeld dat het verlengd wordt zonder daarbij om onze of nog beter Tom zijn mening te vragen.
Er is überhaupt door school in deze zaak niet met Tom zelf gesproken en dat is jammer want nu snapt hij niet goed wat de werkelijke rede is waarom hij thuis zit.
Dat klusje mogen wij als ouders opknappen, alsof dat iets is waar je op zit te wachten….
Ondertussen moet ik maar zien wat ik mijn kind vertel en hoe ik het thuis op ga lossen!
Gelukkig werk ik maar twee dagen en hebben we veel steun aan familieleden die meedenken en Tom ook eens op willen vangen maar het blijft intensief.

De week voor carnaval hadden we op maandag een gesprek op school.
Het initiatief voor dit gesprek kwam van school zij gaven aan in crisis te verkeren.
Wat is nu het geval : de juf van tom zit er behoorlijk doorheen…….
Ook Tom zag er de laatste dagen vermoeid uit, hij was de afgelopen twee weken niet veel in groep 5 geweest omdat zijn gedrag en werkhouding te veel invloed hadden op de andere kinderen en op de juf.
Als gevolg daarvan werd hij telkens op andere locaties in school geplaatst.
Zo zat hij de ene dag in groep 8 te werken en de andere dag in groep 6, dan weer bij de directeur en dan weer bij de IB-er.
Het zijn natuurlijk allemaal goedbedoelde noodoplossingen maar daar wordt je als kind ook niet vrolijk van!
De juf vond het vreselijk dat het even niet zo goed ging en heeft zich dat persoonlijk aangetrokken en is dus nog harder haar best gaan doen, met als gevolg dat ze zichzelf voorbij is gelopen en zich ziek heeft gemeld.
School doet enorm haar best om Tom zo goed mogelijk te begeleiden maar zat nu ook even met de handen in het haar.
Op advies van de extern begeleider van het rugzakje hebben we daarom in overleg met school besloten om tom een time-out te geven.
Hij blijft dus deze week thuis, daarna is het een week vakantie en na de vakantie blijft hij nog een week thuis om de juf de kans te geven de groep weer rustig op te starten.
Ondertussen wil school onderzoek doen naar de mogelijkheden die andere basisscholen in de omgeving hebben voor tom.
Ik heb natuurlijk in het verleden al contact gehad met menig school in de omgeving om te kijken of hun werkwijze beter aan zou sluiten bij Tom maar kwam telkens van een koude kermis thuis.
Over het algemeen genomen schrikken scholen al zo van mijn verhaal over Tom dat ze vrijwel meteen aangeven dat zij niet over de deskundigheid beschikken om tom goed te kunnen begeleiden.
Met andere woorden: ik kan nergens met hem terecht wanneer het hier stuk zou lopen, hooguit bij bijzonder onderwijs maar het is de vraag of een hoogbegaafd kind daar thuis hoort….
Los daarvan wil ik helemaal niet dat tom naar een andere basisschool gaat want ik ben enorm blij met de school waar tom nu op zit.
Ik denk dat er maar weinig scholen zijn die zich op zo’n manier in willen zetten voor een “zorgleerling” zoals het officieel heet.
Dus heb ik zelf het initiatief genomen om maar weer eens bij buro jeugdzorg aan te kloppen om te kijken of we het PGB kunnen verhogen zodat Tom twee dagen per week naar het Centrum voor Creatief Leren kan gaan.
Dat heeft natuurlijk weer heel wat voeten in aarde en ik zal de komende weken dus weer bellend, regelend, en mijn verhaal vertellend aan de zoveelste hulpverlener bezig zijn…………

Terwijl ik de titel van dit stukje schrijf, bedenk ik me dat ik eigenlijk niet eens goed weet waar ik moet beginnen!
Er is al zo veel gebeurd de afgelopen 4 jaar dat Tom begonnen is op het basisonderwijs dat ik er waarschijnlijk wel meerdere stukjes over kan schrijven.
Als eerste moet mij van het hart dat ik vind dat ik enorm geboft heb met de school die Tom bezoekt!!
Ik lees en hoor zo veel verdrietige verhalen van mensen met dit soort kinderen die absoluut niet begrepen worden door school dat ik mezelf tot nog toe erg gelukkig prijs!
Toen Tom in groep een begon kwam hij als nummer 31 in de kleutergroep, ik kan me nog herinneren dat ik de juf succes heb gewenst omdat ik toen al van mening was dat mijn kind niet het gemakkelijkste kind was om in een groep te hebben en zeker niet als nummer 31…
De juf moest er om lachen en vertelde me dat veel ouders dat gevoel hadden en dat het wel goed zou komen.
In de eerste weken dat Tom op school was is me verschillende keren door de juf gevraagd om Tom de middag thuis te houden omdat toch bleek dat de start niet zo vlekkeloos verliep als bij de meeste kinderen.
Tom kon agressief reageren naar andere kinderen toe en wilde ook niet goed naar de juf luisteren, het samenspel met andere kinderen was op zijn zachtst gezegd vreemd.
Ik kan me nog herinneren dat ik soms met de schrik in de benen Tom op ging halen omdat ik bijna dagelijks door de juf gevraagd werd even mee te komen zodat ze uit kon leggen wat er allemaal mis gegaan was die dag.
Gelukkig was de juf in dit geval een heel goede leerkracht die echt haar best deed om Tom zo goed mogelijk te begeleiden maar ook zij wist het af en toe niet meer.
Tijdens een van onze vele gesprekjes opperde ze het idee dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat Tom hoogbegaafd was.
Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dat hoorde!
In mijn beleving kon er van alles zijn, adhd, pdd-nos, noem het maar op maar hoogbegaafdheid? Nee, dat kon ik niet geloven!
Mijn beeld van een hoogbegaafd kind was een soort harry potter-achtig kind wat al ruim voor het op school zat kon lezen en schrijven, en zeker zo belangrijk hoogbegaafde kinderen waren toch netjes en braaf!
Nou van al deze dingen kon ik bij Tom maar weinig ontdekken.
Ik heb uiteraard wel toestemming gegeven dat school een eenvoudige test mocht uitvoeren want dat kon tenslotte geen kwaad.
Deze test was al snel gedaan en de uitkomst hiervan samen met het gedrag van Tom was voor school aanleiding genoeg om de schoolbegeleidingsdienst te vragen bij Tom een uitgebreide test te doen.
Toen de uitslag van de test op de deurmat viel heb ik met trillende vingers de enveloppe opengemaakt en meteen doorgebladerd naar de cijfers die de onderzoekster aan het IQ van mijn kind toegekend had.
Vervolgens ben ik in tranen uitgebarsten want volgens de uitkomst was Tom hoogbegaafd.
Ik had ondertussen natuurlijk al onderzoek gedaan naar hoogbegaafdheid op Internet en was er al achter dat dit echt niet altijd een pretje was, stiekem hoopte ik dus dat de cijfertjes uit zouden wijzen dat hij intelligent was en niet hoogbegaafd.
Maar het stond nu zwart op wit Tom was hartstikke hoogbegaafd!
Afijn, na een tijdje wen je aan het idee en het advies van de schoolbegeleidingsdienst was om Tom te versnellen, dan zou zijn vreemde gedrag ook meteen opgelost zijn.
Ik vond dit een vreemde benadering omdat in mijn beleving het niet zo kon zijn dat wanneer Tom cognitief meer uitdaging kreeg zijn bijzondere gedrag ineens als sneeuw voor de zon zou verdwijnen.
Afijn, Tom heeft groep een en twee in een schooljaar gedaan en mocht toen over naar groep drie…..
Mijn gevoel bleek juist te zijn, Tom’s gedrag veranderde niet in groep 3, het werd zelfs moeilijker voor hemzelf en zijn klasgenoten omdat er nu serieus gewerkt moest gaan worden en Tom duidelijk geen interesse had om zich aan te passen of om werk te doen wat de juf van hem verlangde.
In die tijd ben ik begonnen met het aanvragen van een PGB en kwam toen ook op Internet een site over het rugzakje tegen.
In overleg met school heb ik dat ook maar meteen aangevraagd.
Gelukkig werd het goedgekeurd en school dus meer individuele aandacht aan Tom schenken.
School vond het erg moeilijk om Tom te motiveren om zijn werk te doen, hij weigerde alles en verstoorde de lessen met zijn gedrag.
Weer werd er veel overlegd en uitgeprobeerd maar niemand kon de goede oplossing bedenken.
Ondertussen had de kinderpsychiater bij Tom onderzoek gedaan en hij dacht aan een vorm van
Pdd-nos.
Vanuit die hoek hebben we ook het rugzakje en de daar aan gekoppelde begeleider gekregen.
Met vaste tussenpozen komen we bij elkaar en hebben overleg over hoe het met Tom gaat en hoe we zijn motivatie kunnen verbeteren.
Dit vraagt nogal het een en ander van een leerkracht, ten eerste moet deze bereid zijn om veel vaste beelden over het onderwijs los te laten/ wat in de praktijk moeilijk blijkt te zijn voor leerkrachten/ en verder moet deze persoon ook tijd investeren om Tom te leren begrijpen.
Gelukkig hebben we tot nog toe geluk gehad met de leerkrachten en hebben zij zich allen naar hun beste vermogen ingezet om Tom te helpen.
We hebben de werkhouding van Tom vooruit zien gaan van totaal niets willen en enorm storen in de klas tot een aantal werkjes per dag af hebben en zich redelijk aan kunnen passen.
Tom heeft een eigen werkplekje voor in de klas wat afgeschermd wordt door een prikbord zodat hij zich letterlijk helemaal terug kan trekken om de rust te vinden om zijn werk te doen.
Dit jaar in groep 5 is hij echt met sprongen vooruit gegaan en dat is voor het grootste gedeelte te danken aan de juf die hij nu heeft die zich zo enorm in heeft gezet om hem te motiveren.
Dat maakt het extra wrang dat het nu even mis loopt want dat heeft ze zeker niet verdiend!
Het is de afgelopen drie weken door nog onbekende redenen op school wat minder goed gegaan, Tom heeft een terugval gehad in zijn gedrag en dat heeft er blijkbaar behoorlijk ingehakt bij de juf…